Σκηνοθετεί και σκηνογραφεί& την παράσταση «Τρία κρυφά γράμματα» στο Rabbithole.

Τέσσερα πρόσωπα αναζητούν όσα έγιναν και όσα αναβιώνουν ξανά και ξανά ανά τους αιώνες. Εκφράζουν τις βαθύτερες επιθυμίες τους, διατυπώνουν τις προσωπικές τους ανθρώπινες αλήθειες. Πότε στέκονται με θάρρος και πότε λυγίζουν κάτω από το βάρος της ιστορίας. Εκείνης που γράφεται και ξαναγράφεται με τρόπο αέναο και αναπόδραστο.

Τέσσερις ηθοποιοί αναμετρούνται με τα αρχέτυπα του μύθου των Ατρειδών. Ένας Ορέστης (Θοδωρής Πεντίδης) καταδικασμένος να ζει και να ξαναζεί τη μιαρή του πράξη. Μία Κλυταιμνήστρα (Ματίνα Περγιουδάκη) έτοιμη να μιλήσει, να αφορίσει, ποτέ όμως να δικαιολογηθεί. Μία Ηλέκτρα (Κατερίνα Πατσιάνη) προσκολλημένη στον στόχο της, εγκλωβισμένη ανάμεσα στις σελίδες όσων βιβλίων γράφτηκαν για εκείνη. Συμπαραστάτης, κριτής και σχολιαστής, ένα άλλο πρόσωπο (Αλεξία Φάλλα) που μιλά τη φωνή όσων βλέπουν, ακούν και συναισθάνονται.

Η Ματίνα Μέγκλα επιστρέφει, τέσσερα χρόνια μετά το WINDOW, που απέσπασε εξαιρετικά σχόλια για την εμβριθή θεατρικότητα και την άρτια εικαστική του προσέγγιση με την βασισμένη στον μύθο της Ηλέκτρας παράσταση, «Τρία κρυφά γράμματα», που παρουσιάζεται αυτή την περίοδο στο Rabbithole.

Η σκηνοθέτις, σκηνογράφος και ενδυματολόγος συστήνεται στο click@life και μιλά για τη γοητεία του αρχαίου κειμένου.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στις Σέρρες. Λίγο πριν τα 18 μου μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη όπου και ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο Τμήμα Θεάτρου της Καλών Τεχνών, με ειδίκευση στη σκηνογραφία και την ενδυματολογία. Στη συνέχεια έφυγα για το Λονδίνο. Μεγάλη σχολή από μόνη της η πόλη. Ολοκλήρωσα δύο μεταπτυχιακά προγράμματα σχετικά με τη μόδα και το νυφικό και με το εικαστικό κοστούμι, στο UCA και στο London College of Fashion αντίστοιχα. Επέστρεψα στην Ελλάδα το 2013, όταν αισθάνθηκα ότι δεν βρίσκω πια τον εαυτό μου στο Λονδίνο.

Ζω στο κέντρο της Αθήνας τα τελευταία 6 χρόνια. Αγαπώ τη μυρωδιά των γιασεμιών και των νερατζιών και μ’ ενοχλούν οι κόρνες των αυτοκινήτων -ποτέ δεν τον κατάλαβα αυτόν τον τρόπο εκτόνωσης των ανθρώπων. Την Αθήνα την ερωτεύτηκα από την πρώτη μέρα και δε με έχει απογοητεύσει ούτε στιγμή όλα αυτά τα χρόνια. Δεν εννοώ ότι είναι αψεγάδιαστη, αλλά αλίμονο σ’ όποιον πιστεύει ότι το τέλειο είναι και αλάνθαστο.

Πολύ μικρή ήθελα να σώσω τα παιδιά των φαναριών. Έλεγα ότι ήθελα να φτιάξω ένα μεγάλο σπίτι με τόσο πολλά χαρούμενα παιδιά που να μη χωράνε και να βγαίνουν από τα τούβλα και να παίζουν σε αυλές. Ποτέ δεν είπα τι θέλω να γίνω. Έλεγα όμως συνεχώς τι θέλω να κάνω.

Περίπου σε ηλικία 13 ετών πήγαμε με τη μητέρα μου στη Θεσσαλονίκη όπου παρακολουθήσαμε μια παράσταση χορού της Μάρθα Γκράχαμ. Δε θυμάμαι δυστυχώς καμία σημαντική πληροφορία για την παράσταση. Θυμάμαι όμως ότι μόλις τελείωσε ρώτησα αμέσως τη μητέρα μου πώς λέγεται αυτός που φτιάχνει τα αντικείμενα και τα ρούχα της σκηνής. Μου είπε σκηνογράφος και τότε της ανακοίνωσα πως αυτό θα κάνω.

Η παράστασή μας, «Τρία κρυφά γράμματα» βασίζεται στην ιστορία της Ηλέκτρας. Η κύρια αλήθεια που μπορώ να υποστηρίξω είναι πως πρόκειται για ένα από τα πιο πολυδιάστατα αρχαία κείμενα. Ο καθένας από τους χαρακτήρες έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ανθρωποκεντρικό και ταυτόχρονα η αλληλεπίδραση τους δημιουργεί νέα παρακλάδια ανάλυσης. Όλοι μπορούν να ακουστούν, να εξηγήσουν, να κριθούν και να πάθουν. Για μένα, η γοητεία του βρίσκεται ακριβώς σε αυτό το ρεαλισμό. Βασικό στοιχείο μιας καλής συνεργασίας είναι η αλληλεπίδραση των συνεργατών που πλαισιώνουν μία παράσταση. Θέλησα καταρχάς -και με περισσότερη σημασία- η μουσική του Αλέξανδρου Γκόνη αλλά και τα φώτα της Σεμίνας Παπαλεξανδροπούλου να είναι βασικά στοιχεία της παράστασης και να γίνονται ένα με αυτή, κι αυτό πετυχαίνει μόνο όταν μπορείς με αυτους τους ανθρώπους να έχεις κοινό όραμα και κοινή πλεύση. Σημαντική είναι και η βοήθεια του Ανδρέα Ανδρέου, με τον οποίο επίσης συνεργαζόμαστε από την αρχή της πορείας μας, και φυσικά η οργάνωση παραγωγής από το Νίκο Μαυράκη, που είναι πολύτιμη.

Προσπάθειά μας είναι να δείξουμε τους χαρακτήρες του έργου από μία σκοπιά πιο ανθρώπινη και όχι τόσο μυθική. Βλέπουμε τον Ορέστη (Θοδωρής Πεντίδης) συνεχώς να επαναλαμβάνει την ιστορία που τον οδηγεί στις Ερινύες, την Ηλέκτρα (Κατερίνα Πατσιάνη) προσκολλημένη στο στόχο της μα επίσης άνθρωπο με πάθη, την Κλυταιμνήστρα (Ματίνα Περγιουδάκη) έτοιμη να εξηγήσει τις πράξεις και τα κίνητρα της σε όλους όσους έζησαν, άκουσαν, είδαν κι έκριναν την ίδια και την ιστορία της ανά τους αιώνες και τον χορό (Αλεξία Φάλλα) ως τη φωνή όλων εκείνων.  

Η αλήθεια του ανθρώπου είναι πάντα επίκαιρη.

Τι θέατρο θέλω να κάνω; Αυτό που με γεμίζει και μου επιτρέπει να ανακαλύπτω συνεχώς νέα πεδία σκέψης.

Επόμενα σχέδια; Να συνεχίσω να εξελίσσομαι και να κάνω τη δουλειά μου. Δεν είναι αυτοσκοπός η σκηνοθεσία. Είναι ανάγκη που προκύπτει από κάποιο προσωπικό ενδιαφέρον / όραμα που θεωρώ ενδιαφέρον να γίνει πραγματικότητα. Προσπαθώ να μεταφράζω τα όνειρά μου σε στόχους. Στόχος μου πάντα ήταν να είμαι ένας χαρούμενος και γεμάτος άνθρωπος και να μη σταματήσω να προσπαθώ για ό,τι πιστεύω. Προς το παρόν δεν μ’ έχω απογοητεύσει.

Σκηνοθεσία - Εικαστικός Σχεδιασμός: Ματίνα Μέγκλα. Μουσική Δραματουργία - Σύνθεση: Αλέξανδρος Γκόνης. Σχεδιασμός Φωτισμού: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου. Σύνθεση Κειμένων: Ματίνα Μέγκλα. Διεύθυνση Παραγωγής - Επικοινωνία: Νίκος Μαυράκης - TooFarEast Productions. Βοηθός Παραγωγής: Κωνσταντίνα Δούκα-Γκόση. Εξωτερικός Συνεργάτης: Ανδρέας Γ. Ανδρέου. Παραγωγή: Apparat Athen, TooFarEast Productions. Με την υποστήριξη του Outset

Ερμηνεία: Κατερίνα Πατσιάνη, Θοδωρής Πεντίδης, Ματίνα Περγιουδάκη, Αλεξία Φάλλα

Info: Θέατρο Rabbithole: Γερμανικού 20, Μεταξουργείο, 210 524 9903. Από τις 10 έως και τις 26 Μαΐου. Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή στις 21:00. Τιμές εισιτηρίων: Προπώληση στην Ticketservices: Κανονικό 12€,  Φοιτητικό 8€.Στο ταμείο του θεάτρου: Κανονικό 14€, Φοιτητικό 10€.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ