Τα τελευταία χρόνια ο ρεαλισμός θριαμβεύει στις αθηναϊκές  σκηνές κερδίζοντας έδαφος στις προτιμήσεις του κοινού. Πολλοί νέοι Έλληνες συγγραφείς καταθέτουν νατουραλιστικά κείμενα, συχνά με ακραίες εντάσεις, αγοραία γλώσσα και άγριες αντιπαραθέσεις που αναφέρονται στα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας.     

Κείμενα που απαιτούν αντίστοιχη ρεαλιστική σκηνοθεσία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο «Άγριος Σπόρος» του Γιάννη Τσίρου, το «Στέλλα Κοιμήσου» του Γιάννη Οικονομίδη, ο «Εθνικός Ελληνορώσων» του  Αντώνη Τσιοτσιόπουλου  αλλά και ελεύθερες μεταφορές ξένων έργων στην ελληνική πραγματικότητα, όπως το «Άνθρωποι και ποντίκια» του Στάϊνμπεκ από την Σοφία Αδαμίδου.

Στον στίβο μπαίνει τώρα ο ηθοποιός Γιωργής Τσουρής που τον γνωρίσαμε πέρυσι και ως δραματουργό στον «Χαρτοπόλεμο» του πρόωρα χαμένου Βαγγέλη Ρωμνιού.

Το πρώτο του έργο με τίτλο «170 τετραγωνικά» αναφέρεται στις παθογένειες μιας μεσοαστικής  οικογένειας που την θερίζει η οικονομική κρίση εξωθώντας την σε  συναισθήματα θυμού και βίαιες ρήξεις.

Το κείμενο ανατέμνει τους χαρακτήρες δύο αδελφών που, μετά από τον θάνατο του πατέρα τους, ξανασμίγουν έπειτα από δέκα χρόνια διεκδικώντας την κληρονομιά τους, δηλαδή ένα ευμεγέθες σπίτι στη Θήβα. Οι αντιθέσεις τους εντείνονται από την παρουσία του άνεργου συζύγου της μίας και από την ξαφνική επίσκεψη ενός αλλόκοτου, αφελή όσο και αινιγματικού «οικογενειακού φίλου που ανατρέπει τις ισορροπίες με την τραγελαφική αποκάλυψη της ταυτότητας του:

«Κοίτα...η μητέρα μου είναι μητέρα μου αλλά ο πατέρας σας είναι...πατέρας μου...Βασικά είμαστε αδέλφια....Δεν είμαι καθυστερημένος...»

Οι, ως επί το πλείστον, άνεργοι τριαντάρηδες ήρωες, ξεθάβοντας τραυματικές μνήμες και επώδυνα μυστικά και νιώθοντας οργή ενάντια στους γεννήτορες τους,  επιβεβαιώνουν τη ρήση «Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα».

Τα 170 τετραγωνικά «κατοικημένα» ολόκληρα χρόνια από έναν ολέθριο γάμο, μετατρέπονται σταδιακά σε αρένα μάχης όπου οι νικητές είναι ταυτόχρονα και ηττημένοι. Αυτό το γεμάτο έξυπνες ανατροπές έργο - με μοναδικές αντιρρήσεις την πρώτη φλύαρη σκηνή και την τελευταία  όπου ο σύζυγος φανερώνει το σκοτεινό παρελθόν του αγγίζοντας τα όρια της υπερβολής -  λειτουργεί θαυμάσια στη ρεαλιστική σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη.

Γνώστης  του είδους, δίνει ζωή σ' αυτά τα δυσλειτουργικά πρόσωπα της διπλανής πόρτας. Δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα οικεία  και αναδεικνύοντας τις αιχμηρές ατάκες του κειμένου και το σουρεαλιστικό χιούμορ που αναβλύζει ευεργετικά κάθε τόσο,  διαχειρίζεται έντεχνα την κλιμάκωση του σασπένς μέχρι το λυτρωτικό τέλος.

Η ομαδική δουλειά του θιάσου αποδίδει καρπούς τόσο στην δραματουργική επεξεργασία (την υπογράφουν οι ηθοποιοί Βάλια Παπακωνσταντίνου,  Αντώνης Τσιτσιόπουλος και ο σκηνοθέτης) όσο και στην ερμηνεία των ηθοποιών.

Η Βάλια Παπακωνσταντίνου στον ρόλο της μεγάλης, κυνικής αδελφής, η Αμαλία Αρσένη ως υπάκουη αλλά απελπισμένη μικρή αδελφή με τον αρχικά φιλήσυχο σύζυγο της (Αντώνης Τσιοτσιόπουλος) και η ενοχλητική γειτόνισσα της Άννας Πατητή αποτελούν ένα γερά δεμένο σύνολο.

Αυτός που ξεχωρίζει είναι ο Γιωργής Τσουρής που υποδύεται με αμεσότητα ένα άγαρμπο, φοβικό πλάσμα αναδεικνύοντας το κωμικό του ταλέντο.

Info
Απο Μηχανής θέατρο
Ακαδήμου 13
Μεταξουργείο

Ελένη Πετάση - [email protected]