Σκηνοθετεί τις Άντζελα Μπρούσκου και Παρθενόπη Μπουζούρη, μεταξύ άλλων, στο εμβληματικό έργο της Βρετανής συγγραφέως.

Το Λαχταρώ -αγγλικός τίτλος Crave- της Σάρα Κέιν είναι ένα από τα πιο αινιγματικά και αποσπασματικά κείμενα της Βρετανίδας δραματουργού, γι’ αυτό και κατέχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα θεατρικά έργα της. Πρόκειται για ένα παραληρηματικό κείμενο, έναν μονόλογο για τέσσερις φωνές, για τέσσερα πρόσωπα: δύο άντρες και δύο γυναίκες που συναντιούνται σε έναν απροσδιόριστο χώρο.

Τέσσερις απομονωμένοι κόσμοι που ενώνονται επί σκηνής μέσα στο πλαίσιο μιας ανάμνησης. Στόχος τους είναι μια άμεση εμπλοκή με τον απέναντι: να αποκαλύψουν τα βαθύτερά τους συναισθήματα, να ξορκίσουν τους δαίμονές τους, να ξεπεράσουν την ενοχή τους και να οδηγηθούν σταδιακά από το σκοτάδι στο φως. Αυτό είναι το παράξενο σύμπαν του Λαχταρώ. Ακραίο, επικίνδυνο, γεμάτο σκιές. Οι ήρωες του έργου αποζητούν απελπισμένα τον έρωτα, γνωρίζουν όμως καλά ότι για να αποκτήσουν την ευτυχία πρέπει να ρισκάρουν τον ολοκληρωτικό ψυχικό, ίσως και σωματικό τους, αφανισμό. Γιατί ο έρωτας είναι ταυτόχρονα η ελπίδα και η συντριβή τους. Όπλα τους είναι οι λέξεις, οι κραυγές, τα θραύσματα αναμνήσεων, η ποίηση, τα όνειρα και οι εφιάλτες τους. Λαχταρούν να ζήσουν; Λαχταρούν να πεθάνουν; Λαχταρούν τη λύτρωση, γιατί μόνο αυτή θα δώσει ένα τέλος. Θα την βρουν;

Η Άντζελα Μπρούσκου και η Παρθενόπη Μπουζούρη αναμετρούνται για τρίτη φορά με κείμενο της Κέιν, αυτή τη φορά σε σκηνοθεσία του ανερχόμενου Χρήστου Τζιούκαλια, ο οποίος συστήνεται στο click@life.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Στα 18 μου μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσω σκηνοθεσία και υποκριτική στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ., από όπου και αποφοίτησα.

Σήμερα ζω στο Πολύδροσο Χαλανδρίου, μια ήσυχη κατάφυτη γειτονιά. Το γεγονός ότι μπορώ μετά από μια έντονη και κουραστική μέρα στο κέντρο της Αθήνας, να απομονωθώ στην ηρεμία της περιοχής μου, είναι ένας βασικός λόγος που την κάνει ακαταμάχητη. Η γοητεία της όμως είναι και το ελάττωμα της, καθώς η απόσταση της από το κέντρο της Αθήνας δεν διευκολύνει πολύ την καθημερινότητά μου.

Από μικρός ήξερα πως ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο. Από τα πρώτα χρόνια οργάνωνα παραστάσεις με τους φίλους μου, και είχα ενεργό συμμετοχή στην θεατρική ομάδα του σχολείου και από τότε μέχρι σήμερα, ποτέ δεν άλλαξα στάση απέναντι στο θέατρο.

Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να στοιχειοθετήσω όλα αυτά τα ετερόκλητα ερεθίσματα που συνεργάστηκαν στην προσωπική και καλλιτεχνική μου διαμόρφωση. Αρχικά, στάθηκα ιδιαίτερα τυχερός στα φοιτητικά μου χρόνια καθώς είχα στο πλευρό καθηγητές οι οποίοι   μου άνοιξαν πεδία έρευνας στον χώρο του θεάτρου και σε αυτούς χρωστάω την σημερινή μου αντίληψη. Ανάμεσα σε πολλούς οφείλω να ξεχωρίσω τον Μιχαήλ Μαρμαρινό, τον Βίκτωρα Αρδίττη, την Δηώ Καγγελάρη, την Χριστίνα Χατζηβασιλείου, τον Δαμιανό Κωνσταντινίδη, την Γλυκερία Καλαϊτζή, την Ελένη Παπάζογλου, την Ρούλα Πατεράκη. Πέραν τούτου όμως, άνθρωποι οι οποίοι έχουν στιγματίσει με τις δουλειές τους την αντίληψη και το γούστο μου είναι ο Λευτέρης Βογιατζής, ο Δημήτρης Μαυρίκιος, ο Γιάννης Χουβαρδάς, η Άντζελα Μπρούσκου, ο Νίκος Καραθάνος. Παράλληλα, είμαι μεγάλος         θαυμαστής του Tarkovsky, του Kiewslovsky, του Γιώργου Λάνθιμου και είμαι μαγεμένος από την προσωπική μυθολογία του καθενός.

Κάθε φορά που με ρωτούν για την υπόθεση του Λαχταρώ, έρχομαι σε μεγάλη αμηχανία. Η Σάρα Κέιν πάνω στα συντρίμμια ενός μεγάλου έρωτα γράφει ένα αποσπασματικό και κρυπτικό κείμενο για τέσσερις “θολές” φωνές. Η εξέλιξη του κειμένου σε πρώτο επίπεδο δεν είναι γραμμική. Οι τέσσερις φωνές, σαν να τις ενεργοποιεί το παρόν της θεατρικής πράξης, αρχίζουν να μιλούν αποσπασματικά για τους εαυτούς τους, φέρνοντας στην επιφάνεια θραύσματα της ζωής τους. Όλοι τους κουβαλούν ένα μεγάλο τραύμα από το οποίο προσπαθούν απεγνωσμένα να γλυτώσουν. Δεν είναι βέβαιο αν θα το καταφέρουν ποτέ, η συγγραφέας πολύ σοφά το αφήνει ανοιχτό. Στο Λαχταρώ δεν υπάρχει τέλος, υπάρχει  μόνο μια υπόνοια ότι κάτι ολοκληρώνεται τώρα, για να ξαναρχίσει πάλι από την αρχή. Η γραφή της Κέιν στο Λαχταρώ αρχίζει και μπαίνει σε περιοχές ακραίας αμφισβήτησης του θεάτρου όπως το γνωρίζουμε, και προσπαθεί να φτάσει με την συγγραφική της φόρμα, την θεατρική πράξη στα άκρα. Με την ίδια λογική βουτήξαμε κι εμείς στο κείμενο, δοκιμάζοντας τις αντοχές μας, αναζητώντας κώδικες τους οποίους θα χρησιμοποιήσουμε για να μεταφέρουμε στον θεατή την δυνατή ατμόσφαιρα του κειμένου. Γιατί αυτό είναι το ιδιαίτερο στο συγκεκριμένο έργο, πως δεν μεταφέρει μια δομημένη ιστορία, αλλά μια δυνατή ατμόσφαιρα που φιλοδοξεί να γίνει εμπειρία.

Η Κέιν, είκοσι χρόνια μετά τον θάνατό της, παραμένει μια φωνή σύγχρονη και ανεξάντλητη και  ίσως δεν θα ήταν υπερβολή αν την θεωρούσαμε μια κλασική συγγραφέα. Στο Λαχταρώ μεταφέρει όλη την αγωνία ενός ανθρώπου που ψάχνει απεγνωσμένα διέξοδο από ό,τι τον κρατάει πίσω στην ζωή. Περιγράφει την μοναξιά που νοιώθουμε όλοι, μέσα σε μια κοινωνία όπου ο άνθρωπος έχει μετατραπεί σε προϊόν καταναλωτισμού, και οι σχέσεις των ανθρώπων αναλώνονται σε αγοραίους τρόπους. Αυτό δεν άντεχε στη ζωή της η Σάρα Κέιν, αυτήν την απόσταση περιέγραψε με τα έργα, αυτό είναι που συγκινεί στα κείμενά της.

Οραματίζομαι ένα θέατρο – κοινωνία, όπου ηθοποιοί και θεατές ανακαλύπτουν ταυτόχρονα μια εμπειρία. Ένα θέατρο ενεργητικό που προσπαθεί να παρασύρει και να παρασύρεται στην ζωντανή εξερεύνηση ενός βαθύτερου νοήματος που ξεπερνά πάγιες αντιλήψεις και κατεστημένες φόρμες. Αναζητώ ένα θέατρο που να επικοινωνεί.

Τον Οκτώβριο του 2018, σε συνεργασία με την στενή μου φίλη και δραματολόγο Τζίνα Κανελλοπούλου, ιδρύσαμε  την Ομάδα Θεατρικής Έρευνας, με στόχο την αναζήτηση της προσωπικής μας θεατρικής ταυτότητας. Με αυτή τη λογική σχεδιάζουμε τα επόμενα δύο χρόνια με μεγάλη προσοχή και μέριμνα, κερδίζοντας κάθε μέρα καινούργιους συνεργάτες, οι οποίοι μας τιμούν με την παρουσία τους και μας βοηθούν να διευρύνουμε το όραμά μας για το θέατρο που εκπροσωπούμε.​

Μετάφραση: Μάνος Λαμπράκης. Σκηνοθεσία: Χρήστος Τζιούκαλιας. Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος Βοηθός σκηνοθέτη: Τζίνα Κανελλοπούλου Διεύθυνση Παραγωγής: Νίκος Μαυράκης Βοηθός Παραγωγής: Κωνσταντίνα Δούκα-Γκόση Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή Σχεδιασμός αφίσας: Σταύρος Μπιλιώνης Βίντεο: Γιώργος Κυπριανίδης Παραγωγή: TooFarEast Productions.

Ερμηνεύουν: Άντζελα Μπρούσκου, Παρθενόπη Μπουζούρη, Φελίς Τόπη, Κωνσταντίνος Μαργαρίτης.

Info
 Θέατρο Ροές: Ιάκχου 16, Γκάζι τηλ.: 2103474312. Από 6 μέχρι 14 Ιουνίου, στις 21:00. Διάρκεια: 60’. Τιμές εισιτηρίων Προπώληση: Κανονικό 13€, Φοιτητικό 8€ Στο ταμείο του θεάτρου: Κανονικό 15€, Φοιτητικό 10€, Ατέλειες 8€.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ