... με ένα ακόμα πιο απολαυστικό και μετρημένο Χρήστο Χατζηπαναγιώτη.

Πιστή περισσότερο στο πνεύμα παρά στο κείμενο του Μποστ (Μέντης Μποσταντζόγλου), η παράσταση «Μαρία Πενταγιώτισσα» σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη κάνει αυτό ακριβώς που χρειάζονται τα σατιρικά κείμενα που σφύζουν από (κοινωνικό) προβληματισμό: αναπνέει στο σήμερα.  

 Εμπνευσμένος από το λαϊκό θρύλο της Μαρίας Πενταγιώτισσας, ο Μποστ αποδομεί την ιστορία της, δανείζεται κάποια στοιχεία από τον αρχικό μύθο και γράφει το 1982 με σατιρική διάθεση την δική του σκανταλιάρικη εκδοχή για τη ζωή της ιστορικής προσωπικότητας. Έχοντας πλάσει έτσι κάτι τελείως καινούριο και διαφορετικό, επιτίθεται μέσω της παρωδίας σε ό,τι κρίνει ως προβληματικό στην κοινωνία. Βασικό χαρακτηριστικό του έργου δηλαδή αποτελεί η επικαιρότητα των όσων «καταγγέλλει» μέσω του χιούμορ και του σουρεαλισμού.  

 Σε αυτήν ακριβώς την επικαιρότητα επενδύει και ο Καρατζογιάννης ο οποίος έχοντας αναλάβει (και) την δραματουργική επεξεργασία του έργου, διακρίνει τα σύγχρονα μηνύματά του και αποφασίζει να τα μεταδώσει με ένα ανανεωμένο κείμενο που υπακούει στην ουσία της γραφής του Μποστ, προσαρμόζοντάς το όμως στη σύγχρονη πραγματικότητα. Και αυτό δίνει τη δυνατότητα στον ίδιο να γίνει περισσότερο κατανοητός στο σημερινό κοινό και στο κοινό να απολαύσει περισσότερο το χιούμορ του κειμένου με αναφορές στα social media, το σύμφωνο συμβίωσης, τις Ευρωεκλογές, την κλιματική αλλαγή, τη σχέση κράτους- εκκλησίας, την οικονομική κρίση, κά.   

Καταλήγει έτσι να φτιάξει μια απολαυστική και έξυπνα δομημένη παράσταση με κοφτερό χιούμορ που δεν ξεπέφτει. Ίσως σε κάποια σημεία η παράσταση κουράζει καθώς το κείμενο ξεφεύγει λίγο εστιάζοντας σε πράγματα και γεγονότα που δεν αφορούν την βασική ιστορία.- αν και ο πλατειασμός αποτελεί δομικό χαρακτηριστικό της γραφής του Μποστ.  

Έπειτα από την ανανέωση του κειμένου, ο Καρατζογιάννης ρίχνει το βάρος στους ηθοποιούς. Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης στην κεφαλή του θιάσου κρατώντας τον ρόλο της Πενταγιώτισσας είναι εκπληκτικός, δεν θυμίζει καρικατούρα, είναι μετρημένος και (σωματικά) εκφραστικός. Δίπλα του ένας θίασος από έμπειρους γεμάτους αμεσότητα παλιούς ηθοποιούς και νεότερους γεμάτους κέφι. Βίκυ Σταυροπούλου, Δημήτρης Μαυρόπουλος, Μελέτης Ηλίας, Αργύρης Αγγέλου, Χάρης Γρηγορόπουλος, Δανάη Μπάρκα, Γιώργος Δεπάστας , Αχιλλέας Σκεύης και Απόστολος Καμιτσάκης στήνονται στη σκηνή με σωστές σκηνοθετικές γραμμές και ζωντανεύουν το σουρεαλιστικό παιχνίδι του Μποστ. 

Τέλος καλή δουλειά έχει γίνει στα σκηνικά (Γιάννης Αρβανίτης), τους φωτισμούς (Νίκος Σωτηρόπουλος), τα κοστούμια (Βάνα Γιαννούλα) και την μουσική (Θύμιος Παπαδόπουλος) δημιουργώντας μια ενιαία αισθητική που συνδυάζει τους δύο χρόνους στους οποίους διαδραματίζεται η ιστορία.  

ΙΩΑΝΝΑ ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ / [email protected]