Καλή παράσταση που ρέει αβίαστα και εντυπωσιάζει με τις ερμηνείες και τη χημεία των ηθοποιών.

Έρωτας, παραμύθι, κωμωδία, αγνότητα, καρναβαλική διάθεση. Αυτά τα στοιχεία του σαιξπηρικού έργου «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» επιλέγουν να τονίσουν οι σκηνοθέτες Μανώλης Δούνιας και Αιμίλιος Χειλάκης στη δική τους σύγχρονη ανάγνωση του έργου η οποία αναδεικνύει επίσης πολύ όμορφα τη σκοτεινή του διάσταση και την ποιητική του φύση (Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας).  

Έπειτα από την καλοκαιρινή περιοδεία της παράστασης και με μία αλλαγή στο βασικό καστ (ο ρόλος του Πάτου που ερμηνεύεται πλέον από το Δημήτρη Πιατά αντί του Βλαδίμηρου Κυριακίδη), το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» κλείνεται, πολύ σοφά, στο Θέατρο Βεάκη. Παρόλου που η καρδιά της ιστορίας τοποθετείται σε ένα δάσος κατά το θερινό ηλιοστάσιο, ο κλειστός χώρος του θεάτρου προσφέρει τα μέγιστα στον τρόπο που έχουν επιλέξει οι σκηνοθέτες να παρουσιάσουν το έργο. Διαθέτοντας άλλωστε τέσσερις διαφορετικούς κόσμους και απαιτώντας πολλές εναλλαγές σκηνικών, από τη φύση του το έργο απαιτεί γρήγορα αντανακλαστικά και πολλές εναλλαγές που ο κλειστός χώρος μπορεί να αποθεώσει πιο εύκολα και πιο αποδοτικά, πόσο μάλλον όταν οι σκηνοθέτες θέτουν κεντρικής σημασίας στην παράστασή τους τις ρωγμές στην πραγματικότητα που οδηγούν στο όνειρο.  

Λίγο πριν το γάμο του βασιλιά της Αθήνας Θησέα με την βασίλισσα των Αμαζόνων Ιππολύτη, τέσσερις νέοι καταφεύγουν στο δάσος της Αθήνας για να διεκδικήσουν το ερωτικό αντικείμενο του πόθου τους. Είναι η νύχτα του μεσοκαλόκαιρου - μια νύχτα που όλα μπορούν να συμβούν- οι πιο μύχιες σκέψεις και φαντασιώσεις τους σύντομα θα πραγματοποιηθούν.Στο μυθικό δάσος της Αθήναςέρχονται σε επαφή με τον κόσμο των ξωτικών: με τον βασιλιά Όμπερον που φιλονικεί με την Τιτάνια και τον Πουκ και ξεκινάει ένα παιχνίδι παρεξηγήσεων και μαγικών παρεμβάσεων. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο όταν στο δάσος καταφθάνει μια ομάδα ερασιτεχνών θεατρίνων. Άνθρωποι και ξωτικά, πραγματικότητα και φαντασία γίνονται ένα κάτω από τον μανδύα του παραμυθιού και του ονείρου. Μέσα στο δάσος - ένα χώρο μαγεμένο, επικίνδυνο- οι φόβοι διογκώνονται, τα πάθη εκφράζονται ανεξέλεγκτα  και άνθρωποι και θεοί γίνονται έρμαια του ερωτικού τους πάθους. 

Το «Όνειρο» που βλέπουμε στο Θέατρο Βεάκη κυριολεκτικά τρέχει και δεν κομπιάζει. Έχει ιδανικό ρυθμό και η θεατρική δράση ρέει δίχως εμπόδια ή καθυστερήσεις χάρη στις γρήγορες εναλλαγές. Οι εναλλαγές αυτές μεταξύ των τεσσάρων διαφορετικών κόσμων της ιστορίας- δηλαδή  του κόσμου των μαστόρων- wannabe θεατρίνων, του κόσμου της αρχαίας Αθήνας, του κόσμου των στοιχειών  και του κόσμου των ερωτευμένων νέων- αλλά και η συνύπαρξή τους επί σκηνής υπηρετούνται από τα τρία στοιχεία που κάνουν την παράσταση να ξεχωρίζει, τα σκηνικά, την ατμόσφαιρα και τις ερμηνείες.  

Τα σκηνικά (Σκηνικά- Κοστούμια: Τέλης Καρανάνος – Αλεξάνδρα Σιάφκου) αν και με την πρώτη ματιά δείχνουν δυσκίνητα, αποδεικνύονται λειτουργικά, εύχρηστα και τρομερά ευμετάβλητα εξυπηρετώντας έτσι διαφορετικά κάθε φορά τις σκηνικές ανάγκες. Η ατμόσφαιρα από την άλλη δημιουργείται από τρία άλλα στοιχεία, τους φωτισμούς (Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος) που υπακούνε και παράλληλα δημιουργούν τον εκάστοτε κόσμο που ζωντανεύει στη σκηνή, την εξαιρετική και ταιριαστή μουσική (Μουσική: Κωνσταντίνος Βήτα) που συνοδεύει τις σκηνές και τα κοστούμια (Σκηνικά- Κοστούμια: Τέλης Καρανάνος – Αλεξάνδρα Σιάφκου) που ολοκληρώνουν το αισθητικό κομμάτι του έργου- εύστοχες στο σύνολό τους οι ενδυματολογικές επιλογές με μικρή ένσταση στους μάστορες οι οποίοι ντύνονται πολύ σύγχρονα, πράγμα που «χτυπάει» περίεργα στο μάτι όταν πια παρουσιάζουν την παράστασή τους στο Θησέα. Τέλος, οι γρήγορες εναλλαγές οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην εξαιρετική κινησιολογία των ηθοποιών (Κίνηση: Αντωνία Οικονόμου), την σκηνική τους παρουσία και ετοιμότητα.  

Ο θίασος στο σύνολό του ερμηνεύει όμορφα, αν και το πραγματικό πλεονέκτημά του είναι η χημεία μεταξύ των ηθοποιών και ο τέλειος συγχρονισμός που κάνει τις όποιες ερμηνευτικές παραφωνίες δευτερεύουσας σημασίας- χαρακτηριστική η σκηνή κατά την οποία ο Πουκ έχει μαγέψει τους νέους εραστές και τους υπαγορεύει ατάκες που λειτουργούν ως χορογραφία. Πιο συγκεκριμένα και όσον αφορά το θίασο, ο Αιμίλιος Χειλάκης απολαμβάνει τη σκοτεινή πλευρά του Όμπερον και την αυστηρή φύση του Θησέα, η Αθηνά Μαξίμου μας πείθει μόνο με το σώμα της για την ήττα της ως Ιππολύτη ενώ με διαφορετικό τρόπο κινεί και κάνει ξανά το σώμα της μέρος του ρόλου της ως Τιτάνια. Ο Μιχάλης Σαράντης ξεχωρίζει δίπλα τους ως Πουκ. Δίνοντας μια αέρινη και σωματική ερμηνεία μαγεύει τους χαρακτήρες του έργου και το κοινό. Ο Δημήτρης Πιατάς βγαίνει στη σκηνή άμεσος και με κέφια. Το ταιριαστό και εύγλωττο κουαρτέτο των νέων εραστών, Αλέξανδρος Βάρθης, Λένα Δροσάκη, Κωνσταντίνος Γαβαλάς και Χριστίνα Χειλά- Φαμέλη, μας κάνουν ορατή τη διάρρηξη της πραγματικότητας από το όνειρο, ενώ ο θίασος των μαστόρων, Κρις Ραντάνοφ, Παναγιώτης Κλίνης, Τίτος Λίτινας, Μιχάλης Πανάδης και Κωνσταντίνος Μουταφτσής, αναδεικνύει το καθαρά κωμικό στοιχείο του έργου.  

Η παράσταση όμως παρουσιάζει και κάποιες αδυναμίες καθώς οι συντελεστές φαίνεται να χειρίζονται καλύτερα κάποια στοιχεία στο «Όνειρο». Μπορεί το καρναβαλικό στοιχείο να μην έχει βάθος στο έργο, όμως στην παράσταση, και ειδικά στο τέλος της με την υποτιθέμενη παράσταση των μαστόρων, αγγίζει την υπερβολή. Φθηνό, εύκολο και κάπως εκβιαστικό χιούμορ που δημιουργεί θόρυβο για τις πιο απλές, φυσικές και απολαυστικές ατάκες.  

Παρά τις υπερβολές και δυσαρμονίες στο κωμικό κομμάτι, πρόκειται για μια μελετημένη παράσταση που έχει σύγχρονη ματιά και απόδοση, χειρίζεται καλά τη σκηνική δράση, εκμεταλλεύεται τις ερμηνευτικές ικανότητες του θιάσου και φτιάχνει πραγματικά εντυπωσιακές εικόνες. 

* Φωτογραφίες: Γιώργος Καπλανίδης, Καμαρινή Μωραγιάννη

Info
Θέατρο Βεάκη
Τετάρτη στις 19.00
Πέμπτη και Παρασκευή στις 21.00
Σάββατο στις 18.00 και στις 21.00
Κυριακή στις 19.00
Διεύθυνση: Στουρνάρη 32
Τηλέφωνο: 210 5223 522
Προπώληση: viva.gr

ΙΩΑΝΝΑ ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ