Η ηθοποιός συμμέτεχει στην παράσταση «Ο αγνός εραστής» στο Θέατρο Νέου Κόσμου.

Πολύ πέρα από τη στεναχώρια που δεν είσαι τώρα εδώ, μαζί μου

– τόσο πολύ πέρα από τη στεναχώρια αυτή,

που αδυνατώ πια να φανταστώ τη ζωή που ζήσαμε μαζί-

η απουσία σου έχει γίνει για μένα εμμονή.

Τι είναι αυτή η εμμονή με την απουσία,

ώστε ν’ αδυνατώ να φανταστώ μια παρουσία;

«Ο αγνός εραστής» είναι μια ελεγεία του Αμερικανού συγγραφέα David Plante για τον επί σαράντα χρόνια σύντροφό του, τον Έλληνα ποιητή και εκδότη Νίκο Στάνγκο, την κοινή τους ζωή και το τραγικό τέλος της. Μια μακρά σε διάρκεια ερωτική αφιέρωση, μια σχεδόν σωματική και συγκινητική σπουδή πάνω στο θέμα της απώλειας και του πένθους, της μνήμης και της φαντασίωσης.

Το έργο παρουσιάστηκε την περσινή σεζόν στο Θέατρο Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Άρη Λάσκου και φέτος ανεβαίνει ξανά. Εκ των ηθοποιών της παράστασης, η Κατερίνα Πατσιάνη συστήνεται στο click@life.

Γεννήθηκα στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης. Ήτανν χειμώνας. Πολλά χιόνια στην παιδική μου ηλικία, αλλά και ελληνικά καλοκαίρια με φως.

Είμαι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας(γλωσσολογία) του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ζω εδώ και πολλά χρόνια στην Αθήνα. Μένω στο Γουδί.

Μικρή ήθελα να γίνω διάφορα, ανάλογα την ηλικία και τις ανάγκες μου. Δασκάλα, μπασκετμπολίστρια, πράκτορας του FBI, πιλότος αεροσκαφών, ναύτης, μουσικολόγος. Πάνω απο όλα όμως ηθοποιός και τραγουδιστρια και να κανω και ακροβατικα. Όλα αυτά τα φαντασιωνόμουν. Ήταν μέσα στο κεφάλι μου. 

Η υποκριτική ήταν θέμα ανάγκης. Ήμουν μοναχικό παιδί με μεγάλη ανάγκη να ορίσω τον εαυτό μου, να ξεχωρίσω, να αποκτήσω αυτοπεποίθηση. Ήμουν μετανάστης, αν οχι εγω, οι δικοι μου. Έχω μέσα μου πολυ έντονα την ψυχολογία του ξένου. Οι ρίζες μας μας ορίζουν σε μεγάλο βαθμό. Στην Αμερική ένιωθα ξένη, όπως και εδώ. Διαμορφώνεις έναν εαυτό, έναν δικό σου κόσμο, όταν δυσκολευτείς. Αυτό με οδήγησε στο θέατρο.

Με έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό οι δάσκαλοί μου στο Εθνικό. Αυτοί που μιλούσαν και σκάλιζαν -και ακόμη το κάνουν- το τι σημαίνει αλήθεια στη σκηνή και κατά πόσο πρόκειται για την αλήθεια που εννοούμε στην καθημερινή ζωή ή αυτή για την οποία θα έπρεπε να μιλάμε, την καθολική, αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Την αλήθεια με την οποία θα πρέπει να ζούμε αγκαλιά. Η φόρμα στο θέατρο είναι ένα μέσο με το οποίο συνομιλώ. Είναι οικείο σε μένα. Όπως και η φόρμα στην ποίηση και παντού. Μέσα από εκεί βρίσκω την αλήθεια. Μια κάποια αλήθεια. Και οι ομάδες με τις οποίες έχω δουλέψει έκτοτε με έχουν διδάξει πολλά.

«Ο αγνός εραστής» είναι μια αληθινή ιστορία, μια ιστορία αγάπης. Δυο άνδρες, ο Έλληνας Νίκος Στάγκος, που διέπρεψε στο εξωτερικό και ο Αμερικανός David Plante, ακαδημαϊκός, έζησαν μαζί για σχεδόν 40 χρόνια. Μέχρι που τους χώρισε ο θaνατος του ενός. Ο πενθών γράφει αυτήν την αφιέρωση, την εξομολόγηση, όπου συνομιλεί με τον αγαπημένο του που δεν είναι πια μαζί του, με σκοπό να ανασυστήσει τον χαμένο του παράδεισο, να μπορέσει να συμφιλιωθεί με την απώλειά του, να κατανοήσει τον ίδιο το θάνατο.

Είμαστε τέσσερεις ηθοποιοί, δυο άνδρες, δυο γυναίκες, πλευρές ενός και του αυτού προσώπου, του συγγραφέα David Plante, που γράφει: "προσπαθω να δώσω στο κενό που μου άφησες την εικόνα ενός κατεστραμμένου ναού, σε μια προσπάθειά μου να το αναδείξω σε κάτι". Με αυτό το κάτι παλεύει ο πάσχων, με το κάτι και το τίποτα. Εμείς αφηγούμαστε την ιστορία, εγώ είμαι ο πιο συνειδητοποιημένος του εαυτός, ο πιο ψύχραιμος.

Σίγουρα μια ιδιαιτερότητα του έργου είναι οτι αποτελεί μια εξομολόγηση, μια αφιέρωση, απευθυνεται σε δεύτερο πρόσωπο. Επίσης δεν αποτελεί θεατρικό έργο, έπρεπε να διαμορφωθεί για να παιχθεί στη σκηνή. Ιδιαιτερότητα αποτελεί το οτι ο άξονας δεν μετακινείται σε άλλα θέματα, παραμένει σταθερά εμμονικός στο απόν πρόσωπο. Το παρακολουθούμε απο τα παιδικά του χρόνια, μέχρι τη γνωριμία τους, τον τρελό έρωτά τους, την κοινή τους ζωή στα καλα και τα άσχημα, την αρρώστια, το θάνατο και το μετά το θάνατο. Μια ολοκληρωμένη ζωή, μάλλον δυο ζωές που συμπορεύτηκαν απόλυτα, ακόμη και μετά την απώλεια " είμαστε μαζί", λεει ο συγγραφέας.

Τα θέματά του είναι σύγχρονα. Είναι τα απόλυτα θέματα ανα τους αιωνες. Έρωτας, θάνατος, η ζωη η ίδια. Αυτό που αξίζει να διερωτηθούμε είναι το πώς αγαπάμε σήμερα. Αν υπάρχει αυτή η αγάπη, αν αφήνουμε χωρο για αυτήν. Αλλά και πόσο ποιητές είμαστε τελικά. Ποιητές της ζωής μας.

Θέλω να συνεχίσω να κάνω το θέατρο που ήδη κάνω, είμαι πολύ ευτυχής με τις επιλογές μου. Να μπορώ να ζω απο τη δουλειά μου, όταν δεν θα είμαι πια μονάδα. Να βγω στο εξωτερικό ίσως κι αυτό.

Επόμενα σχέδια; Θα είμαι στα "Μαθήματα Πολέμου" στο Εθνικό Θέατρο που θα παρουσιαστούν από τον Φεβρουάριο του 2020. 

Μετάφραση: Ηλίας Μαγκλίνης
Σκηνοθεσία: Άρης Λάσκος
Δραματουργία: Άρης Λάσκος, Κόνυ Ζήκου
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Κορνήλιος Σελαμσής
Σκηνικά - Κοστούμια: Τίνα Τζόκα
Επιμέλεια κίνησης: Μυρτώ Γράψα
Σχεδιασμός φωτισμών: Σεσίλια Τσελεπίδη
Βοηθός σκηνοθέτη: Κόνυ Ζήκου 

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Μάνος Βαβαδάκης
Κατερίνα Πατσιάνη
Θάνος Τσακαλίδης
Ειρήνη Φαναριώτη

Info
Θέατρο Νέου Κόσμου - Δώμα. Έως 17.11.2019. ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 60 λεπτά. ΜΕΡΕΣ / ΩΡΕΣ Παρασκευή 21:00, Σάββατο 21:00, Κυριακή 18:00. ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ Παρασκευή Κανονικό 13€ Μειωμένο 10€, Σάββατο-Κυριακή Κανονικό 15€ Μειωμένο 12€. Εισιτήρια για την παράσταση προπωλούνται.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ