Ο ηθοποιός συμμετέχει στην παράσταση «Άγριος Σπόρος», που παίζεται για πέμπτη χρονιά στο Επί Κολωνώ.

Μία από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις των τελευταίων χρόνων και η τελευταία θεατρική εμφάνιση του Τάκη Σπυριδάκη που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, ο Άγριος Σπόρος του Γιάννη Τσίρου, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και την καλλιτεχνική υπογραφή της Ομάδας Νάμα, συνεχίζει για 5η χρονιά τις παραστάσεις του στην Κεντρική Σκηνή του Επί Κολωνώ. Πρόκειται για έργο για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, με πικρό χιούμορ και ανάγλυφες όλες τις παθογένειες ενός λαού, που έχει μάθει να είναι θύμα και θύτης την ίδια στιγμή. Ένα επαρχιακό τοπίο, όπου η ανυπακοή σε διατάξεις και νόμους αποτελεί καθημερινή άσκηση επιβίωσης. Ένα κλίμα που μεταστρέφεται από ανυπόστατες υποψίες. Ο ήρωας δεν κατανοεί ποτέ με ακρίβεια τους λόγους για τους οποίους θεωρείται ύποπτος. Η απολογία του είναι πάντα αδύναμη, γιατί το κατηγορητήριο βασίζεται πάντα σε μισές αλήθειες. Αλλά, όταν η μισή αλήθεια συμπληρώνεται από προκατάληψη, είναι αρκετή για να καταδικάσει τον καθένα.

Εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης, ο Χρήστος Κοντογεώργης συστήνεται στο click@life.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νίκαια. Έχω στείλει ραβασάκια, έχω ματώσει γόνατα, έχω κρυφτεί σε ξένα σπίτια, έχω παίξει μπουγέλα και μπάλα στον δρόμο και σε πλατείες. Και γενικά μεγάλωσα σε μια γειτονιά και σε μια εποχή που ήταν βρώμικα και ρομαντικά.

Ζω ακόμα στη Νίκαια. Μου αρέσει που οι άνθρωποι λένε καλημέρα ο ένας στον άλλο. Που γνωριζόμαστε. Η ησυχία της, αυτή η αίσθηση χωριού που έχουμε εδώ πάνω στη Νεάπολη. Η αυθεντικότητα και η μπέσα. Σιχαίνομαι, όμως, το κουτσομπολιό που' χει μια μυθιστορηματική προέκταση βέβαια. Και σιχαίνομαι τις πολυκατοικίες. Αυτή την ψευδαίσθηση του ανθρώπου να κατακτήσει και να κατοικήσει στον ουρανό. Είναι αντιαισθητικές και αντιποιητικές.

Οι σπουδές μου είναι περιορισμένες στο θέατρο. Έχω τελειώσει την δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και παράτησα την Θεατρολογία. Τώρα θέλω να δώσω κατατακτήριες για την ιστορία και θεωρία της τέχνης στην Καλών Τεχνών.

Από μικρός ήθελα να γίνω ηθοποιός. Είχα δασκάλες τρελές με το θέατρο από το Δημοτικό μέχρι το Λύκειο και σε κάθε τάξη έμπαινα στις θεατρικές ομάδες του σχολείου. Αν δεν ήταν η Βάσω, η Ρόζα και η Μαίρη δεν ξέρω τι θα είχα γίνει στη ζωή μου.

Ήταν μια συνέχεια στη ζωή μου η δραματική σχολή. Μετά το Λύκειο μου έλειπε κι έπρεπε να μπω. Δεν είχα το θάρρος βέβαια. Δεν ήξερα, αν μπορώ να μπω. Αν έχω τις δυνατότητες. Δεν ήξερα τι χρειάζεται. Η τελική απόφαση πάρθηκε δειλά και δεν υπήρξε check point. Σίγουρα, όμως, όταν είδα τον Hamlet του Ostermeier και το Bella Venezia του Βογιατζή είπα μέσα μου, τι κόσμος είναι αυτός, θέλω να μπω σ'αυτόν. 

Θεωρώ ότι είμαστε σύνθεση πραγμάτων που μας γοητεύουν και ανθρώπων που κατά κάποιο τρόπο συναντάμε. Είναι κάπως γελοίο να λες για τον εαυτό σου <<έχω επιρροές από τον τάδε και την δείνα>>. Μου αρέσει ο Morrison, ο Thom Yorke, ο Αγγελάκας, ο Κλιντ, ο Ταραντίνο, ο Σκορτσέζε, ο Αγγελόπουλος, ο Ostermeier, o Μαρμαρινός, η Κιτσοπούλου, ο Καραβάτζιο, ο Καντίνσκι, ο Νταλί και ο πατέρας μου και άλλοι πολλοί. Είμαστε παζλ πραγμάτων.

Στον Άγριο Σπόρο παρακολουθούμε την ιστορία ενός πλανόδιου καντινιέρη που' χει ποντάρει όλη του τη ζωή στην καντίνα του. Σαν να μην του έφτανε το θηρίο των φόρων, των τοπικών κοτσαμπάσηδων, της γραφειοκρατείας Asterix και της ζωής, ξαφνικά συμβαίνει ένα απρόσμενο γεγονός στην παραλία του που του ξεριζώνει την αξιοπρέπεια και όλο του το βιος.

Υποδύομαι τον αστυνομικό του χωριού. Μεγαλωμένος επί της ουσίας από τον Σταυρό, τον κεντρικό χαρακτήρα του έργου. Είμαι στην ουσία ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο κέντρο ενδιαφέροντος τόσο της εξωτερικής όσο και της εσωτερικής δράσης. Συμπληρώνω τις πλευρές ενός τριγώνου πραγμάτων που συμβαίνουν εδώ που βλέπουμε και αλλού. Αλλά ρόλο έχω και προσωπική εμπλοκή στα πράγματα. 

Δεν ξέρω τι σημαίνει επικαιρότητα. Είναι λίγο αποστειρωμένη λέξη πια για να την χρησιμοποιούμε για το θέατρο. Αντιμετωπίζουμε το θέατρο ή το θεατρικό έργο σαν μια είδηση μάλλον παλιά που με φόβο μας ρωτάνε "είναι επίκαιρο; δηλαδή θα βαρεθούμε ή πες μας, γιατί δεν θα βαρεθούμε; Τρέχουν τα πράγματα γύρω μας με ταχύτητα φωτός πια και θέλουμε καινούρια. Τρεις ηθοποιοί πάσχουν, έχουν αγωνία και καίγονται πάνω στη σκηνή. Αν δεν είναι αυτό επίκαιρο, τι είναι; 

Θέλω να κάνω θέατρο με ποίηση, με κόπο, με σκέψη. Με φλεγόμενους συναδέρφους. Με συνείδηση για την πόλη. Θέατρο για όλους επιτέλους. Για εφήβους που' ναι η πραγματική ελπίδα. Με κείμενα ανθρώπων με έννοια και έγνοια. Θέατρο με ζωτική σημασία και καθαρή ενέργεια. Με ζυμώσεις ανθρώπων. Όχι του καναπέ. Πώς είναι αυτό και πώς θα γίνει δεν γνωρίζω. Ψάχνω. 

Δεν ζητάω πράγματα από τη ζωή, αλλά θα ήθελα παγκόσμια ειρήνη, ανθρώπους με οικολογική και κοινωνική συνείδηση. Ανθρώπους αγαπημένους. Καλλιτέχνες μέσα έξω. Να επιστρέψουν τα ωραία μας μυαλά από το εξωτερικό. Να βρούμε έναν κοινό τόπο για όλους.

Κείμενο: Γιάννης Τσίρος. Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη. Σκηνικά, Κοστούμια, Διεύθυνση παραγωγής: Γιώργος Χατζηνικολάου. Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος. Μουσική Σύνθεση & Επιμέλεια ήχου: Στέλιος Γιαννουλάκης. Βοηθός σκηνοθέτιδος: Περίκλεια Χονδροπούλου, Κωνσταντίνος Κεσσίδης. Bοηθός παραγωγής: Μαρία Αναματερού
Φωτογραφίες: Μαρία Αναματερού, Γιώργος Χατζηνικολάου. Τρέηλερ: Σταύρος Συμεωνίδης. Υπεύθυνη Επικοινωνίας παράστασης: Ελεάννα Γεωργίου. Παραγωγή: Ομάδα Νάμα

Διανομή: Σταύρος: Στάθης Σταμουλακάτος, Χαρούλα: Χριστίνα Μαριάνου, Αστυνομικός: Χρήστος Κοντογεώργης                                                 

Info
Επί Κολωνώ – Κεντρική Σκηνή: Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94. Τελευταία παράσταση: Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2020. Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη, Παρασκευή & Σάββατο 21.15, Κυριακή 19.30. Τιμές εισιτηρίων: Καθημερινές: Κανονικό: 15€, Φοιτητικό/Ανέργων/Άνω των 65: 12€, Σάββατο/Κυριακή/αργίες: Κανονικό: 17€, Φοιτητικό & Ανέργων: 14€, Άνω των 65: 15€. Διάρκεια: 100’. Τηλέφωνο: 210 5138067. Κράτηση θέσεων & Πώληση εισιτηρίων: Στο ταμείο του Επί Κολωνώ.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ