Ο ηθοποιός συμμετέχει στην παράσταση «Το Σκλαβί» της Ξένιας Καλογεροπούλου, που παρουσιάζεται για δεύτερη σεζόν στο Θέατρο Πόρτα σε συν-σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου και Σοφίας Πάσχου.

Το θρυλικό Σκλαβί της Ξένιας Καλογεροπούλου, μετά από 150 sold out παραστάσεις και 60.000 θεατές, παρουσιάζεται για δεύτερη σεζόν στο Θέατρο Πόρτα σε συν-σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου και Σοφίας Πάσχου.Το έργο βασίζεται στο ομώνυμο συμιακό παραμύθι, όπως αυτό περιλαμβάνεται στη συλλογή Παραμύθια του λαού μας, που επιμελήθηκε ο Γιώργος Ιωάννου, καθώς και στον τόμο Το Φιδόδεντρο, που έχει επιμεληθεί ο Κώστας Καφαντάρης. Τοποθετείται σε μια εποχή όπου «οι άλλες χώρες ήταν ακόμη μακρινές, που τα βιβλία τa’ γράφαν με το χέρι και που οι μέρες δεν περνούσαν τόσο γρήγορα».

Εκ των ηθοποιών της παράστασης, ο Αυγουστίνος Κούμουλος συστήνεται στο click@life.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, συγκεκριμένα στην περιοχή της Κυψέλης.

Σήμερα ζω στο Πεδίον του Άρεως. Είναι μια από τις ελάχιστες πηγές πρασίνου στην πρωτεύουσα. Νιώθω τυχερός που ζω εδώ, γιατί από το μπαλκόνι μου βλέπω δέντρα, το βράδυ ακούω πουλάκια, είμαι δίπλα στο πατρικό μου και στους δικούς μου και πολύ κοντά στο κέντρο, στο οποίο πηγαίνω εύκολα και με τα πόδια. Το γεγονός δε, ότι κάθε πρωί βγάζω τον σκύλο βόλτα και για κάποια λεπτά περπατάω μέσα στα δέντρα, προτού ξεκινήσει η μέρα μου, είναι πολύ σημαντικό για έναν άνθρωπο (αυτής) της πόλης. Στα αρνητικά θα έβαζα το ότι το πάρκο είναι παραμελημένο από την πολιτεία. Είναι ένας πολύ όμορφος χώρος που δεν χαίρει της προσοχής που του αναλογεί. Σα να μην αντιλαμβάνονται τη σημασία και την αναγκαιότητά του. Αντί να είναι παράδειγμα και να ανοίγονται κι άλλοι χώροι αλλού, ξεχνιέται κι ο υπάρχων. 

Μικρός ήθελα να γίνω Μπάτμαν. Το είχα εκλογικεύσει μάλιστα. Μου άρεσαν αρκετοί ήρωες από τον κόσμο της DC και της Marvel, αλλά όλοι είχαν κάποια υπερδύναμη, εκτός από έναν. Ο Μπάτμαν ήταν ένας κανονικός άνθρωπος με πολύ καλή εκπαίδευση, άρα θα μπορούσα κι εγώ. Επίσης, τη στολή θα μου την έραβε ο μπαμπάς μου στην ραπτομηχανή του (έχει μία στο μαγαζί που εργάζεται), οπότε δε θα βγει και παραέξω το μυστικό. Όλα τακτοποιημένα, όλα εκτός από την απόκλιση στους τραπεζικούς μας λογαριασμούς.

Το μόνο πράγμα στο οποίο έχω παρακολουθήσει έναν συγκεκριμένο κύκλο σπουδών είναι το θέατρο. Το αποφάσισα λίγο πριν το τέλος του λυκείου κι εστίασα τις προσπάθειές μου προς αυτή την κατεύθυνση. Έτσι αποφοίτησα από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, Καρόλου Κουν. Παράλληλα, έχω παρακολουθήσει (και συνεχίζω) μαθήματα χορού σε διάφορα είδη ξεκινώντας από λάτιν και φθάνοντας μέχρι το κλασικό μπαλλέτο, το οποίο εκτιμώ και θαυμάζω. Μετά τη Δραματική, μάλιστα, δοκίμασα να δώσω εξετάσεις στην Κρατική Σχολή Ορχιστρικής Τέχνης, αλλά ένα ατυχές συμβάν με κράτησε μακριά απ' την σχολή αυτή.  Επίσης, κάνω και μαθήματα τραγουδιού σε μια προσπάθεια να ανακαλύψω τις φωνητικές μου δυνατότητες. Για μένα δεν υπήρξε κάποια πολύ συγκεκριμένη αφορμή για να αποφασίσω, αλλά μια σειρά καταστάσεων κι ένα σύστημα που επέδρασε επάνω μου αντιστρόφως από το πώς ήθελε αυτό. Σε όλο το γυμνάσιο και το λύκειο ήμουν στην θεατρική ομάδα του σχολείου, όπου περνούσα όλα μου τα Σαββατοκύριακα. Όταν έφθασα στην τρίτη λυκείου πήγαινα φροντιστήριο, όπως όλα τα παιδιά για να ετοιμαστώ για τις πανελλήνιες. Κάποια στιγμή, λοιπόν, κατάλαβα ότι όλο αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα με φόρτιζε και με έπνιγε κι ότι το θέατρο ήταν η μόνη μου διέξοδος τότε. Εκεί κατάλαβα ότι έχανα τον χρόνο μου στα φροντιστήρια κι ότι αυτό με το όποιο ήθελα να ασχοληθώ, δεν θα το έβρισκα μέσα απ' τον δρόμο των πανελληνίων. Σταμάτησα το φροντιστήριο τον Νοέμβριο και ξεκίνησα να ψάχνω τι θα δώσω στις εξετάσεις των δραματικών σχολών. Ευτυχώς εκείνη την στιγμή είχα στο πλευρό μου τους γονείς μου που με στήριξαν ψυχολογικά σε αυτή μου την απόφαση-επιλογή, πράγμα που δεν έκαναν κάποιοι καθηγητές του σχολείου, ας πούμε. 

Θαυμάζω και σέβομαι τόσους ανθρώπους που ψάχνω να ξεχωρίσω κάποιους ενδεικτικά. Θα έλεγα σίγουρα τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Μπάστερ Κίτον από τον βωβό κινηματογράφο. Την Πίνα Μπάους στο χοροθέατρο. Τον Δημήτρη Παπαϊωάννου στο ελληνικό χοροθέατρο, ιδιαιτέρως την «πρώτη ύλη»! Τον Κ. Π. Καβάφη στην ποίηση. Τον Μ. Μπαρίσνικοφ στο μπαλέτο και τον Μπομπ Φόσσε στην τζαζ. Τον Μαρσέλ Μαρσώ στην παντομίμα. Τον Μάριο Λάνζα στην Όπερα. Τον Τσαϊκόφσκι στην κλασική μουσική. Τους System of a Down στην ροκ. Τους TXC και τους Active Member στην ελληνική χιπ χοπ σκηνή. Κι ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα, αλλά ας σταματήσω κάπου εδώ!

«Το Σκλαβί» είναι μια πολύ ιδιόμορφη (παιδική;;;) ιστορία που εμένα με καθήλωσε από την πρώτη ανάγνωση. Πρόκειται για ένα λαϊκό παραμύθι από την Σύμη, τη θεατρική προσαρμογή του, όμως, έκανε η κα Ξένια Καλογεροπούλου και κατ’ εμέ το βελτίωσε κιόλας κατά πολύ. Ο κεντρικός άξονας του έργου είναι η αγάπη σε κάθε της μορφή και έκφραση, η αγάπη που όλα τα μπορεί κι όλα τα αντέχει. Ένα βαθιά ρομαντικό έργο. Η ιστορία ξεκινά με δύο αδέλφια που έχουν τον ίδιο μπαμπά, τον βασιλιά, και διαφορετικές μαμάδες. το ένα είναι γιος της βασίλισσας, το βασιλόπουλο, και το άλλο είναι γιος μιας σκλάβας, το σκλαβί. Θα μεγαλώσουν μαζί και θα περάσουν πολλά μαζί και σε όλο το έργο θα έχουν οδηγό τους την αγάπη, ευλαβικά. Αλλά αυτός ο δρόμος έχει ανηφοριές. 

Ο ρόλος μου είναι το Σκλαβί. Ένας χαρακτήρας που επιλέγει να υπηρετήσει κάποιες πολύ συγκεκριμένες αξίες στην ζωή του, ακόμη κι αν στην πορεία αυτό πάει κόντρα στα βαθύτερα θέλω του. Απ' τη στιγμή που το ξεκίνησε, θα οδηγηθεί απ' αυτήν του την απόφαση μέχρι το τέλος, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες. Η βασίλισσα δεν μπορεί να φέρει στον κόσμο τον διάδοχο του βασιλιά κι αυτός κάνει παιδί με μια σκλάβα. Κι η βασίλισσα το δέχεται! Δεν είναι είναι παιδικό παραμυθάκι, είναι είναι ένα πολύ σοβαρό έργο που αντλεί τη θεματολογία του από τον κόσμο του φανταστικού. Αυτός είναι κι ο λόγος που το απολαμβάνουν μικροί και μεγάλοι εξίσου. Δεν προσπαθεί να κερδίσει την προσοχή του θεατή με τεχνάσματα, τον εντάσσει στην ιστορία, τον καθιστά «συνένοχο», και στη λύση του προβλήματος του δίνει ενεργό ρόλο. 

Θα επανέλθω στον ρομαντισμό του έργου. Είναι ένα πολύ ισχυρό γνώρισμά του, που το κάνει επίκαιρο, γιατί ο ρομαντισμός είναι αναγκαίος στις μέρες μας. Βιώνουμε τόση βαρβαρότητα και τόση ασχήμια παντού γύρω μας που μας λείπει πραγματικά η ομορφιά! Κι αυτό το έργο φωτίζεται από την ομορφιά, κι όχι την επιφανειακή, αλλά την πιο επιβλητική από όλες. 'Οπως η όμορφη του κόσμου... μια ομορφιά που ξεκινά από μέσα. 

Θέλω να κάνω θέατρο που θα με βοηθά να ανακαλύπτω καινούργια πράγματα, που δε θα με αφήνει να κοιμηθώ τα βραδιά, που θα με πηγαίνει παρακάτω, που θα συνομιλεί με τον θεατή και θα προβληματίζεται, δε θα του δίνει λύσεις μα ερεθίσματα για σκέψη, ένα θέατρο με όλους τους συντελεστές πάνω, κάτω και γύρω από τη σκηνή σε εγρήγορση, που εκτιμούν και σέβονται αυτό που έχουν επιλέξει να κάνουν κι αφήνονται να τους παρασύρει.  

Θα ήθελα να κάνω μόνο δουλειές που μου αρέσουν πολύ, χωρίς να αγχώνομαι για τα τρέχοντα έξοδα του μήνα, ζητάω πολλά; Α, και κάποιον που θα ασχολείται αντί εμού με οτιδήποτε γραφειοκρατικό.

Στα επόμενα σχέδιά μου είναι οι πρόβες που θα ξεκινήσουμε στο Εθνικό Θέατρο, για το έργο του Φεϊντό, «η κυρία του Μαξίμ», σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, που θα κάνει πρεμιέρα στην κεντρική σκηνή στις 21 Μαρτίου. 

Συγγραφέας: Ξένια Καλογεροπούλου Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος - Σοφία Πάσχου

Σκηνικά-Κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μουσική: Νίκος Κυπουργός Μουσική επεξεργασία και διδασκαλία: Νίκος Γαλενιανός Βοηθός Σκηνοθέτη: Ρωμανός Μαρούδης Φωτογραφίες- Trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας

Ερμηνεύουν: Παντελής Βασιλόπουλος, Ελένη Βλάχου, Ηλιάνα Γαϊτάνη, Αυγουστίνος Κούμουλος, Τζωρτζίνα Λιώση, Νάνσυ Μπούκλη, Φοίβος Συμεωνίδης, Δημήτρης Φουρλής.

Info
Θέατρο Πόρτα: Μεσογείων 59, Αθήνα, 210 77 11 333. Μέρα και ώρες παραστάσεων: Κάθε Κυριακή 11.00 & 15.00

Εορταστικό Πρόγραμμα Παραστάσεων

• Κυριακή 22/12: 11.00 & 15.00
• Πέμπτη 26/12: 11.00 & 15.00
• Παρασκευή 27/12: 17.00
• Σάββατο 28/12: 17.00
• Κυριακή 29/12: 11.00 & 15.00
• Σάββατο 4/1: 17.00
• Κυριακή 5/1: 11.00 & 15.00
• Δευτέρα 6/1: 15.00

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό: 10€, Ανέργων/άνω των 65/ομαδικό (άνω των 10 ατόμων): 8€. Προπώληση και σε 11876, SevenSpots, Reload Stores, WIND, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Αθηνόραμα, Viva Kiosk, Yoleni’s.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ