Ο ηθοποιός συμμετέχει στην παράσταση «Μεταγωγή» του Γιώργου Βέλτσου σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη στο Small Argo full of Art.

Στην σκηνή του Small Argo full of Art (Δεύτερη Σκηνή Θεάτρου ΑΡΓΩ) ανεβαίνει αυτή την περίοδο το νέο έργο του Γιώργου Βέλτσου με τίτλο «Μεταγωγή» και τη σκηνοθετική υπογραφή της Χρύσας Καψούλη. «Έγραψα τη Μεταγωγή για το «λαό των νεκρών» εμψυχώνοντας κι εγώ με τα κατάλοιπα της ζωής μου το λεγόμενο «θέατρο του θανάτου», ώστε να μπορώ να συνεχίσω να οικτίρω το θέατρο μιας ψυχαγωγημένης ζωής που μου πασάρουν οι περισσότερες Σκηνές», σχολιάζει ο συγγραφέας στον πρόλογο του έργου του. «Όμως ο μόνος φόρος τιμής, που μπορεί κανείς να αποδώσει σήμερα σε αυτό το θέατρο του θανάτου, είναι παραδόξως ένα εγκώμιο της μαρτυρικής ζωής, θα έπρεπε να πω της μαρτυρικής θεατρικής γραφής, μάρτυρα αδιάψευστο του θανάτου», καταλήγει.

Εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης, ο Βαγγέλης Παπαδάκης συστήνεται στο click@life και μαζί μας συστήνει το έργο του Γιώργου Βέλτσου.

Πού γεννήθηκες;

Στην Αθήνα και μεγάλωσα στην Αγία Παρασκευή. Βέβαια λόγω του ότι ο πατέρας μου υπηρετούσε στην Αεροπορία, μετακινούμασταν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας αλλά και στο εξωτερικό. Έζησα στον Καναδά και στο Παρίσι στην νεαρή μου ηλικία. 

Πού ζεις σήμερα; 

Ζω στην Κυψέλη. Την αγαπώ αυτό την γειτονιά. Είναι αυθεντική. Βλέπεις ανθρώπους κάθε ηλικίας κάθε κοινωνικής τάξης κάθε εθνικότητας. Συνυπάρχουν. Παιδιά παίζουν στους πεζοδρόμους, σκυλιά τρέχουν στην Φωκίωνος, ποτά στην πλατεία Αγίου Γεωργίου. Όσον αφορά αυτό που δεν μου αρέσει θα έλεγα οτι με ανησυχεί το γεγονός οτι ξαφνικά μπορεί να γίνει trendy η περιοχή.

Τι σπουδές έχεις κάνει;

Σπούδασα Αρχιτεκτονική στη Σχολή των Βερσαλλιών στην Γαλλία με μεταπτυχιακά πάνω στην τέχνη και την αρχιτεκτονική και παράλληλα έκανα σπουδές θεάτρου στο Παρίσι σε μια δραματική σχολή σε προάστιο του Παρισιού στο Asnières Genevilliers

Μικρός τι ήθελες να γίνεις;

Ηθοποιός.

Πώς προέκυψε η επαγγελματική ενασχόληση με την υποκριτική;

Όντως το ήθελα από μικρός. Πέρναγα ώρες παίζοντας ρόλους μόνος μου ή με παρέες. Μεγαλώνοντας, αυτή η ανάγκη να “γίνομαι” κάποιος άλλος παρέμενε ζωηρή. Έβλεπα ταινίες και με πρόβαλα στο πανί, έβλεπα θέατρο κι έλεγα εγώ θέλω να το κάνω αλλιώς. Κι έτσι ενώ σπούδαζα Αρχιτεκτονική στην Γαλλία έψαξα όλες τις δραματικές σχολές στο Παρίσι. Κάπως έτσι ξεκίνησε αυτό το ταξίδι της υποκριτικής. 

Τι σε εμπνέει;

Ο κινηματογράφος με εμπνέει πολύ, ο Ταρόφσκι, ο Ρόι Αντερσον, ο Γκασπάρ Νοέ, ο ζωγράφος Έντουαρντ Χόπερ και μου αρέσει πολύ η δουλειά του γάλλου θετρικού σκηνοθέτη Ζυλιέν Γκοσλέν.

Είναι η ιστορία ενός ζευγαριού εξόριστοι στο σπίτι τους όπου απρόσκλητοι εισβάλλουν οι νεότεροι “εαυτοί τους”. Συγκρούσεις, αναμέτρησεις, προδοσίες, μυστικά, η Ιστορία, ο αγώνας, η ελευθερία, εμείς, οι άλλοι που μας επιτηρούν, ο χρόνος σε ελλειπτική τροχιά.

Ποιος είναι ο ρόλος σου;

Ενός ανθρώπου που έχει περάσει από φυλακές, εξορία, που πολέμησε στον εμφύλιο, που ανέτρεψε την δικτατορία, που τρομοκράτησε σε γακαράζ, που σκότωσε για την ελευθερία. Και τώρα, χρόνια μετά αναρωτιέται “ποιο το έργο μας” και “ποιοι είμαστε εμείς αναρωτήθηκες ποτέ”;  Τα βιβλία έχουν παραμείνει η μόνη παρηγοριά του και η αγάπη. Αλλά ακόμα και αυτά τελικά παραμένουν ρευστά, τίθενται υπό αμφισβήτηση. Είναι ένας ήρωας, υπαρξιακά μετέωρος.

Ποια η ιδιαιτερότητα του έργου;

Είναι ένα έργο πρωτίστως ποιητικό φιλοσοφικό, δευτερευόντως -κατά την άποψή μου – πολιτικό, κυρίως όμως είναι ένα θεατρικό έργο. Ο συγγραφέας καταφέρνει μέσα από τον “Λόγο” να γεννήσει εικόνες, σκέψεις, δράσεις και άρα συναισθήματα. Δεν έχει τίποτα θεωρητικό σκηνικά την ίδια ώρα που είναι γραμμένο σαν ένα λογοτεχνικό ρέκβιεμ. Σαν ηθοποιός το κείμενο αυτό με δονεί συθέμελα και έτσι ακριβώς επιδρά πάνω στο κοινό. Ως μια ταραχή εγκεφαλική και συναισθηματική.

Και ποια η επικαιρότητά του;

Είναι εντελώς επίκαιρο. Μιλάει για μια εποχή όπου η έννοια της φυλακής ανάγεται σε αυτή του σπιτιού. Η βία διαχέεται με τρόπο παράλογο. Η οικογένεια του Ινδαρέ και οι τσιμεντόλιθοι. “Γινόμαστε πρωτοσέλιδα για να τρομοκρατούν τον κοσμάκη” όπως λέει και το έργο. Μιλάμε πάλι για “πολιτικό έγκλημα” σε μια Δημοκρατίκη χώρα. “Ακόμα να πέσει η χούντα;” ρωτάει ο συγγραφέας. Πιασμένοι στην φάκα δεν μπορούμε να ξεφύγουμε ούτε μέσα από τα βιβλία. Ζούμε πολύ σκοτεινές εποχές κατά την γνώμη μου. “Σαν να μας συμβαίνει τώρα το παρελθόν”.

Ειλικρινές.

Επόμενα σχέδια;   

Ετοιμάζομαι πυρετωδώς για ένα αμερικάνικο θεατρικό έπος το οποίο σκηνοθετώ στο θέατρο Χώρος  από 24 Απριλίου και είναι το Angels in America του Tony Kushner.     

Κείμενο: Γιώργος Βέλτσος
Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη
Σκηνικό-Κοστούμια: Σπύρος Γκέκας
Μουσική: Μιχάλης Τσίχλης
Visual Art: COM.ODD.OR & Βασίλης Σέντζας
Φωτισμοί: Χρήστος Μπαλαγιάννης
Βοηθοί Σκηνοθέτη, Θεατρολόγοι: Σπύρος Μπέτσης, Αλέξανδρος Λούμας

Ερμηνεύουν οι: Βαγγέλης Παπαδάκης, Μυρτώ Ρήγου, Χρήστος Κίτσιος, Εμμανουέλα Κοντογιώργου

Marketing & Οργάνωση Παραγωγής: Άρης Σομπότης Curator πλατφόρμας A Small Argo full of Art: Χρύσα Καψούλη Παραγωγή: Καλλιτεχνική Εταιρεία Θεάτρου ΑΡΓΩ Φωτογραφίες παράστασης: Λητώ Πουλλή Επικοινωνία θεάτρου ΑΡΓΩ: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου

Info: A Small Argo full of Art (Δεύτερη Σκηνή Θεάτρου ΑΡΓΩ): Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο, Τηλέφωνο: 210 5201684. Παραστάσεις: έως 12 Απριλίου 2020. Ημέρες & Ώρες: Σάββατο και Κυριακή στις 21:00 |  Διάρκεια: 80΄. Εισιτήρια: €15, €12 (φοιτητικό), €10 (ανέργων και 65+). Προπώληση: VIVA.GR

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΦΑΡΑΖΗ