«Ξαφνικά Πέρσι το Καλοκαίρι»: Τέσσερις λόγοι για να μην το χάσεις
Το Θέατρο του Νέου Κόσμου φιλοξενεί μια κλασική ιστορία ιδωμένη από… φως και σκιά.
Μια φορτισμένη με ένταση που κλιμακώνεται και ατμοσφαιρική παράσταση που ξεχειλίζει από συναίσθημα και λεπτομέρεια παρουσιάζει ο Γιώργος Παπαγεωργίου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου όπου σκηνοθετεί το έργο του Τενεσσή Ουίλλιαμς «Ξαφνικά Πέρσι το Καλοκαίρι».
Ο θάνατος του ομοφυλόφιλου ποιητή Σεμπάστιαν, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, θα ωθήσει την μητέρα του κα. Βέναμπλ να έρθει σε σύγκρουση με την ξαδέρφη του, την Κάθρην ώστε μέσω του γιατρού Κούκροβιτς να ζητήσει την λοβοτομή της Κάθρην.
Γιατί όμως πρέπει να το δεις;
1. Για τον κήπο του Σεμπάστιαν. Θέλοντας να εστιάσει στο συναίσθημα και τους συμβολισμούς της ιστορίας, ο σκηνοθέτης υιοθετεί μια ανθρωποκεντρική δραματουργικά, όπως τη χαρακτηρίζει, προσέγγιση καθώς απομακρύνεται από τις αναφορές στον κανιβαλισμό και τα σαρκοφάγα φυτά του κήπου για να δημιουργήσει ένα ημιφωτισμένο κήπο αγαπημένων αντικειμένων, συνηθειών, αναμνήσεων, ποιημάτων, συναισθημάτων. Ο κήπος του Παπαγεωργίου είναι ο Σεμπάστιαν, συμβολίζοντας το δίπολο της παρουσίας-απουσίας του ήρωα ενώ παράλληλα αγγίζει αυτή την ποιητική χροιά που ήθελε ο συγγραφέας να έχουν τα έργα του. Ο κήπος της παράστασης εξυπηρετεί τη λειτουργία και την αναπαράσταση της μνήμης γιατί είναι η μνήμη.
2. Για τις αντιθέσεις του έργου και τον τρόπο με τον οποίο δημιουργούν ένταση μέσα στην ιστορία. Απουσία-παρουσία, αλήθεια-ψευδαίσθηση, αλήθεια-ψέμα, Βέναμπλ-Κάθρην και τελικά φως-σκιά. Σε ένα έργο που στιγματίζεται από τη μόνιμη απουσία ενός ήρωα που μοιάζει κεντρικής σημασίας για τις δύο βασικές ηρωίδες, ο ήρωας αν και απών είναι συνεχώς παρών πυροδοτώντας κατά κάποιο τρόπο αλλά και συγκρατώντας παράλληλα τη συνεχή και κλιμακούμενη συγκρουσιακή διάσταση της ιστορίας. Αυτός είναι που χωρίζει και ενώνει τις δύο ηρωίδες. Αν και αγαπούν και οι δύο τον Σεμπάστιαν, ο τρόπος που τον θυμούνται τις φέρνει αντιμέτωπες.
Επιλέγοντας να εστιάσει ακριβώς σε αυτή την πολεμική σχέση ο Παπαγεωργίου, και αφού κάνει μία ξεκάθαρη και εύστοχη σκηνοθετική και αισθητική επιλογή με σύμμαχο τον Αλέκο Αναστασίου στο σχεδιασμό των φωτισμών, καταφέρνει να αναδείξει τη δραματική ένταση που πολώνει τα δίπολα του έργου. Όπως όλα τα στοιχεία του έργου διαθέτουν μια μεταξύ τους αντίφαση και αντίθεση, ο σκηνοθέτης επιλέγει να εφαρμόσει την ίδια λογική σε ολόκληρη τη σκηνική δράση. Έτσι, γεμίζει με φωτιστικά τη σκηνή που του επιτρέπουν να δημιουργήσει ένα γοητευτικό, αν και σε σημεία κουραστικό γιατί καθυστερεί κι άλλο τη δράση, παιχνίδι, μια ατμοσφαιρική μεταφορά της σύγκρουσης. Τα λαμπατέρ πότε γεμίζουν με φως το δωμάτιο περνώντας με ένα παλιακό φίλτρο την ατμόσφαιρα και πότε δημιουργούν πολλές ρωγμές φωτός στο σκοτάδι, σαν να το πολεμάνε και σαν να ξεμπροστιάζουν την «αλήθεια» του όταν αποκαλύπτουν τον ψέμα των σκιών στον τοίχο.
3. Για τη μουσική. Όπως ακριβώς συμβαίνει με την λεπτομερή εικονοποιία, η μουσική είναι ένα άλλο στοιχείο που εξελίσσεται σε αναπόσπαστο κομμάτι στις παραστάσεις του Παπαγεωργίου. Στο «Ξαφνικά Πέρσι το Καλοκαίρι» η μουσική του Φώτη Σιώτα δένει αρμονικά, υπηρετεί και υπογραμμίζει τις σιωπές, τις εντάσεις του έργου, και κυρίως την ατμόσφαιρα του δεύτερου μέρους όπου κορυφώνεται η αγωνία και η αλήθεια του έργου.
4. Για τις δύο κεντρικές γυναικείες ερμηνείες- μιας και οι υπόλοιποι χαρακτήρες επισκιάζονται. Κανένα δίπολο δεν θα φορτιζόταν σημαντικά στην παράσταση αν έλειπαν οι ερμηνείες των δύο βασικών ηρωίδων. Από τη μία η Μαίρη Μηνά ερμηνεύει το ρόλο της Κάθρην τόσο εύθραυστα, τόσο εσωτερικά, τόσο πειστικά. Μπορεί να λέει την αλήθεια, μπορεί και όχι. Κι από την άλλη η έμπειρη Θέμις Μπαζάκα κινείται με άνεση και γοητεία στη σκηνή. Η Βέναμπλ της είναι σίγουρη για την αλήθεια της, προσπαθεί να συγκρατήσει την οργή και το πένθος της, γι’ αυτό και καταρρέει μόνο στο φως της Κάθρην. Της καταργεί την αλήθεια και την ανάμνηση που έχει για το γιο της. Η μία είναι αδύναμη να υπερασπιστεί το φως της, η άλλη έχει τρομερό σθένος να παλέψει για τις σκιές της.
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Παπαγεωργίου
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα Επιμέλεια κίνησης: Μαρίζα Τσίγκα Μουσική: Φώτης Σιώτας Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Παπαγεωργίου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Θέμις Μπαζάκα, Μαίρη Μηνά, Παναγιώτης Εξαρχέας, Αθηνά Αλεξοπούλου, Γιάννης Λατουσάκης
Info
Θέατρο Νέου Κόσμου - Κεντρική Σκηνή. Από 24.01.2020 - 12.04.2020. ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 90 λεπτά. ΜΕΡΕΣ / ΩΡΕΣ Τετάρτη 18:30, Παρασκευή 21:15, Σάββατο 18:30, Κυριακή 21:15. ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ Τετάρτη-Παρασκευή Κανονικό 18€ Μειωμένο 15€ Ανέργων 12€ / Σάββατο-Κυριακή Κανονικό 20€ Μειωμένο 17€. Εισιτήρια για την παράσταση προπωλούνται.
ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ ΙΩΑΝΝΑ- [email protected]