«Πόλεμος και Ειρήνη»: Επικών διαστάσεων έργο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

ΔΕΥΤΕΡΑ, 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

«Έχω μαζί μου δυο σπουδαίους πολεμιστές: τον χρόνο και την υπομονή».

Ένα δύσκολο εγχείρημα τολμούν η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης, τη θεατρική διασκευή ενός εκ των σημαντικότερων, και πιο δύσκολων στη μεταφορά τους, κλασικών βιβλίων της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το επικό σε έκταση και σημασία «Πόλεμος και Ειρήνη» του Λέοντος Τολστόι ανεβαίνει στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά σε σκηνοθεσία της Ιόλης Ανδρεάδη για να μας μεταφέρει τη ζωή της προεπαναστατικής Ρωσίας.

Φέρνοντας στο προσκήνιο τα πάθη της ρωσικής αριστοκρατίας την εποχή της Ναπολεόντειας κυριαρχίας, ο Τολστόι φωτίζει λεπτό προς λεπτό και με κάθε λεπτομέρεια το πέρασμα των ανθρώπων από τη φρίκη του πολέμου στη θαλπωρή της ειρήνης και από το φως του έρωτα στο σκοτάδι και την αποδοχή του θανάτου.

Θαρραλέα συμπτυγμένο σε επεισόδια και πρόσωπα και έχοντας υιοθετήσει το εύρημα της αφήγησης από τον ίδιο τον Τολστόι (Κώστας Καζάκος) που συζητάει με τη γυναίκα του Σοφία (Ρούλα Πατεράκη), οι συντελεστές καταφέρνουν να δημιουργήσουν την απαιτούμενη συνοχή σε ένα έργο δαιδαλώδες. Οι δύο αφηγητές συζητούν, σχολιάζουν, δένουν την ιστορία και με άλλη διανομή βουτούν σε κάποια επεισόδια του έργου.

Η Ανδρεάδη σκηνοθετεί έχοντας δύο γραμμές στο μυαλό της, να δώσει προτεραιότητα στο κείμενο και να αναδείξει την εικόνα μέσα από την εντυπωσιακή αλλά απλή, αφαιρετικής πρόσληψης, αισθητική της παράστασης. Στην πραγματικότητα σταθερά σκηνικά δεν υπάρχουν. Τη λειτουργία τους αναλαμβάνουν οι χρωματιστοί φωτισμοί που χρησιμοποιούνται σαν καμβάς στο πίσω μέρος της σκηνής και την οποία συμπληρώνουν τα διάφορα υπερμεγέθη σκηνικά αντικείμενα που εναλλάσσονται ανάλογα με τις ανάγκες του έργου. Ένα πιάνο, ένας πολυέλαιος, ένα γραφείο, ένα ή δύο άλογα, τροχοί άμαξας, πελώρια κάδρα είναι κάποια από τα αντικείμενα που δημιουργούν το εικαστικό περιβάλλον της εκάστοτε σκηνής και προχωρούν την εξέλιξη καθώς διευκολύνουν τις εναλλαγές. Γενικά το έργο βρίθει από λεπτομέρειες, χρώματα και συμβολισμούς, ενώ σχεδόν κάθε σκηνή παρουσιάζεται με ένα διαφορετικό τρόπο (χάρτες, σκιές, κομφετί, σημαίες, μουσική, φωτισμοί, πλαίσια, σφρυροδρέπανα, κά πλαισιωμένα πάντα από τον συγγραφέα που γράφει στο γραφείο).

Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό, όμως παρατηρούνται κάποιες αδυναμίες. Το έργο παραμένει μεγάλο και το πρώτο μέρος κουραστικό. Επίσης, η τεράστια σκηνή κάποιες στιγμές μοιάζει άδεια ενώ η σκηνοθέτης φαίνεται να είχε πάρα πολλές ιδέες στο μυαλό της και να μην είχε αποφασίσει τι ακριβώς ήθελε και πού να εστιάσει.

Τέλος, ερμηνευτικά ξεχωρίζουν ο φοβερός Κώστας Καζάκος που ανοίγει την αφήγηση, ο Γεράσιμος Γεννατάς που ξεγλιστράει από τον υπερβολικό τόνο του ρόλου του, ο ανθρώπινα συγκινητικός Πυγμαλίων Δαδακαρίδης και η συγκλονιστική Νεφέλη Κουρή.

Συντελεστές
Μετάφραση από τα αγγλικά - Σκηνοθεσία - Κίνηση: Ιόλη Ανδρεάδη
Θεατρική Διασκευή: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης
Σκηνογραφία - Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Βοηθός Σκηνογράφου και ενδυματολόγου : Έλενα Μπούγου
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Γιάννης Χριστοφίδης
Φωτισμοί: Στέβη Κουτσοθανάση
Βοηθός Σκηνοθέτη: Νατάσα Πετροπούλου
Promo Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης
Promo Video Trailer: Μιχαήλ Μαυρομούστακος
Promo Μακιγιάζ – Κομμώσεις: Αννα Μαρία Προκοπίδου
Διεύθυνση Παραγωγής: Κατερίνα Διακουμοπούλου
Ενσωματωμένη εικόνα
Διανομή (με σειρά εμφάνισης)
Λέων Τολστόι / Στρατηγός Κουτούζωφ: Κώστας Καζάκος
Άννα Πάβλοβνα / Σοφία Τολστόι: Ρούλα Πατεράκη
Αντρέι Μπαλκόνσκι: Πυγμαλίων Δαδακαρίδης
Νατάσα Ροστόβα: Νεφέλη Κουρή
Πιέρ Μπεζούχωφ: Μπάμπης Γαλιατσάτος
Ναπολέων Βοναπάρτης: Γεράσιμος Γεννάτας
«Μπελ» Ελέν Κουράγκινα: Βασιλική Τρουφάκου
Νικολάι Ροστώφ: Κώστας Νικούλι
Μάρια Μπαλκόνσκαγια: Τζένη Κόλλια
Λίζα Μπαλκόνσκαγια: Εστέλλα Κοπάνου
Ανατόλ Κουράγκιν: Ανδρέας Κανελλόπουλος