Από τις πιο ενδιαφέρουσες θεατρικές δουλειές της ομάδας σε σκηνοθεσία Βασίλη Νούλα.

Με τους καλλιτέχνες που παίρνουν την πρωτοβουλία να διαθεσουν διαδικτυακά και δωρεάν παλαιότερες παραστάσεις τους, ώστε να ψυχαγωγήσουν ποιοτικά το κοινό εν μέσω καραντίνας, να πληθαίνουν, η ομάδα Nova Melancholia αποφάσισε να κυκλοφορήσει online μία από τις πιο ενδιαφέρουσες θεατρικές δουλειές της. Ο λόγος για την παράσταση «Οι κότες και οι ψύλλοι» που παρουσιάστηκε το 2012 στο Θέατρο Εμπρός.

Ο Βασίλης Νούλας, σκηνοθέτης και εκ των μελών της ομάδας, ανέφερε σχετικά σε ανάρτηση στο λογαριασμό του στο Facebook: 

Η ομάδα Nova Melancholia συνεισφέρει κι αυτή με τις δυνάμεις της στη μάχη κατά του ιού προσφέροντας δωρεάν στο φιλοθεάμον κοινό την ιστορική παράσταση "Οι κότες και οι ψύλλοι" (2012) σε πλήρη βιντεοσκόπηση από την ηρωική κατάληψη του ΕΜΠΡΟΣ. 😀

Λίγα λόγια για την παράσταση 

Μέσω της λοξής και «queer» αναπαραγωγής των πολιτισμικών στερεοτύπων επιχειρούμε την εκ νέου διεκδίκηση της ερωτικής επιθυμίας και του έμφυλου σώματος. Η επιθυμία είναι έρμαιο της έντασης ανάμεσα στην αυτοδιάθεση και τον κοινωνικό ετεροκαθορισμό: σε αυτό το όριο –κατά την γνώμη μας- ελλοχεύει η συγκίνηση, η απελπισία, η βία αλλά και το ανατρεπτικό χιούμορ των σύντομων αριστουργηματικών πεζογραφημάτων του Γιώργου Ιωάννου «Οι κότες» και «Οι ψύλλοι» (από τη συλλογή Για ένα φιλότιμο, 1964). 

Η περφόρμανς είναι ένα «ξόρκι» ενάντια στη ματαίωση της επιθυμίας και στη μελαγχολία του φύλου.

Ερμηνεία: Ράνια Κελαϊδίτη, Κώστας Κουτσολέλος, Άννα Τζάκου, Σωτήρης Τσακομίδης, Γιώργος Τσάμης (Μάιος) / Σταύρος Μπαφέτης (Οκτώβριος), Δέσποινα Χατζηπαυλίδου

Κείμενο: Γιώργος Ιωάννου. Σκηνοθεσία: Βασίλης Νούλας 
Σκηνικά-κοστούμια: Μυρτώ Ξανθοπούλου
Θεατρολόγος – βοηθός σκηνοθέτη: Μελίνα Μαρκάκη 

Η Nova Melancholía δραστηριοποιείται από το 2007 στο μεταβαλλόμενο χώρο της θεατρικής και εικαστικής περφόρμανς. Η ομάδα επιχειρεί μια μη συστηματική χαρτογράφηση ποικίλλων αισθητικών, στρατηγικών και κειμένων που έχουν συμβάλει στη διαμόρφωση της μελαγχολίας της εποχής.

Η Nova Melancholia ακολουθεί μη γραμμικές αφηγήσεις και ανοιχτές δραματουργίες. Χρησιμοποιεί την εικονοπλαστική μέθοδο του montage. Συχνά συνυπάρχουν παράλληλες δράσεις, φαινομενικά μη σχετιζόμενες, που δημιουργούν ένα πολυπρισματικό τοπίο. Το πρωταρχικό υλικό αντλείται συχνά από κείμενα μη δραματικά: ποίηση, δοκίμιο ή λογοτεχνική πρόζα. Το σκηνικό αποτέλεσμα είναι ένα υβρίδιο, με στοιχεία εικαστικών, χορογραφικής περφόρμανς και επιτελεστικής διάλεξης. Οι αισθητικές στρατηγικές εμπεριέχουν πολλές φορές στοιχεία camp και queer στοχεύοντας στην αποσταθεροποίηση στερεοτύπων και προκαταλήψεων.

Από το 2010 η Nova Melancholía συμπορεύεται με άλλες συλλογικότητες (Κέντρο για την έρευνα των Παραστατικών Τεχνών |Π|, Κίνηση Μαβίλη, Κολεκτίβα Ομόνοια) συμμετέχοντας ενεργά στη δημιουργία και λειτουργία τους (διοργάνωση Συμποσίου και ημερίδων, συλλογικές διεκδικήσεις από την Πολιτεία, ενεργοποίηση του θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ, κατάληψη Green Park). Πιστεύουμε στη συνεργατική και δημόσια φύση της τέχνης γιατί νιώθουμε πως έτσι ενδυναμώνεται ο εγγενής κοινωνικός και πολιτικός της ρόλος. Δίκτυα συνεργασιών που υφαίνονται γύρω και μαζί με την Nova Melancholía παράγουν πολιτική μέσα από μορφές κι όχι μέσα από διακηρύξεις.

Παραγωγές της ομάδας έχουν παρουσιαστεί στα: Φεστιβάλ Αθηνών, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Εθνικό Θέατρο, Φεστιβάλ Φιλίππων, Μπιενάλε της Αθήνας, site specific χώρους, διαμερίσματα, καταλήψεις, Off Europa Festival - Λεiψία & Δρέσδη, New Greek Wave Festival - Βρέμη, Festival Primavera dei Teatri - Καστροβίλλαρι Ιταλίας, κ.ά. Η ομάδα έχει επιχορηγηθεί από το ΥΠΠΟ για τις χρονιές 2008-2009, 2009-2010, 2011-2012, για τις παραγωγές SPLEEN (2018) και "Φαντάσου ένα τοπίο ηρωικό" (2019). Η Nova Melancholia έτυχε ειδικής μνείας στο Βραβείο ΔΕΣΤΕ 2013. Το κείμενο «Νεκρή Φύση. Προς Δόξα της Πόλης» του Μανώλη Τσίπου ανέβηκε στο επίσημο τμήμα του Φεστιβάλ της Αβινιόν 2014 αποσπώντας θερμές κριτικές από τον γαλλικό Τύπο.