«Θα μου επιτρέψετε να επιμένω ότι το θέατρο είναι ζωντανή τέχνη».

«Καμία δικαιολογία δεν υπάρχει για τη μετάλλαξη της ουσίας του θεάτρου. Οι κρίσεις, οι λoιμοί, οι πανδημίες, οι δικτατορίες, οι πόλεμοι, τα βασανιστήρια, οι εξορίες, αντιμετωπίστηκαν από το θέατρο μόνο και πάντα με τη ζωντανή παρουσία του. Με έναν ηθοποιό που θα δήλωνε ζωντανά από σκηνής την αντίδρασή του και θα καλούσε σε ξεσηκωμό. Ήταν αυτός που την επόμενη μέρα θα βρισκόταν στις φυλακές και στις εξορίες, στα μπουντρούμια και στα βασανιστήρια», υπογραμμίζει ο Θανάσης Παπαγεωργίου. Ο σκηνοθέτης και ιδρυτής του Θεάτρου Στοά τοποθετήθηκε σχετικά με την πρωτοβουλία συναδέλφων του να διαθέσουν παραστάσεις τους δωρεάν στο διαδίκτυο προκειμένου να ψυχαγωγηθεί το κοινό εν μέσω καραντίνας.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ανάρτησής του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook: 

«ON DEMAND?

Εμένα, όμως, θα μου επιτρέψετε να επιμένω ότι το θέατρο είναι ζωντανή τέχνη. Που μόνο αν υπάρχει ένας ηθοποιός και ένας θεατής μπορεί να εκτελέσει την αποστολή του. Και πως αυτό δεν αντικαθίσταται με καμιά τεχνολογία.
Εμένα θα μου επιτρέψετε να πιστεύω ότι άλλο μέθεξις και άλλο παρατήρησις. Το πρώτο απαιτεί καρδιά και μυαλό. Το δεύτερο απλώς ένα τηλεκοντρόλ.
Καμία δικαιολογία δεν υπάρχει για τη μετάλλαξη της ουσίας του θεάτρου. Οι κρίσεις, οι λoιμοί, οι πανδημίες, οι δικτατορίες, οι πόλεμοι, τα βασανιστήρια, οι εξορίες, αντιμετωπίστηκαν από το θέατρο μόνο και πάντα με τη ζωντανή παρουσία του. Με έναν ηθοποιό που θα δήλωνε ζωντανά από σκηνής την αντίδρασή του και θα καλούσε σε ξεσηκωμό. Ήταν αυτός που την επόμενη μέρα θα βρισκόταν στις φυλακές και στις εξορίες, στα μπουντρούμια και στα βασανιστήρια.
Εμένα θα μου επιτρέψετε να μην πιστεύω στο θέατρο ‘’δι’ αλληλογραφίας’’ και σε διάφορα on demand. Όπως δεν πιστεύω και στην υποκριτική άνευ διδασκάλου. Τα βδελύσσομαι.
Εμένα θα μου επιτρέψετε να πιστεύω ότι αυτές οι λύσεις που προσφέρει η τεχνολογία μπορεί να προσφέρονται για κάποιους πονηρούληδες επιχειρηματίες, αλλά μην τους αφήσουμε παρακαλώ να τις διαλαλούν σαν κάλυψη των πνευματικών αναγκών του ανθρώπου εν καιρώ κρίσης και μπλα μπλα... Γιατί τότε είναι που η ‘κρίσις’ θα εδραιωθεί για τα καλά στον εγκέφαλο και θα πιστέψει ότι και από τον καναπέ ψυχαγωγείται.
Λίγος σεβασμός στο λειτούργημά μας δεν κάνει κακό. Και στους δασκάλους μας…»