Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Polkar συμπληρώνει το ερωτηματολόγιο καραντίνας του clickatlife.

Η καραντίνα με πέτυχε σε μία φάση που ετοιμαζόμουν να μπω σε πρόβες με τον Σίμο Κακάλα για το Φεστιβάλ Αθηνών.

Το «μένουμε σπίτι» είναι απαραίτητο αλλά προκαλέι αϋπνίες. Δεν κοιμάμαι πριν τις 5 το πρωί.

Η καθημερινότητά μου πλέον είναι όπως όλων. Τι θα φάμε, τι θα δούμε, καληνύχτα.

Με τρομάζει που δεν ακούω αυτοκίνητα να μετακινούνται στο Παγκράτι.

Νιώθω γαλήνη όταν κάνω ντους. Το ζεστό νερό βοηθάει.

Δεν μπορώ να μην κάνω όνειρα. Πιέζομαι, αλλά δεν μπορώ.

Σίγουρα δεν κάνω όνειρα τώρα.

Ονειρεύομαι την αμμουδιά το καλοκαίρι.

Απελπίζομαι όταν διαβάζω αναλύσεις για αυτό που ζούμε.

Επιστρέφω όμως το χαμόγελο στα χείλη μου όταν βλέπω να με αγαπούν οι κοντινοί μου άνθρωποι.

«Τι ζούμε!» είπα όταν είδα να αδειάζουν τα ράφια με τα χαρτιά υγείας. Τώρα, πού έβαλαν τα εν λόγω κωλόχαρτα όλοι αυτοί που έτρεξαν να τα πάρουν;

Το θέατρο θα επιβιώσει. Ακόμα και χωρίς εμάς.

Οι ηθοποιοί θα έρθουμε σε επαφή με την πραγματικότητα. Δυστυχώς.

Ο πλανήτης θα κάνει restart.

Ο αυτοπεριορισμός είναι μία ευκαιρία για ατέλειωτους ύπνους. Μέχρι το μεσημέρι.

Δεν είναι όμως μία ευκαιρία για μαλθακότητα. Η κατάθλιψη δεν παραμονεύει απλώς, μας λέει “καλησπέρα κούκλα”.

Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μόλις τελειώσει όλη αυτή η κατάσταση είναι να βγω γυμνός στους δρόμους. Γιατί όχι; Και ας με μαζέψουν οι αστυνομίες όλου του κόσμου.

*** Ο Γιώργος Παπαγεωργίου υποδύθηκε τον χειμώνα τον ποιητή Φανφάρα στο «Ξυπνα Βασίλη» σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιαρη στο Εθνικό Θέατρο, ενώ παράλληλα ανέβασε σε επανάληψη δύο σκηνοθεσίες του: ο «Επιθεωρητής» και ο «Αρίστος». Η νέα του σκηνοθεσία για το «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» διακόπηκε πριν ολοκληρώσει τον κύκλο των παραστάσεων της, λόγω του θεατρικού lockdown. Αυτή την περίοδο, αν όλα ήταν κανονικά θα ετοιμαζόταν για ανοιξιάτικες συναυλίες με τους Polkar και για πρόβες με τον Σίμο Κακάλα για το Φεστιβάλ Αθηνών.