Παράδοξα σόλο και απροσδόκητες οικογενειακές συμπράξεις σε αθηναϊκά και νεοϋορκέζικα υπνοδωμάτια και σαλόνια, το ανθρώπινο είδος που έχει πια αφανιστεί, η φαντασίωση μιας άλλης πραγματικότητας, μοναχικοί περίπατοι, σωματικές αντιδράσεις στην πανδημία, ένα παιχνίδι φτιαγμένο στην καραντίνα για να παίξουμε κι εμείς στο σπίτι, μια πρόσκληση σε διαλογισμό, η απάντηση στην ερώτηση «Ποιο είναι το νόημα της ζωής;». Καλώς ήρθατε στον κόσμο του ENTER.

ENTER: Όλο το σπίτι μια σκηνή. Το Ίδρυμα Ωνάση συνομιλεί με την εποχή, τη στιγμή και την κατάσταση. Συνεχίζει να μοιράζεται και να δημιουργεί, ανέπαφα μεν, αλλά με την ίδια αγάπη για τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του, τους καλλιτέχνες και το κοινό τους. Πριν από λίγες μέρες, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και το Onassis USA άρχισαν να αναθέτουν σε δημιουργούς από όλο τον κόσμο νέα έργα φτιαγμένα στην περίοδο καραντίνας, μέσα σε 120 ώρες. Χωρίς να έχουν πλέον πρόσβαση σε θεατρικές σκηνές, χώρους προβών ή στούντιο, οι καλλιτέχνες δημιουργούν τα πάντα στο σπίτι τους. Διαμερίσματα, κήποι, ταράτσες, παιδιά, σύζυγοι, συγκάτοικοι, μαζί με την οικοσκευή, γίνονται οι νέες site-specific σκηνές, οι χαρακτήρες και τα σκηνικά αντικείμενα, με το laptop του καλλιτέχνη να ανάγεται σε δημιουργική υπερδύναμη. Από το σπίτι μας και εμείς, πατάμε ENTER σε νέες δημιουργίες, σε νέες φόρμες, που φιλοδοξούν να αποτελέσουν ένα είδος καλλιτεχνικής ψηφιακής χρονοκάψουλας, μια πνοή ελπίδας για τον καλλιτεχνικό χώρο που πλήττεται και μία ακόμη απόδειξη ότι έχουμε ο ένας τον άλλον.

Οι πρώτοι καλλιτέχνες που μας υποδέχονται στο σπίτι τους είναι: ο Ευθύμης Φιλίππου, με έναν μονόλογο για το ανθρώπινο γένος που μάλλον έχει πια εξαφανιστεί με ερμηνευτή έναν Ιταλό εν μέσω πανδημίας (Βίντεο 2: Μέλη του σώματος, υφάσματα και σπορ)· ο Δημήτρης Καραντζάς, με τον φακό στραμμένο στην καθημερινότητα ενός άνδρα κλεισμένου στο σπίτι με μία βωβή ερμηνεία από τον Αινεία Τσαμάτη (Φυτά εσωτερικού χώρου)· το βραβευμένο με Obie θεατρικό ντουέτο 600 HIGHWAYMEN, με ένα ιδιότυπο road-movie για τον καιρό της καραντίνας (Fighting World)· η εικαστικός Maria Antelman, που αιχμαλωτίζει τη συναισθηματική κατάσταση του σώματος κατά τη διάρκεια της πανδημίας (AntiBody)· η Kimberly Bartosik, Guggenheim Fellow το 2019, η οποία επιστρατεύει τους συγκατοίκους της στο σπίτι, τον σύζυγό της, φωτιστή Roderick Murray, και τη 13χρονη κόρη τους, Dahlia Bartosik-Murray, για να μοιραστούν μαζί μας ένα παιχνίδι παράλογης ανταλλαγής που δημιούργησαν μετά από έναν μήνα καραντίνας, καλώντας μας να τραβήξουμε τα δικά μας βίντεο παίζοντάς το (The Game)· η σκηνοθέτρια και συγγραφέας Annie Dorsen (MacArthur Fellow το 2019), η οποία δημιούργησε ένα σύντομο φιλμ κινουμένων σχεδίων ως απάντηση στην ερώτηση «Ποιο είναι το νόημα της ζωής;» (Training Text, Step 2250)· τέλος, η καλλιτεχνική ομάδα των Radiohole, που μας καλεί σε έναν διαλογισμό εν καιρώ κοινωνικής απομάκρυνσης (Happy Hour).

Τις επόμενες μέρες θα υπάρξουν νέα πρωτότυπα έργα, από τους Isabella Rossellini & Paul Magid, Kathryn Hamilton (SisterSylvester), Emily Johnson, Risa Puno, Kaneza Schaal & Christopher Myers, Akira Takayama, Στέφανο Τσιβόπουλο, Ηλία Αδάμ, Ziad Antar, Σίμο Κακάλα, Εύη Καλογηροπούλου, Kareem Kalokoh – ATH Kids, Βασίλη Κεκάτο, Λένα Κιτσοπούλου, Μαρία Παπαδημητρίου, RootlessRoot, Κωστή Σταφυλάκη & Theo Triantafyllidis & Αλέξη Φιδετζή, Αντώνη Φωνιαδάκη, Daniel Wetzel, ενώ η λίστα συνεχώς μεγαλώνει. Ο καθένας μόνος του, αλλά τελικά όλοι μαζί, δημιουργούν μια σειρά έργων που διακτινίζονται από το δικό τους στο δικό μας σαλόνι, διαμηνύοντας έτσι πως η τέχνη ακυρώνει την απόσταση.

Πατήστε ΕΝΤΕR, χωρίς αντίτιμο ή χρονικό περιορισμό, και περιπλανηθείτε στα έργα καλλιτεχνών που δίνουν φωνή στο σήμερα.

• Δημήτρης Καραντζάς

Φυτά εσωτερικού χώρου

Video

Διάρκεια: 4΄03´´

Η καθημερινότητα ενός άνδρα κλεισμένου στο σπίτι αποκτά φαντασιακές προεκτάσεις. Σε μια εποχή απομόνωσης και στέρησης, τα άλματα του μυαλού του ταξιδεύουν στο άπιαστο, ενώ παραμένει στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του.

Ο Δημήτρης Καραντζάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή «Εμπρός» και Επικοινωνία & Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο 68ο Φεστιβάλ της Αβινιόν, στο Gulbenkian Foundation της Λισαβόνας, στο Oslo Ibsen Festival 2016 και στο Le Lieu Unique στη Νάντη, ενώ συμμετείχε επίσης στο Residence & Reflection Project του Kunstenfestivaldesarts, στις Βρυξέλλες το 2015. Ήταν υποψήφιος για το 14ο Ευρωπαϊκό Βραβείο «Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες». Παραστάσεις του έχουν παρουσιαστεί σε σημαντικές σκηνές της χώρας και στο εξωτερικό.

Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς

Παίζει ο: Αινείας Τσαμάτης

Ευχαριστούμε τον Γιάννη Καραμπάτσο για τη βοήθεια στη φωτογραφία και το μοντάζ.

• Ευθύμης Φιλίππου

Βίντεο 2: Μέλη του σώματος, υφάσματα και σπορ

Video

Διάρκεια: 15΄37΄΄

Ένας άνθρωπος περιγράφει, με όσο λιγότερα λόγια μπορεί, το ανθρώπινο γένος που μάλλον έχει εξαφανιστεί πια.

Ο Ευθύμης Φιλίππου γεννήθηκε το 1977. Έχει συνυπογράψει τα σενάρια των ταινιών Κυνόδοντας, Άλπεις, L, The Lobster, Chevalier, Ο θάνατος του ιερού ελαφιού και Pity. Έχει γράψει τα βιβλία Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα, Σκηνές, Δημήτρη και Όταν, όταν (Εκδόσεις MNP). Έχει γράψει τα θεατρικά έργα Αίματα, Τα ωραία μας χέρια, Απολογίες 4 και 5, Διάφορες επιλογές Πέτρος, Ρομπ και Το νερό της Κολωνίας.

Σύλληψη & Δημιουργία: Ευθύμης Φιλίππου

Εμφανίζεται ο: Enrico Cappelli

Διεύθυνση παραγωγής: Λίλη Πεζανού

Μετάφραση κειμένου στα ιταλικά: Λίλη Πεζανού, Enrico Cappelli

Ευχαριστούμε πολύ τους: Γιώργο Στεφανάκο, Γιώργο Λάνθιμο και Βασίλη Μαρματάκη

• 600 HIGHWAYMEN

Fighting World

Video

Διάρκεια: 10΄57΄΄

Ένα ιδιότυπο road-movie των καιρών της καραντίνας, μέσα από το βλέμμα ενός 14χρονου κοριτσιού στον βορρά της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Έναν βορρά στατικό, ασπρόμαυρο, επαρχιακό, γεμάτο άδεια τοπία, φάρμες με ζώα και ένα μοναχικό αυτοκίνητο που διασχίζει τους έρημους δρόμους. Ένας κόσμος που κάποτε ήταν διαρκώς σε μάχη και στον οποίο όσα ήταν πριν σημαντικά, τώρα φαντάζουν παράξενα. Το μόνο που υπάρχει ακόμη είναι η βαρύτητα: τα πράγματα δεν πέφτουν κάτω.

Οι βραβευμένοι με Obie καλλιτέχνες Abigail Browde και Michael Silverstone εργάζονται από κοινού κάτω από το όνομα 600 HIGHWAYMEN. Τα πρωτότυπα έργα τους έχουν παρουσιαστεί σε διάφορους χώρους και φεστιβάλ στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο, ενώ στη Στέγη τους θυμόμαστε από τη συμμετοχή τους στο φεστιβάλ Made in USA το 2016 με την παράσταση-ύμνο στο ζωντανό θέατρο The Record. Έχουν τιμηθεί με το ελβετικό βραβείο ZKB Patronize, ήταν δύο φορές υποψήφιοι για βραβείο Bessie, ενώ το 2016 ανακηρύχθηκαν εταίροι από το New York Foundation for the Arts.

• Maria Antelman

AntiBody

Video

Διάρκεια: 1΄12΄΄

Το AntiBody αναφέρεται σε μια συναισθηματική κατάσταση κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Με δεδομένη την ευάλωτη φύση του σώματος, το AntiBody γίνεται μια μορφή αντίστασης, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Αναφέρεται, επίσης, στην κίνηση και την έλλειψή της. Όσο η Antelman εργαζόταν για την ανάθεση, διάβαζε για τις θεραπευτικές ιδιότητες των ορφικών ύμνων, τις ιερές κινήσεις του Gurdjieff [Γεώργιου Γεωργιάδη] και τους συνθετικούς οργανισμούς που αποκαλούνται Xenobots.

Η εικαστική καλλιτέχνιδα Μαρία Άντελμαν γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι εγκατεστημένη στη Νέα Υόρκη. Έχει μεταπτυχιακό στα νέα καλλιτεχνικά ιδιώματα από το Πανεπιστήμιο Columbia και δουλεύει κυρίως με φιλμ 35mm. Πρόσφατες ατομικές εκθέσεις της είναι οι “Mechanisms of Affection” στο Κέντρο Εικαστικών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν (2019) και “Disassembler” στο Pioneer Works του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης (2018).

• Kimberly Bartosik

The Game

Video

Διάρκεια: 5΄19΄΄

Οι θεατές μπορούν να τραβήξουν τα δικά τους βίντεο παίζοντας το παιχνίδι από το σπίτι τους

Η Kimberly Bartosik συνέλαβε την ιδέα του The Game μετά από έναν μήνα σε καραντίνα με την οικογένειά της. Το έργο τεκμηριώνει μια πολύ ιδιαίτερη πτυχή του σωματικού περιορισμού: τη συσσώρευση συναισθηματικού περιορισμού και το πόσο εύκολα τα πράγματα μπορούν να βγουν εκτός ελέγχου. Όπως αναφέρει η ίδια, συνέλαβε την εξής ιδέα: «Να αποπροσωποποιήσουμε, κατά κάποιον τρόπο, τα συναισθήματά μας βγάζοντάς τα από τα σώματά μας και να μπορέσουμε να τα δούμε και να τα κατοικήσουμε –ή ακόμα και να παίξουμε μαζί τους– με τη μορφή ενός παιχνιδιού παράλογης ανταλλαγής.»

Το χορογραφικό έργο της Κίμπερλι έχει παρουσιαστεί σε σπουδαία φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Την περίοδο 2017-20, ήταν New York Live Arts Live Feed Residency Artist, όπου παρουσίασε την πρεμιέρα του τελευταίου έργου της, “through the mirror of their eyes”. Επιλεγμένες βραβεύσεις της: Υποτροφία Guggenheim (2019), Υποτροφία Virginia B. Toulmin για ηγετικές γυναικείες προσωπικότητες στον χορό από το Κέντρο Μπαλέτου και Τεχνών του New York University (2019-20), χορηγία για περιοδείες και κοινωνική συμμετοχή του National Dance Project Production, Map Fund, Jerome Foundation, FUSED, USAI, New Music USA, χορηγία σε καλλιτέχνες του Foundation for Contemporary Arts και Harkness Dance Center AIR. Ήταν για εννιά χρόνια μέλος της ομάδας χορού του Merce Cunningham και έχει τιμηθεί με βραβείο Bessie εξαιρετικής καλλιτεχνικής δημιουργίας στο έργο του.

Ο Roderick Murray είναι βραβευμένος με Bessie σχεδιαστής φωτισμών και καλλιτέχνης εικαστικών εγκαταστάσεων, ο οποίος εργάζεται διεθνώς σε παραγωγές παραστατικών τεχνών, χορού και όπερας, από το 1989. Η Dahlia Bartosik-Murray είναι η κόρη τους, 13 ετών, που έχει ήδη εμφανιστεί σε αρκετές παραγωγές θεάτρου και χορού.

Σύλληψη, Δημιουργία, Σκηνοθεσία & Μοντάζ: Kimberly Bartosik

Συνεργάτες: Roderick Murray, Dahlia Bartosik-Murray

• Annie Dorsen

Training Text, Step 2250

Video

Διάρκεια: 6΄16΄΄

Αυτό το σύντομο φιλμ κινουμένων σχεδίων περιλαμβάνει κείμενο που δημιουργήθηκε από αλγόριθμο μηχανικής μάθησης, ο οποίος έχει εκπαιδευτεί σε απαντήσεις πάνω στην ερώτηση «Ποιο είναι το νόημα της ζωής;».

Η σκηνοθέτρια και συγγραφέας Annie Dorsen διερευνά με τα έργα της τη διατομή μεταξύ των αλγορίθμων και της ζωντανής περφόρμανς. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί σε χώρους και φεστιβάλ ανά την υφήλιο, στη Στέγη την έχουμε δει με την αλγοριθμική περφόρμανς A piece of work στο φεστιβάλ Made in USA το 2016. Πέρα από τα βραβεία που έλαβε για τη σκηνοθεσία της στο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ Passing Strange (2008), η Ντόρσεν έχει τιμηθεί επίσης με το Βραβείο Τεχνών Herb Alpert στην κατηγορία Θεάτρου, το 2014, με μια υποτροφία Guggenheim το 2018, με το βραβείο Spalding Gray το 2018 και με μια υποτροφία MacArthur το 2019.

Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Annie Dorsen

Κείμενα: Sukanya Aneja, χρήστες του Quora και Runway ML

Φωνή: Jim Fletcher

Επιπλέον μοντάζ ήχου/βίντεο: Ryan Holsopple

• 
  Radiohole

Happy Hours

Video

Διάρκεια: 10΄29΄΄

Ένας εναγώνιος διαλογισμός για την εκτεταμένη πάροδο του χρόνου, όπως αυτή βιώνεται μέσω της κοινωνικής απομάκρυνσης.

Οι Radiohole είναι μια καλλιτεχνική ομάδα, που ιδρύθηκε από τους Erin Douglass, Eric Dyer, Maggie Hoffman και Scott Halvorsen Gillette, η οποία δημιουργεί ηχηρές, αυθάδικες και συχνά μουσκεμένες συνεργατικές παραστάσεις στον μεθοριακό χώρο μεταξύ θεάτρου, περφόρμανς, λογοτεχνίας, ηχητικών και εικαστικών τεχνών, όπου οι συμβατικοί κανόνες και κατηγορίες μεταβάλλονται απρόβλεπτα. Οι Radiohole, τους οποίους η έγκριτη ακαδημαϊκή επιθεώρηση “The Drama Review” έχει χαρακτηρίσει ως «την πεμπτουσία της αμερικανικής περφόρμανς», έχουν στο ενεργητικό τους δεκατρείς πρωτότυπες παραγωγές και αναρίθμητες μικρής διάρκειας περφόρμανς, που τους απέφεραν τη φήμη μιας από τις πιο ασυμβίβαστες, πειραματικές θεατρικές ομάδες της Νέας Υόρκης. Έχουν περιοδεύσει στις ΗΠΑ και διεθνώς.

Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Radiohole

Ερμηνεία: Radiohole (Erin Douglass, Eric Dyer και Maggie Hoffman), με τους Kristin Worall, Ilan Bachrach και Ryan Holsopple

Πρωτότυπο τραγούδι: “Sargasso Siren Sea” | Σύνθεση & Ερμηνεία: Catherine McRae

Μοντάζ: Ilan Bachrach

Περισσότερες πληροφορίες στο onassis.org/enter