To «The Thread» έρχεται σε online streaming

Andreas Beetz

ΠΕΜΠΤΗ, 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020

Η πολιτιστική εταιρία ΛΑΒΡΥΣ ξεδιπλώνει το νήμα «The Thread» με την ελπίδα το 2021 να μας ενώσει όλους μαζί για μια νέα πορεία τόσο της χώρας όσο και όλων μας ατομικά.

«Τhe Thread»

Η παράσταση βασίζεται στον διάλογο του παρελθόντος με το παρόν. Από τη μία οι παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί και από την άλλη ο σύγχρονος χορός. Δύο κόσμοι φαινομενικά αντίθετοι και ξένοι. Ο κόσμος της παράδοσης που εκπροσωπεί τη σταθερότητα και την εξωστρέφεια και ο κόσμος της σύγχρονης κίνησης που αντιπροσωπεύει την αναζήτηση και τον εσώτερο κόσμο των ανθρώπων. Οι δύο «αταίριαστοι» δρόμοι εμφανίζονται επί σκηνής και πότε αντιδικούν, πότε συμπλέουν, πότε εκθέτουν τη διαφορετικότητα τους και πότε επιδιώκουν τη συνεννόηση.

Η εξαίρετη πρωτότυπη και εμπνευσμένη για τη συγκεκριμένη παράσταση μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου έχει έντονο τη γνωστό συνθετικό στίγμα του Βαγγέλη, ενώ πλαισιώνεται από διακεκριμένους σολίστ παραδοσιακών μουσικών οργάνων (γκάιντες, λύρες, νταούλια κ.λπ.). Η σύνθεση αυτή πότε διαχωρίζει και πότε ενώνει τους δύο αυτούς κόσμους δημιουργώντας μια ξεχωριστή μουσική ενότητα που καθηλώνει το κοινό.

Ο Ράσσελ Μάλιφαντ με την προσωπική του χορευτική γλώσσα τολμά, αποδομεί και ανασυνθέτει την κινησιολογία του παρελθόντος κάνοντας τομή στη δημιουργική του πορεία. Μελέτησε βαθιά, με τη βοήθεια δυο ελλήνων δασκάλων, της Ελένης Σπαθιά και του Τάκη Καραχάλιου, τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και κατάφερε να δημιουργήσει ένα μαγευτικό έργο, άλλοτε συνομιλώντας, άλλοτε αντιπαρατιθέμενος και άλλοτε αποδεχόμενος να εντάξει αυτούσια στην παράσταση την αρχική «χορογραφία».

Ο «χορογράφος του φωτός» Μάικλ Χαλς, που το ελληνικό κοινό γνωρίζει από τις συνεργασίες του τόσο με τον ίδιο τον Ράσσελ Μάλιφαντ όσο και τον Άκραμ Καν ή τον Ρομπέρ Λεπάζ, δημιούργησε ένα μοναδικό φωτιστικό «σκηνικό» υψηλής αισθητικής, ενώ η ανερχόμενη δύναμη του σύγχρονου ντιζάιν Μαίρη Κατράντζου σχεδίασε τα κοστούμια της παράστασης εμπνεόμενη από αρχαία μινωικά αγγεία.

Η ιδέα της παράστασης «The Thread» γεννήθηκε πριν από τρία χρόνια, τον Γενάρη του 2016, από τη Γεωργία Ηλιοπούλου, ιδρύτρια και διευθύνουσα σύμβουλο της πολιτιστικής εταιρίας ΛΑΒΡΥΣ από το 1991, η οποία αποφάσισε να υλοποιήσει ένα τολμηρό όραμα. Να δημιουργήσει μια πρωτογενή παραγωγή χορού με σπουδαίους συντελεστές διεθνούς φήμης και μια ομάδα 18 επιλεγμένων ελλήνων χορευτών (12 χορευτών σύγχρονου και 6 χορευτών παραδοσιακού χορού). Μια παράσταση που υπογραμμίζει στο διεθνές κοινό τη δημιουργικότητα του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού.

Η παράσταση ονομάστηκε «The Thread» από τον μίτο της Αριάδνης. Είναι το νήμα που ενώνει, το νήμα που οδηγεί, το νήμα που μπορεί να κατανοήσει ό,τι με πρώτη ματιά φαίνεται ασύνδετο, το νήμα που μπορεί να μας ταξιδέψει σε κόσμους ασύμβατους φαινομενικά, φωτίζοντας υπόγειες συγγένειες που οι άνθρωποι διστάζουν να αποδεχτούν. Το νήμα που, με εργαλείο τη χορευτική τέχνη, μας υπενθυμίζει τη βάση της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας: Από τα πολλά το ένα και από το ένα τα πολλά.

Matthias Leitzke
Σημείωμα του Russell Maliphant

Με τα χρόνια, είχα την ευκαιρία να διερευνήσω μια σειρά έργων, στα οποία η γένεση του λεξιλογίου και η ανάπτυξή του προερχόταν από ένα θέμα.

Το κομμάτι «Afterlight» είναι εμπνευσμένο από τις φωτογραφίες του Νιζίνσκι και από δικά του σχέδια. Αυτό αποτέλεσε το θεμέλιο μιας αισθητικής που τροφοδότησε τη δημιουργία και ανανέωσε τόσο το κινησιολογικό λεξιλόγιο, όσο και το μουσικό μέρος και φυσικά τη συνολική αισθητική της παράστασης. Ομοίως, για το «The Rodin Project» χρησιμοποιήθηκε η προσωπικότητα του Ωγκύστ Ροντέν, μέσα από τα γλυπτά του και τις ακουαρέλες του, τα οποία με τροφοδότησαν με ιδέες που διαμόρφωσαν την αισθητική και κινησιολογική γλώσσα του έργου.

Όταν ήρθε η Γεωργία Ηλιοπούλου με την ιδέα μιας νέας δημιουργίας βασισμένης στον παραδοσιακό ελληνικό χορό, ένιωσα ότι ήταν μια ιδέα που με ενδιέφερε πολύ να εξερευνήσω.

Ορισμένες κινήσεις στις παραδοσιακές φόρμες είναι εντυπωσιακά όμοιες με εκείνες που επηρέασαν την πρακτική μου εδώ και χρόνια, ενώ άλλες έχουν μια εντελώς διαφορετική αυστηρότητα και λειτουργία ως προς τη θεμελίωση τους –θεωρώ ότι είναι πλούτος η αναζήτηση και η διερεύνηση μιας κινησιολογίας που προέρχεται από τη συνάντηση αυτών των χορών με τις τόσο διαφορετικές ρίζες.

Υπάρχει ένα πνεύμα ομαδικότητας και κοινωνικής συμμετοχής που ενσωματώνεται σε πολλές από τις μορφές του ελληνικού παραδοσιακού χορού. Το έργο αυτό δομεί και αποδομεί κινήσεις του τελευταίου αλλά και του σύγχρονου χορού για να δημιουργήσει μια νέα αντίληψη και πρόταση χορού για θεατές του σήμερα.

Η συνεργασία με τον Βαγγέλη υπήρξε τιμή και χαρά για μένα. Ο μουσικός κόσμος που έχει δημιουργήσει, εμπεριέχει μια θεμελιώδη κατανόηση της παράδοσης και της κληρονομιάς, ενώ συγχρόνως κινείται σε νέες κατευθύνσεις που προκαλούν αντιπαραθέσεις. Η συνεργασία αυτή αποτέλεσε για μένα πηγή έμπνευσης και είμαι πολύ ενθουσιασμένος που είμαι μέρος αυτής της δημιουργικής ομάδας.

Είναι πολύ σημαντικό, σε οποιοδήποτε έργο, να έχεις την ελευθερία να επιλέγεις συνεργάτες, και το ότι είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ και πάλι με τον Μάικλ Χαλς για το σχεδιασμό του φωτισμού της παράστασης αποτελεί για μένα ιδιαίτερο προνόμιο. Ο Μάικλ έχει πάντα τη δική του μοναδική οπτική για το φωτισμό του χορού στη σκηνή, κι έτσι μας δίνεται εκ νέου η δυνατότητα να συνεχίσουμε την κοινή εικοσαετή πορεία μας.

Σημείωμα του Βαγγέλη Παπαθανασίου

Πάντα έδινα και δίνω την πρώτη θέση στη μνήμη.

Όποιος κατορθώνει να εμβαθύνει, όσο το δυνατόν περισσότερο, στον χώρο που ονομάζουμε μνήμη, τόσο δύναται να εκτοξευθεί στο μέλλον με εντυπωσιακή συνέπεια και αποτελεσματικότητα.

Με άλλα λόγια, όσο ένας άνθρωπος ή ένας λαός γνωρίζει το παρελθόν του και την ιστορία του, τότε μπορεί να ενεργήσει πιο θετικά για το παρόν και για το μέλλον.

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που προέρχεται από έναν τόπο, ο οποίος, μέσα από τα βάθη των αιώνων, δεν στερήθηκε ποτέ πολιτιστικού και πνευματικού πλούτου.

Γνωρίζοντας όσο τίποτα άλλο τη δύναμη της μουσικής ως Θείας Δύναμης που προϋπήρχε του ανθρώπου και συνδυάζοντάς τη με μια αρχέγονη ανθρώπινη έκφραση που είναι ο χορός, ήταν το βασικό ερέθισμα που με έκανε να ασχοληθώ με αυτό το εγχείρημα. Τη συνύπαρξη αυτών των δύο στοιχείων του πολιτιστικού θησαυρού του τόπου μου, σήμερα. Μια ολιστική προσέγγιση της εξέλιξης του ανθρώπου.

Αυτό το έργο είναι σαν μια ανασκαφή στο παρελθόν και συγχρόνως στο μέλλον.

Σημείωμα της Μαίρης Κατράντζου

Είναι τιμή μου να είμαι μέρος της δημιουργικής συνέργειας μεταξύ μυαλών που σέβομαι και θαυμάζω για την παράσταση «The Thread».

Τα κοστούμια έχουν σημείο αναφοράς την ελληνική παράδοση, φιλτραρισμένη μέσω ενός σύγχρονου φακού και είναι συμπληρωματικά της μουσικής του Βαγγέλη Παπαθανασίου και της δουλειάς του Ράσσελ πάνω στο σώμα και την κίνηση.