Είδαμε την παράσταση «1821 - Η επιθεώρηση»

ΤΡΙΤΗ, 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

Η ελληνική κληρονομιά σε πλήρη αποδόμηση.

«200 χρόνια επιτυχίες» είναι γραμμένο στα φαντασμαγορικά σκηνικά της παράστασης «1821- Η επιθεώρηση» των Φοίβου Δεληβοριά και Δημήτρη Καραντζά, καλωσορίζοντάς μας με συνοπτικό αλλά κατατοπιστικό τρόπο στην ψυχή του έργου.

Η οποία ποια είναι; Μια αναδρομή στην ελληνική ιστορία υπό το πρίσμα της σάτιρας και με πολιτικοποιημένη διάθεση, με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Ο όρος ιστορία νοείται με την ευρύτερη έννοια συμπεριλαμβάνοντας τα «απόλυτα» ιστορικά στοιχεία, τις έννοιες, τα βιώματα και τα κακώς κείμενα τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος, που ούτως ή άλλως ορίζεται, καθορίζεται ή και έρχεται σε αντίθεση σε σημαντικό βαθμό με όσα έχουν προηγηθεί και καταχωρηθεί, ή και όχι, στα βιβλία και τη συλλογική μνήμη.

Ο πιο βασικός όμως άξονας πάνω στον οποίο φαίνεται να κινείται η προσέγγιση της παράστασης είναι η ανάδειξη των αντιφάσεων, στοιχείο πάντα ταιριαστό με το κωμικό.

Ακολουθώντας την παραδοσιακή δομή, η παράσταση επιμερίζεται σε μικρότερα επεισόδια και η μετάβαση από το ένα στο άλλο εξασφαλίζεται με μουσικά κομμάτια- με συνολικά τη δουλειά που κάνει ο Φοίβος Δεληβοριάς να είναι εύστοχη, καλόγουστη και ταιριαστή στο πνεύμα της παράστασης.

Τα νούμερα από την άλλη, αν και αρκετά ανόμοια μεταξύ τους, μοιάζουν να υπηρετούν τον ίδιο σκοπό- χώρια που είναι άκρως απολαυστικά. Παρόλο όμως που κάποια είναι από την αρχή μέχρι το τέλος επιτυχημένα, κάποια άλλα είτε πλατειάζουν είτε χάνουν το μέτρο «ακουμπώντας» πιο δραματικές πτυχές.

Σίγουρα, για παράδειγμα, ήταν εύστοχη η σκέψη της δασκάλας (Ελένη Κοκκίδου) που ηδονίζεται περιγράφοντας το μεγαλείο των ηρώων της επανάστασης, ωστόσο, κράτησε αρκετά. Ευτυχώς ήρθε ο μαθητής (Πάνος Παπαδόπουλος) να αποτάξει το παρελθόν του με «μίλκο και τυρόπιτα» σε μια από τις πιο αστείες- μέχρι δακρύων- στιγμές της παράστασης.

Δεν σώθηκε, από την άλλη, το νούμερο του αγωνιστή Τακούνα. Το συγκεκριμένο κομμάτι αφενός έχει τρομερά μεγάλη διάρκεια που κουράζει και αποπροσανατολίζει από το βασικό σκοπό του επεισοδίου, αφετέρου διαθέτει ένα καταγγελτικό κομμάτι που «ξεχνάει» να προσαρμοστεί στη σάτιρα βαραίνοντας νοηματικά. Ίσως δηλαδή η καταγγελτική διάθεση θα ήταν καλύτερα αν σταματούσε στη Μίρκα Παπακωνσταντίνου που εξαπατήθηκε από την υποκριτική τέχνη των ηθοποιών επιτρέποντας τους συνειρμούς και τη σύνδεση με το ελληνικό #metoo.

Από το rebranding της Ελλάδας και τον ορισμό του Έλληνα μέχρι τις κινηματογραφικές αναπαραστάσεις τριών Ελλήνων σκηνοθετών και τα τηλεοπτικά πλατό όπου μεταφέρονται οι ήρωες της ιστορίας, η παράσταση διατηρεί την διάθεση αποδόμησης καλώντας το θεατή να αναθεωρήσει και να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με το παρελθόν. Και όλα αυτά με πάρα πολύ γέλιο- που σέβεται και δεν σέβεται διατηρώντας τις ισορροπίες- και φυσικά ταλέντο.

Ταλέντο πάνω στη σκηνή και ταλέντο στα χέρια του ανθρώπου που κινεί τα νήματα στη σκηνή.

Info
Σύνθεση: Φοίβος Δεληβοριάς- Δημήτρης Καραντζάς

Κείμενα: Λένα Κιτσοπούλου, Γιάννης Αστερής, Γλυκερία Μπασδέκη, Κώστας Μανιάτης, Κώστας Κωστάκος, Κέλλυ Παπαδοπούλου και Φοίβος Δεληβοριάς

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς

Πρωτότυπη μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς

Σκηνικά: Μαρία Πανουργιά - Μυρτώ Λάμπρου Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη Χορογραφία: Ζωή Χατζηαντωνίου Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου Βοηθός σκηνοθέτη: Ευδοξία Ανδρουλιδάκη Βοηθός ενδυματολόγου: Ιφιγένεια Νταουντάκη Κομμώσεις: Κωνσταντίνος Σαββάκης Φωτογραφίες-Video-Artwork: Γκέλυ Καλαμπάκα

Παραγωγή: ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Πρωταγωνιστούν