Το «Κρυπτόγαμα» είναι μια συγκλονιστική παράσταση για την αγριότητα της ελληνικής επαρχίας του ‘80

Karol-Jarek

ΤΡΙΤΗ, 18 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024

Του Μιχάλη Αλμπάτη σε σκηνοθεσία Νικαίτη Κοντούρη στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Ο θεατρικός μονόλογος Κρυπτόγαμα που έγραψε ο Μιχάλης Αλμπάτης για το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη και ερμηνεία Μάκη Παπαδημητρίου στις 17 και 18 Ιουνίου στην Πειραιώς 260.

Το Κρυπτόγαμα είναι μια συγκλονιστική παράσταση για την αγριότητα της ελληνικής επαρχίας του ‘80 και για όλους εκείνους που έχουν υπομείνει τον τρόμο του περιθωρίου, του λάθους, της δημόσιας κατακραυγής.

Karol-Jarek

Λίγα λόγια για την παράσταση

Αρχές της δεκαετίας του ’80 σε μια μικρή πόλη της Κρήτης. Ένας χασάπης που δεν ήθελε χασάπης να γενεί, ένα δαχτυλίδι μαγικό, ένα γλέντι αρραβώνων και μια δολοφονημένη τραβεστί.

Έχοντας προκαλέσει μεγάλη αίσθηση με το μυθιστόρημά του Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους που κυκλοφόρησε το 2022, ο Μιχάλης Αλμπάτης γράφει για το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου έναν θεατρικό μονόλογο που διαδραματίζεται στην ελληνική επαρχία.

«Από τις λέξεις κρυπτόν και γαμείν, όπως εξηγεί ο συγγραφέας, ο τίτλος Κρυπτόγαμα αναφέρεται στην κρυφή γονιμοποίηση. Έτσι ονόμασε ο Σουηδός βοτανολόγος Κάρολος Λινναίος τα φύκη, τους μύκητες, τα βρυόφυτα και τα πτεριδόφυτα, καθώς η απουσία ανθέων, καρπών και σπερμάτων, καθιστούσε τον τρόπο αναπαραγωγής τους γριφώδη. Υπάρχουν όμως και ανθρώπινα πλάσματα που αναδίδουνε τον ίδιο γρίφο, με κατάταξη ασαφή ανάμεσα στα γένη, με ρόλο ομιχλώδη στη ροή της εξέλιξης. Οργανισμοί που για να επιβιώσουν μιμούνται τους όμορούς τους, στους τρόπους, στην αμφίεση, στη γλώσσα, αναγκασμένοι να ανθίζουνε μονάχα στο σκοτάδι, γεμίζοντας τα πνευμόνια τους με νύχτα. Έτσι ζούνε, κρατώντας την ανάσα τους για χρόνια, μα αν ο αέρας τους σωθεί κι αναγκαστούν να αναδυθούνε βίαια στο φως, η ανάφλεξη είναι αναπόφευκτη…».

Στο Κρυπτόγαμα πρωταγωνιστούν «ένας χασάπης που δεν ήθελε χασάπης να γενεί, που σιχαίνεται τη μυρουδιά απ’ τα σπλάχνα και το αίμα, ένα δαχτυλίδι μαγικό, που μεταμορφώνει όποιον το φορεί σ’ ό,τι πιότερο ποθεί μα και φοβάται να ‘ναι, ένα γλέντι αρραβώνων και μια δολοφονημένη τραβεστί που είχε για ίνδαλμά της την Αλίκη Βουγιουκλάκη, δίνοντας παραστάσεις με τα τραγούδια της στους δρόμους και στα ταβερνεία, κάτω από κοροϊδίες και γιουχαΐσματα».

Η σκηνοθεσία της Νικαίτης Κοντούρη ενώνει μια ομάδα παθιασμένων καλλιτεχνών, με στόχο την αποκάλυψη του εκρηκτικού μηχανισμού που βρίσκεται κάτω από τις λέξεις ενός τόσο ανθρώπινου κειμένου, και το άνοιγμα ενός ακόμα φωτεινού μονοπατιού αποδοχής του διαφορετικού. Εξάλλου, όπως σημειώνει η σκηνοθέτις, «η Φύση είναι πάντα πιο δυνατή και βρίσκει διέξοδο ακόμα και με πολύ επώδυνους τρόπους. Ας την αφουγκραστούμε!».