Τις καλύτερες θεατρικές στιγμές της εβδομάδας μας χάρισαν ο Αιμίλιος Χειλάκης («Μόνος με τον Άμλετ»), ο Νικήτας Τσακίρογλου ως Σάυλοκ («Ο έμπορος της Βενετίας»), ο Ακύλλας Καραζήσης («Φάουστ») και η Μαριάννα Δημητρίου στη «Μηχανή Άμλετ» («Ηamletmachine») του Χάινερ Μύλερ.

Δύο παραστάσεις διαφορετικής αισθητικής και δυναμικής, καλύπτουν  εμβληματικά έργα του σαιξπηρικού ρεπερτορίου. Στην πρώτη περίπτωση, στο «Μόνος με τον Άμλετ» ο Αιμίλιος Χειλάκης ενσαρκώνει όλα τα πρόσωπα του σαιξπηρικού δράματος, με ευρηματική λιτότητα καταθέτοντας  ένα πολιτικό σχόλιο για την απάθεια της Ελλάδας της κρίσης.

Το φινάλε είναι αποκαλυπτικό της ιδιαίτερης οπτικής του και αποτελεί ταυτόχρονα μια από τις καλύτερες στιγμές του, μαζί με την σκηνή της αυτοκτονίας της Οφηλίας. Μην τον χάσετε μέχρι τις 16 Φεβρουαρίου στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πειραιά.

Patroklos Skafidas

Συγκλονιστικός ο Νικήτας Τσακίρογλου στο ρόλο του Σάυλοκ  («Ο έμπορος της Βενετίας»).

«Ο Έμπορος της Βενετίας» από την άλλη πλευρά, στην κεντρική σκηνή του Ακροπόλ, σε σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου, ήταν μια παράσταση με αρρυθμίες που διασώθηκε- κυριολεκτικά- χάρη στη στιβαρή ερμηνεία του Νικήτα Τσακίρογλου στο ρόλο του Σάυλοκ. Ξεχωρίσαμε ιδιαίτερα τη σκηνή του δικαστηρίου, όταν ο  Σάυλοκ, ετοιμάζεται να διεκδικήσει τον αιματηρό όρο με τον οποίο έχει «δέσει» τον Αντόνιο (Λάζαρο Γεωργακόπουλο).

Ο Ακύλλας Καραζήσης, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Μιχαήλ Μαρμαρινού, κινήθηκε στην κόψη του ξυραφιού κατορθώνοντας με  μια πολύ καλά μελετημένη, στυλιζαρισμένη ερμηνεία να γίνει ολόκληρος ένα φιλοσοφικό ερωτηματικό, κουβαλώντας όλο τον πλούτο των ιδεών του αριστουργήματος του Γκαίτε, αλλά και τις αντίστοιχες συνδηλώσεις του Μαρμαρινού, σε μια τετράωρη, απαιτητική παράσταση (ο «Φάουστ παρουσιάζεται στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών έως τις 9 Φεβρουαρίου).

Τέλος, η Μαριάννα Δημητρίου στη «Μηχανή Άμλετ» του Χάινερ Μύλερ («Ηamletmachine») στο θέατρο Θησείον, σε έναν μονόλογο για τους «μυημένους» στο πειραματικό θέατρο, κατόρθωσε, μέσω της τολμηρής σκηνοθετικής ματιάς του Γιώργου Ζαμπουλάκη, να μας κάνει να αφουγκραστούμε καλύτερα το καταιγιστικό και αινιγματικό κείμενο του Χάινερ Μύλερ.

Μάνια Στάικου