Η Ιωάννα Κλεφτόγιαννη γράφει κριτική για την παράσταση «Ο έμπορος της Βενετίας» που παρουσιάζεται στην κεντρική σκηνή του Ακροπόλ.

Η παράσταση του «Εμπόρου της Βενετίας», δια χειρός Σπύρου Ευαγγελάτου, στο θέατρο Ακροπόλ, είναι μια  συμβατική,  συνολικά  -πλην ελαχίστων εκλάμψεων- κουραστική, κουρασμένη, σχηματική αναβίωση του σαιξπηρικού αριστουργήματος, που παρόλα αυτά  διασώζεται για έναν και μόνο λόγο -που είναι και ο λόγος για τον οποίο πρέπει  κανείς να σπεύσει να τη δει, προτού κατεβεί: τον Σάυλωκ Νικήτα Τσακίρογλου.

Όχι μόνο προσθέτει ακόμη μια  μεγάλη ερμηνεία στην προσωπική  βιογραφία του, αλλά συγχρόνως  δίνει ένα μάθημα  υποκριτικής για το πώς θα έπρεπε να παρασταθεί σήμερα  η σαιξπηρική  δραματουργία -κάτι που έχει κάνει ο Κένεθ Μπράνα, με μεγαλύτερη εμβέλεια, με τον Σαίξπηρ  στον κινηματογράφο.

Άμεσος, χωρίς στόμφο, ο πρωταγωνιστής έπλασε ένα γήινο, σύνθετο, αληθινό  αντιήρωα, φωτίζοντας τη διττή υπόστασή του  σε μια συναρπαστική  ερμηνεία.

Δίπλα του, «σωστοί» ο  Αντόνιο- Λάζαρος Γεωργακόπουλος και ο Μπασάνιο- Μάξιμος Μουμούρης έχουν αντιστοίχως το ισοβαρές ταίρι: την Πόρσια- Μαρία Σκουλά  και την Νερίσα- Τζίνη Παπαδοπούλου.

Έχουν και οι δυο  ηθοποιοί καλές στιγμές. Αδύναμος κρίκος που παραδόξως «ενισχύεται» με εμβόλιμη, όλως αμήχανη  σκηνή ερωτοτροπίας, είναι  η «βαριά» και μονοκόμματη Τζέσικα της Χριστιάνας  Ματζουράνη.

Το σκηνικό του Γιώργου Πάτσα, ενός «δασκάλου» της σκηνογραφίας,  θυμίζει ελληνικό κινηματογραφικό  μιούζικαλ της δεκαετίας του '70 και Τζινετσιτά. Ατυχές. Εξαιρετική η σύλληψη των κοστουμιών ( του Γιάννη Μετζικώφ)  με ίχνη από γραφή της εθνικότητας κάθε ήρωα (λατινικά, εβραϊκά) .

Απαράδεκτη όμως η λύση (γκροτέσκα καπέλα και κοστούμια) που παραπέμπει σε αποκριάτικο μασκάρεμα στην αφόρητη  αισθητικά σκηνή του δικαστηρίου.   

Η μετάφραση του  Μίνου Βολανάκη αναδεικνύει  τον ιδεολογικό και συναισθηματικό πλούτο του πρωτοτύπου, το οποίο  σε εποχές αναζωπύρωσης κάθε μορφής μισαλλοδοξίας και ρατσισμού, ασκεί τα «ανεξίθρησκα»  αντανακλαστικά των θεατών κι αναδεικνύεται σε μια εξαιρετική  συγκυριακή  επιλογή -μολονότι, αναμφίβολα, το έργο του  Βρετανού βάρδου είναι αξία διαχρονική . Όποτε και αν ανεβεί  θα πραγματοποιεί μέσω της ποίησης πολιτική παρέμβαση.

Ιωάννα Κλεφτόγιαννη