Τις καλύτερες θεατρικές στιγμές αυτής της εβδομάδας μας χάρισαν ο Γιώργος Κιμούλης στον «Επιστάτη του Πίντερ», η Εύα Κοτανίδη στη φεμινιστική μουσικοθεατρική παράσταση «Woman» και οι Λυδία Φωτοπούλου και Νίκος Καραθάνος, στις «Παραλλαγές θανάτου».

Ο Γιώργος Κιμούλης σκηνοθετεί τον «Επιστάτη» του Χάρολντ Πίντερ, με επίκαιρες πολιτικές αιχμές και αποδεικνύει με την ερμηνεία του στον πρωταγωνιστικό ρόλο του άστεγου αντι-ήρωα πως αρχίζει πλέον να αποκτά  τη στόφα και το απαιτούμενο βάθος ενός μεγάλου ηθοποιού.

Θαυμάστε την εξαιρετική μελέτη του στην άρθρωση του «επιστάτη» και στην ανάδειξη των κωμικών στοιχείων του. Χαρακτηριστικές οι μικρο-παρεμβάσεις του στο κείμενο, όταν οι μαύροι-το κόκκινο πανί για τον  ατομιστή γερο-επιστάτη, γίνονται η αφορμή για να αναδειχτεί ο ρατσισμός ενάντια σε εθνοτικές ομάδες μεταναστών που έχουν βρει καταφύγιο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Συγκλονιστική η σκηνή του φινάλε (στο θέατρο Δημήτρης Χορν).

Η Λυδία Φωτοπούλου.

Η Λυδία Φωτοπούλου και ο Νίκος Καραθάνος, συμπρωταγωνιστούν, στις «Παραλλαγές θανάτου» του Γιον Φόσσε. Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες  του Γιάννη Χουβαρδά ενσαρκώνουν ένα χωρισμένο ζευγάρι αντιμέτωπο με το σοκ από την αυτοκτονία της νεαρής κόρης τους. Υπαρξιακή κραυγή μεταμφιεσμένη σε οικογενειακό δράμα, το σκοτεινό έργο του Φόσε, απαιτεί ένα στυλ αποστασιοποιημένης ερμηνείας.

Ωστόσο οι δύο έμπειροι ηθοποιοί κατόρθωσαν να αναμετρηθούν επάξια, ενσαρκώνοντας όλες τις ενοχές και τα ερωτήματα των ηρώων, μεταδίδοντας ρίγη συγκίνησης στους θεατές. Η σκηνή με την αναφορά στην τελευταία διαδρομή της κόρης μέσα στην πόλη λίγο πριν πνιγεί, ανήκε στις καλύτερες στιγμές της παράστασης, όπως και η τελική εμφάνιση του ζευγαριού (μαζί με τους νέους εαυτούς τους) στο μικρό παγοδρόμιο, το συμβολικό πλαίσιο του αινιγματικού ψυχισμού της κοπέλας (στο θέατρο Πορεία).

Φεμινιστική ή καλύτερα μετα-φεμινιστική η παράσταση «Woman» στο Θέατρο Τέχνης (στη σκηνή της Φρυνίχου) είναι βασισμένη στην ενέργεια και την αλληλεπίδραση των νεαρών ηθοποιών που πλαισιώνουν την Εύα Κοτανίδη. Όμως ξεχωρίσαμε την Εύα Κοτανίδη γιατί σε αυτή την περίπτωση το ταλέντο της στη μουσική βρήκε μια πολύ ενδιαφέρουσα θεατρική διέξοδο.

Αλλάζοντας αμέτρητους ρόλους και πρόσωπα, μετατοπιζόμενη διαρκώς από το τραγικό στο κωμικό και αντίστροφα, κέρδισε το κοινό. Ως Νόρα του Ίψεν, οργισμένη Κλυταιμνήστρα, μαχητική Καλλιρόη Παρέν, Μαρία Κάλλας, Μέριλιν, Ρίτα Χέιγουορθ, Μαντόνα κ.τ.λ. κατόρθωσε να μας δώσει μια  πινακοθήκη σπουδαίων προσωπικοτήτων και χαρακτήρων του παγκόσμιου θεάτρου, σε μια καλειδοσκοπική μουσικοθεατρική αφήγηση για το γυναικείο κίνημα. Μας άρεσε ιδιαίτερη η «συνάντηση» της Μαρίας Κάλλας με τη Μέριλιν.

Μάνια Στάικου