Η Μάνια Στάικου γράφει κριτική για την παράσταση «Ganesh versus the Third Reich» («Ο Γκανές εναντίον του Τρίτου Ράιχ») που παρουσιάζεται έως τις 5 Απριλίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Ράπισμα όχι μόνο στον ρατσισμό αλλά και στην επίπλαστη «πολιτική ορθότητα» είναι η παράσταση «Ganesh versus the Third Reich» («Ο Γκανές εναντίον του Τρίτου Ράιχ» (παίζεται έως τις 5 Απριλίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών) με πρωταγωνιστές άτομα με νοητική στέρηση.

Ή πιο σωστά, ηθοποιούς με νοητική στέρηση, οι οποίοι μας άφησαν να κρυφοκοιτάξουμε στα παρασκήνια της δημιουργικότητάς τους σε μια διαφορετική θεατρική εμπειρία.

Ιθύνων νους της αυστραλέζικης ομάδας Back to Βack Theatre είναι ο σκηνοθέτης, συγγραφέας και σχεδιαστής Μπρους Γκλάντουιν, ο οποίος καθοδηγεί αλλά και διδάσκεται από τους εκλεκτούς συνεργάτες του-με τις ειδικές ικανότητες.

Η θεατρική του αφήγηση- χειροκροτήθηκε θερμά από το κοινό χθες το βράδυ- διακρίνεται σε δύο διαφορετικά «κεφάλαια» εναλλάξ εξελισσόμενα.

Στο πρώτο, παρακολουθούσαμε τις προσπάθειες των ηθοποιών και του σκηνοθέτη να δομήσουν μια παράσταση-να βρουν ο καθένας το δικό του ρόλο ανάλογα με τις ικανότητες και τις φιλοδοξίες τους.

Σε αυτό το «ρεαλιστικό» κομμάτι, φωτίζονται δυνατά και με οξύ χιούμορ όλες οι πτυχές της διαδικασίας: οι διαφωνίες, οι δυσκολίες, το στοίχημα της επικοινωνίας με το αθέατο κοινό, η αντίσταση στη χειραγώγηση. Ακόμη και η παντοδυναμία του σκηνοθέτη αποκαθηλώνεται υποδειγματικά, όταν «χάνει» τον έλεγχό του στην προσπάθεια να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

JEFF BUSBY

«Ganesh versus the Third Reich» («Ο Γκανές εναντίον του Τρίτου Ράιχ»).

Το δεύτερο, ονειρικό «παραμύθι» συνδυάζει την ινδική μυθολογία με τη φρίκη του Ολοκαυτώματος, με αφετηρία τη διεκδίκηση του πανάρχαιου σανσκριτικού συμβόλου, της σβάστικας, από τους Ναζί.

Ο Σίβα, ο θεός της καταστροφής, απειλεί να βάλει τέλος στον κόσμο και ο Γκανές, ο γιος του, καλείται να αναλάβει μια δύσκολη αποστολή για να τον εξευμενίσει: να πάρει πίσω από τον Χίτλερ τη σβάστικα.

Η διαδρομή του Γκανές περνά μέσα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και την φρίκη των πειραμάτων  του Μένγκελε σε αιχμάλωτους με νοητική στέρηση. Ο ινδός θεός σταδιακά χάνει τις δυνάμεις του και κατέρχεται στο επίπεδο των θνητών. Μοναδικοί συνοδοιπόροι του σε έναν κόσμο εχθρικό κι ερημωμένο, χωρίς οπαδούς,  ένας  διανοητικά καθυστερημένος δραπέτης και ο θεός Βισνού.

Η τελική αναμέτρηση δίνεται στο καταφύγιο του Χίτλερ, όταν πλέον έχουν όλα καταρρεύσει…Τεράστιες διαφανείς κουρτίνες με μαύρα τυπώματα, αλλάζουν τελείως με τον κατάλληλο φωτισμό, δημιουργώντας εξαιρετικό σκηνικό. Λίγα κοστούμια, μια εντυπωσιακή μάσκα, πολλή τρέλα και κέφι: αυτά είναι τα συστατικά μιας πραγματικά θαυμάσιας παράστασης που κονιορτοποιεί όσα θεωρούσαμε (ή φοβόμασταν) για την αναπηρία.

Ένα καυστικό σχόλιο για την επικίνδυνη γοητεία των προκαταλήψεων, του φασισμού και του ρατσισμού. Ένα ερέθισμα για να δούμε πόσο ελαστικά είναι τα όρια ανάμεσα σε όσα θεωρούμε «νορμάλ» ή μη. Θα παίζεται μέχρι τις 5 Απριλίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Είναι κρίμα να τη χάσετε.

Μάνια Στάικου