Η Μάνια Στάικου γράφει κριτική για την παράσταση «Αρσενικό και παλιά δαντέλα» του Τζόζεφ Κέσελρινγκ που παίζεται στο Παλλάς, σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή.

Σε ορισμένες περιπτώσεις ο πήχης- μοιραία-  μπαίνει ψηλά. Η κωμωδία «Αρσενικό και παλιά δαντέλα» του Τζόζεφ Κέσελρινγκ, για παράδειγμα, που ανέβασε ο Σταμάτης Φασουλής στο Παλλάς, αποτελούσε μια ελκυστική πρόταση για να ξεφύγουμε από την μαυρίλα της κρίσης με… λίγο μαύρο χιούμορ.

Τα λαμπερά ονόματα της πρωταγωνιστικής ομάδας (Σταμάτης Φασουλής, Πέτρος Φιλιππίδης, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Φάνης Μουρατίδης, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης) υπόσχονταν έναν μαραθώνιο γέλιου. Κι όμως το όλο εγχείρημα, παρότι ήταν μια ακριβή παραγωγή, με θαυμάσια σκηνικά (Γιώργος Γαβαλάς-Γιάννης Μουρίκης) και ενίοτε πολύ καλές στιγμές, ξεθώριασε σε μια ατμόσφαιρα πλήξης.

Σε αυτή την παλιά επιτυχία του Mπρόντγουεϊ, γνωστή κυρίως από την κινηματογραφική μεταφορά της από τον Φρανκ Κάπρα (με τον αστέρα της εποχής Κάρι Γκραντ) τα πτώματα στοιβάζονται με σουρεαλιστική ταχύτητα στην οικία δύο φιλάνθρωπων ηλικιωμένων κυριών (τις ερμηνεύουν οι Σταμάτης Φασουλής και Πέτρος Φιλιππίδης). 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΒΑΛΛΙΕ

«Αρσενικό και παλιά δαντέλα» του Τζόζεφ Κέσελρινγκ στο θέατρο Παλλάς.

Το «Αρσενικό και παλιά δαντέλα» όταν πρωτοανέβηκε στη σκηνή συνάντησε το κοινό παγωμένο από τα μαύρα σύννεφα του Β’ παγκοσμίου πολέμου αλλά έτοιμο να ξορκίσει το θάνατο, έστω και με κάπως μακάβριες κωμικές εικόνες.

Ήθελε όμως περισσότερη σκληρή δουλειά και φαντασία για να «μιλήσουν» οι ατάκες στους θεατές του Παλλάς. Ο Σταμάτης Φασουλής έκανε μια γενναία προσπάθεια στην απόδοση του έργου. Δεν ήταν όμως αρκετή και το μεγαλύτερο λάθος του ήταν ότι δεν κατόρθωσε να μειώσει την  μεγάλη διάρκεια της παράστασης.

Πολλοί από τους πρωταγωνιστές είχαν δουλέψει άψογα την κινησιολογία τους (κλασικά παραδείγματα τα άλματα του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, οι σπαστικές κινήσεις του «τρελού» και πολύ καλού Λεωνίδα Καλφαγιάννη, τα τσαλίμια των ηλικιωμένων αδελφών Μπρούστερ). Όμως δεν δόθηκε αντισταθμιστικά και  η απαιτούμενη προσοχή ώστε να «αναπνεύσουν» τα κωμικά σημεία του κειμένου.

Το  δίδυμο Σταμάτη Φασουλή και Πέτρου Φιλιππίδη είχε τις καλές στιγμές του ειδικά στο πρώτο μέρος-καλοκουρδισμένοι  και με «αντίθετη» κινησιολογία. Ο Πέτρος Φιλιππίδης δεν διολίσθησε στην υπερβολή, έδωσε μια ζυγισμένη ερμηνεία. Ο Σταμάτης Φασουλής, από κάποια στιγμή και ύστερα  «επαναπαύτηκε» στις ευκολίες του, στην επανάληψη κωμικών χειρονομιών που από ένα σημείο και μετά κουράζουν.

Ο Φάνης Μουρατίδης-με «μάσκα»-μακιγιάζ Φρανκεστάιν-βγαλμένος λες από την οικογένεια Άνταμς- ήταν εγκλωβισμένος σε ένα αφύσικο περπάτημα. Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί πολύ καλύτερα η κωμική φλέβα του.

Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης έκανε καλή δουλειά στο ρόλο του δρ. Αϊνστάιν. Η Τζένη Θεωνά έπεσε θύμα των στερεοτύπων για τις νόστιμες ενζενί που τις θέλουν στη σκηνή –αδίκως-λίγο διακοσμητικές. Ήταν και ο ρόλος της τέτοιος…Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης έδωσε μια προσεγμένη, «σοβαρή» ερμηνεία. Από τους δεύτερους ρόλους, ο Θωμάς Παλιούρας εμφανίστηκε στις τελευταίες σκηνές, με αξιοπρόσεκτα κωμικά αποτελέσματα. Υπέρκομψα τα κοστούμια της Ντένης Βαχλιώτη-ειδικά τα «πένθιμα» φορέματα των αδελφών Μπρούστερ.

Μάνια Στάικου