Η Ελένη Πετάση παρακολούθησε την πολιτική κωμωδία «Το ίδρυμα» της ομάδας AbOvo και μοιράζεται μαζί μας τις εντυπώσεις της.

Ομολογώ ότι δεν έχω συστηματικά παρακολουθήσει την πορεία της ομάδας AbOvo που έχει στεφθεί από ποικίλα επαινετικά σχόλια. Κατ' επέκταση η άποψή μου για την πρόσφατη δουλειά της στον πολυχώρο Bios δεν αποκλείει μια μελλοντική αναδιάρθρωση του τωρινού παραστασιακού της «ελλείμματος».

Γιατί το «Ίδρυμα», ένα διαδραστικό θέαμα επιθεωρησιακού χαρακτήρα, με στοιχεία χάπενινγκ και με σαφή ψυχαγωγική κατεύθυνση, δεν θεωρώ ότι προσθέτει κάτι σημαντικό στις καλλιτεχνικές επιδιώξεις της κολεκτίβας.

Αυτή η πολιτική κωμωδία, όπως τη χαρακτηρίζουν οι δημιουργοί της, έχει ως στόχο να στεγάσει τις αδυναμίες του Έλληνα και να καυτηριάσει τη συμμετοχή του στην Ελλάδα της κρίσης, φέρνοντας τους θεατές-πολίτες αντιμέτωπους με τις προσωπικές τους ευθύνες. Ωστόσο παρότι διαθέτει μια ευχάριστη σαρκαστική απόχρωση, στο σύνολό της δεν ξεφεύγει από μια επιφανειακή αποτύπωση των ελαττωμάτων που οδήγησαν σε αδιέξοδο τη χώρα. Πολλά από τα θέματα που θίγονται μένουν ανολοκλήρωτα ή εντοπίζονται απλώς στη γελοιότητα των πραγμάτων. Επιπλέον η φόρμα της παράστασης δεν έχει τίποτα το ανανεωτικό (σκηνοθεσία Γιάννης Σαρακατσάνης), ενώ κάποια κείμενα πνίγονται μέσα σε ένα αδικαιολόγητο θόρυβο από ουρλιαχτά.

Υπάρχουν βέβαια και νοστιμιές που ευφραίνουν την ατμόσφαιρα. Ανάμεσα στα εύστοχα σκετσάκια είναι το κόψιμο του τσιγάρου, τα προβλήματα της ανώτερης παιδείας και οι θεωρίες συνωμοσίας που εδώ και αιώνες αποτελούν το άλλοθί μας για κάθε καταστροφή. Αλλά και το επεισόδιο στο οποίο η «ακατανόητη» οικονομική γλώσσα, με την οποία μας βομβαρδίζουν καθημερινά (πολλοί αναρωτιούνται τι είναι τα spreads, σε τι διαφέρει το έλλειμμα από το χρέος κ.ά.), εξηγείται εν τέλει με ποδοσφαιρικούς όρους από ένα μανιώδη οπαδό του Ολυμπιακού.

Είμαστε άραγε τόσο τεμπέληδες, καλοπερασάκηδες και απείθαρχοι; Με αφορμή το τυχαίο ολίσθημα κάποιων θεατών, οι ηθοποιοί -πάντα σε ετοιμότητα- εκτοξεύουν τσουχτερές αυτοσχεδιαστικές ατάκες που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. «Στο θέατρο δεν μιλάμε στο κινητό», «Να ξεκουραστούμε όπως ο κύριος στην πρώτη σειρά», «Πάρτε και σεις μέρος κυρία μου, το παιχνίδι δεν έχει όριο ηλικίας».

Πραγματικά το «παιχνίδι» ανάμεσα στη σκηνή και την πλατεία πυροδοτεί ενδιαφέρουσες αντιδράσεις. Ιδιαίτερα ο άνευ όρων διαγωνισμός ποιήματος με πρωταγωνιστές το κοινό αποτελεί ένα από τα πιο έξυπνα ευρήματα της παράστασης.

Τη συγκεκριμένη βραδιά το καλύτερο στιχάκι διαβάστηκε από μία νέα κοπέλα εκ μέρους του ντροπαλού φίλου της:«Φάγαμε χυλόπιτα με δική μας συναίνεση/ και τώρα ψάχνουμε τη μαγική την ένεση».

Η μαγική ένεση, όμως, για να είναι αποτελεσματική χρειάζεται κάτι παραπάνω από επικοινωνιακούς ερμηνευτές που περιορίζουν τις υποκριτικές τους δυνατότητες σε μιμήσεις - στην προκειμένη περίπτωση άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο επιτυχημένες. Στο «Ιδρυμα» παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί: Γιώργος Αγγελόπουλος, Βάσω Καβαλιεράτου, Γιάννης Καρακατσάνης, Μαρία Μπαλούτσου, Φάνης Παυλόπουλος, Σωσώ Χατζημανώλη.

ΕΛΕΝΗ ΠΕΤΑΣΗ