Η Ιωάννα Κλεφτόγιαννη γράφει κριτικκή για την παράσταση «Ούτε γάτα, ούτε ζημιά» που παίζεται στη θερινή σκηνή του θεάτρου Λαμπέτη.

Mια παράσταση τίμια, δροσερή σαν γρανίτα , με καλούς ρυθμούς, χημεία μεταξύ των ηθοποιών και αρκετά καλές ερμηνείες.Το «Ούτε γάτα ούτε ζημιά» των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου, μετρά  60 εξήντα χρόνια ζωής. Και παραδόξως, παρ΄ότι έκτοτε ο κόσμος  -και τα ήθη- έχουν έρθει τούμπα, φέροντας όλα   τα σημάδια του χρόνου επάνω του, παραμένει μια  «γερή», αγέραστη κωμωδία, η οποία σκορπά γέλιο.

Στην παράσταση της ταράτσας του  θερινού «Λαμπέτη»  ευτύχησε στα χέρια του έμπειρου διασκευαστή  Θοδωρή Πετρόπουλου. Προέβη σε  χειρουργικές, αόρατες  επεμβάσεις, οι οποίες δεν αλλοίωσαν ούτε τον πυρήνα, ούτε  τις θερμοκρασίες, ούτε το ύφος του θεατρικού που έγινε επιτυχία κυρίως στον κινηματογράφο. Ήταν μια έξυπνη απόφαση το έργο να κουβαλά την εποχή του. Δεν υποκρίθηκε κάτι άλλο από αυτό που είναι, δεν «εκσυγχρονίστηκε», δεν απεκδύθηκε τη ανάλαφρη φύση του, την εποχή του.

Ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής Χρήστος Χατζηπαναγιώτης  κινήθηκε με μεγάλη άνεση  σε μια δραματουργία των «κυβικών» του (παλαιότερα σε έργο του Ντέιβιντ  Μάμετ  καταποντιζόταν). Ιδίως ως ερμηνευτής δίνει  ρέστα, αποκαλύπτοντας το πηγαίο αυθεντικό κωμικό ταλέντο του.

Από τον  θίασο ξεχωρίζει η  στέρεη, με μεγάλα εφόδια,  κωμική καρατερίστα Μαρία Κατσανδρή. Επαρκής, με καλές  στιγμές, η Άβα Γαλανοπούλου, την οποία όμως δεν βοηθά ιδιαίτερα η φωνή της. Εξαιρετικοί μέσα στις υπερβολές τους –τις οποίες πάντως ζητά η δραματουργία- ο Κώστας Ευρυπιώτης- η Μένη Κωνσταντινίδου -ως παρδαλή χαζή ερωμένη- και ο Μάρκος Μπούγιας.

Απολαυστική η Δανάη Μπάρκα, υπερβολικά γκροτέσκα η Γιάννα Ζιάννη, ικανοποιητικός ο Γιώργος Κοψιδάς. Μοναδική παραφωνία  σε μια παράσταση που ρέει σαν το νερό και ανασυνθέτει μια συγκεκριμένη εποχή,  τα ρεαλιστικά ανέμπνευστα σκηνικά της Μαίρης Τσαγκάρη, τα οποία ναι μεν παραπέμπουν  στο παρελθόν αλλά ανακατώνουν  απερίσκεπτα αισθητικές και εποχές.

Ιωάννα Κλεφτόγιαννη