Δύο έργα ιταλικού «ταμπεραμέντου» ανεβαίνουν φέτος με την υπογραφή του Βασίλη Νικολαϊδη: το πρώτο αναφέρεται στον «φασισμό της διπλανής πόρτας»:είναι η μαύρη κωμωδία «Ελάτε σ’ εμάς για έναν καφέ» βασισμένη στη νουβέλα «La spartizione» του Πιέρο Κιάρα, μια παράσταση που επαναλαμβάνεται για τρίτη χρονιά στο θέατρο Φούρνος, τον Οκτώβριο, με ανανεωμένη ματιά. Και μια νέα παραγωγή, η θεατρική διασκευή της ταινίας «La strada» του Φελίνι που θα ανέβει το Νοέμβριο στο θέατρο Victoria, με πρωταγωνιστές τους Κάτια Γέρου, Θανάση Κουρλαμπά και Νίκο Νίκα.

«Το ελάτε σ’ εμάς για έναν καφέ», είχε προκύψει πριν λίγα χρόνια ως ιδέα ανάμεσα στον σκηνοθέτη και τον Θανάση Κουρλαμπά και εξελίχθηκε σε ομαδική δουλειά. Η πρώτη εικόνα που είχε έρθει στο μυαλό του Νικολαϊδη, προερχόταν από μια σεξοκωμωδία του Αλμπέρτο Λατουάντα, με πρωταγωνιστή τον Ούγκο Τονιάτσι. Βρήκαν την ταινία αλλά δεν έμειναν ικανοποιημένοι και ανέτρεξαν στο πεζό του Πιέρο Κιάρα, στο οποίο βασιζόταν και το φιλμ, αντλώντας το κατάλληλο υλικό.

Τις τρεις γεροντοκόρες ηρωίδες του έργου ερμηνεύουν οι Στέλλα Χατζημιχελάκη, η Μαρία Καρακίτσου και η Θεοδώρα Σιάρκου. Με φόντο την Ιταλία του Μουσουλίνι παρακολουθούμε τον μικρόκοσμό τους και το πώς υποκύπτουν στη γοητεία ενός αινιγματικού κυρίου (Θανάση Κουρλαμπά). Μας τις συστήνει ο σκηνοθέτης: «Καμία δεν έχει φτιάξει τη ζωή της γιατί το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσαν ήταν αρκετά κλειστό και αυστηρό. Είναι δεμένες με τη θρησκεία, με συλλόγους, οι δύο εργάζονται μάλιστα ως δασκάλες. Υπάρχει μια επιθυμία για το αρσενικό. Κάποια στιγμή γνωρίζονται με έναν γοητευτικό, ώριμο κύριο.

Η μια από τις αδελφές τον είχε συναντήσει στο υποθηκοφυλακείο. Είναι ο άνθρωπος τον οποίο έβλεπε κάθε εβδομάδα στην εκκλησία κι έχουν ένα μακρινό φλερτ. Τον καλεί, χωρίς να ρωτήσει τις άλλες στο σπίτι, για ένα ζήτημα κληρονομικό. Αυτός διεισδύει στο περιβάλλον τους και αναπτύσσει μια σχέση και με τις τρεις. Η συνέχεια είναι αναπάντεχη.

Το έργο είναι σκαμπρόζικο και χιουμοριστικό, όμως στο τέλος σκληραίνει πάρα πολύ». Είναι ένα καυστικό σχόλιο για τη γέννηση του φασισμού και ο Βασίλης Νικολαϊδης, σχολιάζει ευθέως την αναγέννηση παρόμοιων φαινομένων και στην Ελλάδα της κρίσης:  «Οι άνθρωποι προσπαθούν να καλύψουν τις ανάγκες, τις επιθυμίες τους.

Όμως εξαρτάται τι ανάγκες και επιθυμίες έχει ο καθένας. Όταν δεν είναι αθώες αλλά είναι αρκετά νοσηρές, τότε οι επιλογές θα είναι κι αυτές ανάλογες. Θυμάμαι για παράδειγμα, όταν μας έκανε εντύπωση το πώς κάποιες γηραιές κυρίες στην Αθήνα ζητούσαν τη βοήθεια νεαρών body builder της Χρυσής Αυγής για να τις συνοδεύσουν ως την τράπεζα, γιατί απειλούνταν να πέσουν θύμα ληστείας.

Η φίλη μιας θείας μου, είχε πεθάνει, όταν τη χτύπησαν για να της πάρουν ληστές τη σύνταξη. Σαφώς αυτή η υπόθεση κάλυψε κάποιες ανάγκες μας. Όμως το ζήτημα έγκειται στο τι βάζουμε στο σπίτι μας. Κι αν θέλουμε να βάλουμε τον πρώτο τυχόντα ή αν όντως έχουμε την ικανότητα να επιλέγουμε».

Το νέο πρόσωπο στη φετινή διανομή είναι η Θεοδώρα Σιάρκου και προέκυψαν  ορισμένες αλλαγές, όπως υποστηρίζει ο Βασίλης Νικολαϊδης: «Έχουμε μια ανανεωμένη παράσταση. Όσοι την έχουν ήδη δει, θα ανακαλύψουν στη νέα εκδοχή πολλά καινούργια πράγματα και παραμέτρους που έφερε ο νέος συνδυασμός προσώπων».

Η νέα πρόκληση για τον ίδιο, είναι η θεατρική διασκευή της κλασικής ταινίας «La Strada» του Φελίνι, το σκληρό ταξίδι αυτογνωσίας τριών πλανόδιων καλλιτεχνών του τσίρκου. «Αρχικά προσπαθήσαμε να ξεχάσουμε την ταινία. Αυτός που είχε γράψει τους διαλόγους στο φιλμ του Φελίνι, ο Τούλιο Πινέλι, μετά την ταινία έκανε μια εξαιρετική θεατρική μεταφορά.

Εμείς βασιστήκαμε σε αυτή αλλά κάναμε και μια μικρή διασκευή, εντάσσοντας στον κορμό του θεατρικού κειμένου ορισμένες λεπτομέρειες από το σενάριο της ταινίας, ώστε να φωτιστούν κάποια πράγματα περισσότερο», εξηγεί ο Βασίλης Νικολαϊδης. Την Τζελσομίνα, την ενσαρκωμένη αθωότητα στην ταινία, η οποία ακολουθεί τον αγριωπό Τσαμπανό θα υποδυθεί η Κάτια Γέρου: είναι ο  ρόλος που σφράγισε με την ερμηνεία της η Τζουλιέτα Μασίνα, η σύζυγος του Φελίνι.

«Θεώρησα ότι είναι ένας πολύ ωραίος ρόλος για την Κάτια Γέρου, με την οποία συνεργαζόμαστε από το 2008 πολύ στενά. Τον Τσαμπανό ερμηνεύει  ο Θανάσης Κουρλαμπάς, πολύ καλός ηθοποιός, ο οποίος έχει την αδρότητα και την τραχύτητα του ήρωα και τα πάμε πολύ καλά στις πρόβες μας. Ο Τρελός (Νίκος Νίκας), όπως τουλάχιστον τον διαβάζουμε εμείς, δεν είναι ο συμπαθητικός τύπος του Φελίνι, αλλά είναι πιο σκοτεινός, επικίνδυνος και σκληρός», διευκρινίζει ο σκηνοθέτης.

Πολλαπλοί είναι οι συμβολισμοί του πυρήνα της ιστορίας, σύμφωνα με τον ίδιο: «Το έργο είναι μια παραβολή, κατά πόσο μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι ουσιαστικά μας τείνουν το χέρι-και αν μπορούμε να καταλάβουμε πόσο το έχουμε ανάγκη. Οι τρεις χαρακτήρες, ουσιαστικά αλληλοεπηρεάζονται. Η μόνη όμως που το παραδέχεται είναι η Τζελσομίνα, ένα περίεργο πλάσμα. Έχει μεγαλώσει στο περιθώριο μιας επαρχίας μέσα στην απόλυτη φτώχεια. Είναι άγραφο χαρτί, δεν ξέρει να κάνει τίποτα, δεν έχει προσλαμβάνουσες. Κανείς δεν έχει ασχοληθεί μαζί της.

Η μάνα της την πουλάει στην κυριολεξία στον Τσαμπανό…Ξαφνικά συνειδητοποιεί με την βοήθεια του Τρελού ότι ο Τσαμπανό είναι ο προορισμός της ζωής της. Ότι γι αυτόν υπάρχει. Δημιουργείται μια περίεργη σχέση ανάμεσά τους. Εκείνη τον διεκδικεί, αυτός δεν της δίνει σημασία, είναι πολύ σκληρός από τη ζωή και δεν αντιλαμβάνεται από εγωισμό το χέρι που του απλώνεται.

Όταν η Τζελσομίνα χάνεται μέσα στον εαυτό της μετά το θάνατο του Τρελού, ο Τσαμπανό την εγκαταλείπει. Μετά από χρόνια, όταν μαθαίνει ότι η Τζελσομίνα πέθανε, τότε συνειδητοποιεί τι έχασε και για πρώτη φορά λυγίζει και κλαίει. Ουσιαστικά είναι η πορεία τριών ανθρώπων προς την αυτογνωσία». Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για το ανέβασμα της παράστασης, ο Βασίλης Νικολαϊδης, ένιωσε με τη σειρά του ότι βρέθηκε στο…δρόμο, όπως οι ήρωες, αφού οι συνθήκες για τους θιάσους γίνονται όλο και δυσκολότερες.

Παραγωγός μέσω..Facebook

«Οι ήρωες του έργου κινούνται στο δρόμο, χωρίς εστία, στέγη, αφετηρία. Ο κόσμος τους είναι ο δρόμος.Κι εμείς αυτή τη στιγμή ως καλλιτέχνες δεν έχουμε τις ευκολίες και τις αβάντες του παρελθόντος, κινούμαστε και υπάρχουμε στον δρόμο…» τονίζει ο Βασίλης Νικολαϊδης, ο οποίος μας αφηγήθηκε την περιπέτεια που είχε για να βρει θεατρική στέγη, όταν ναυάγησε τελευταία στιγμή η αρχική συμφωνία που είχε κάνει. Όμως τον βοήθησε το …Facebook: «Αν σας πως με ποιο τρόπο βρήκαμε το θέατρο Victoria δεν θα το πιστέψετε. Έβγαλα μια ανακοίνωση, με χιούμορ στο Facebook, έκθετος θίασος ζητεί στέγη και παραγωγό. Και βρέθηκε ο Δημήτρης Κομνηνός, ο οποίος έχει το θέατρο Victoria. Όχι απλώς μας περιέθαλψε, αλλά μας αγκάλιασε και μας πρόσφερε τις κατάλληλες συνθήκες να ανεβάσουμε το έργο…». Ένα θεατρικό νεύμα για να κοιτάξουμε όσους βρίσκονται πλάι μας, αλλά τους ξεχνάμε μέσα στις καθημερινές μας δυσκολίες, αποτελεί αυτό το νέο εγχείρημα.

«Ο δρόμος- η La Strada- είναι πολύ ολισθηρός και δεν επιτρέπει στους ήρωες να δουν τον διπλανό τους. Διατρέχουμε κι εμείς άραγε τον ίδιο κίνδυνο, να γίνουμε τόσο σκληροί και απάνθρωποι όσο εκείνοι;», αναρωτιέται ο Βασίλης Νικολαϊδης.

Ταυτότητα παραστάσεων: «Ελάτε σ’ εμάς για έναν καφέ», στο Θέατρο Φούρνος, από 6 Οκτωβρίου. Σκηνοθεσία: Βασίλης Νικολαΐδης. Σκηνικά - Εικαστική επιμέλεια: Γιάννης  Μετζικώφ. Χορογραφία: Κική Σελιώνη. Παίζουν: Θανάσης Κουρλαμπάς,  Μαρία Καρακίτσου,   Ευγενία Μαραγκού,  Θεοδώρα Σιάρκου, Γιώργος  Σκυριανός,  Στέλλα Χατζημιχελάκη.    

«La Strada» από το Νοέμβριο στο θέατρο Victoria: σκηνοθεσία Bασίλης Νικολαϊδης, με τους Κάτια Γέρου, Θανάση Κουρλαμπά και Νίκο Νίκα. Σκηνικός χώρος και κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ

Πληροφορίες: «Ελάτε σ’ εμάς για έναν καφέ» από τις 6 Οκτωβρίου, στο θέατρο Φούρνος, κάθε Δευτέρα και Τρίτη. «La Strada» από το Νοέμβριο στο θέατρο Victoria.

Μάνια Στάικου