Η Ιωάννα Κλεφτόγιαννη γράφει κριτική για την παράσταση «Βάτραχοι», σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, μεταφέροντας τις εντυπώσεις της από την Επίδαυρο.

Αν  η κακοποίηση  του ποιητικού λόγου κι ο εκχυδαϊσμός είναι  ο κανόνας στη σύγχρονη αναβίωση της αττικής κωμωδίας, τότε οι «Βάτραχοι» του Γιάννη Κακλέα, η μία εκ των δυο  θερινών επιδαυρικών  παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου, μοιάζουν σαν τη  γιατρειά  που χρόνια ζητούσε ο αρχαίος κωμικός -και μαζί και οι θεατές του. Στην πραγματικότητα όμως η παράσταση είναι ο θρίαμβος της ποίησης.

 Στην πρώτη,  μετά τους αναβιωμένους «Ορνιθες»  του Θεάτρου Τέχνης (που όμως είναι εκτός συναγωνισμού λόγω της ιστορικής βαρύτητάς τους)  καθαρμένη  απ΄την κακογουστιά, τη χυδαιότητα  και την βωμολοχία για τη βωμολοχία  παράσταση αττικής κωμωδίας, ο σκηνοθέτης δεν ακολούθησε τίποτα από τις νόρμες της πρόσφατης παραστασιολογίας. Δεν κόπιαρε  ούτε καν τον (αριστοφανικό) εαυτό του. Ξεκίνησε με οίστρο  από το μηδέν  και προέβη σε λυρικές  λύσεις, φτάνοντας  μέχρι του σημείου   να δημιουργήσει ολόκληρη Παράβαση με σύγχρονη ελληνική ποίηση (Ελύτη, Σεφέρη, Ρίτσο, Λειβαδίτη , Αναγνωστάκη Κατσαρό, Δημουλά) . Είναι τόσο καλοραμμένη η δομή της δραματουργίας (την οποία  επίσης υπογράφει  ο Γ.Κακλέας) που η ποιητική Παράβαση  μοιάζει αναπόσπαστο κομμάτι από το αριστοφανικό corpus .

Ο Γιάννης Κακλέας, ένας μαέστρος των μεγάλων θεαμάτων,με  εμπειρία και στην αττική κωμωδία, με τους «Βατράχους» συνέθεσε την αρτιότερη παράστασή του πάνω στο συγκεκριμένο είδος. Δεν έχει κενά, «τρέχει»  με ταχύτητα, παράγει ποίηση , κάνοντας προτάσεις στα Χορικά, στη μουσική και στην αισθητική των κοστουμιών. Απέφυγε  τη συνήθη λύση ενός Χορού που χοροπηδά και κραυγάζει.  Η δουλειά της Εύας Νάθενα μεταγράφει καλοχωνεμένα κινηματογραφικά  μοτίβα, ανατρέχοντας ακόμα και στη αναγεννησιακή αισθητική. Διαφορετικά από σκηνή σε σκηνή συμβάλλουν στις τελετουργικές και ποιητικές ποιότητες της παράστασης. Ισως η καλύτερη αριστοφανική ενδυματολογία των τελευταίων ετών. Οι συνθέσεις του  Σταύρου Γασπαράτου είναι η απάντηση στα πανηγυριώτικα τραγούδια  που γνωρίσαμε στο παρελθόν.

Φορτωμένο το σκηνικό του Μανώλη Παντελιδάκη, εντέλει επειδή είναι γεωμετρημένο, λειτουργεί.

Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος- Διόνυσος  και ο Φάνης Μουρατίδης- Ευριπίδης είναι  ηθοποιοί με   ευχέρεια  στην αριστοφανική δραματουργία.  Η Εβελίνα Παπούλια-ιέρεια, επιβλητική παρουσία που επωμίζεται τα Χορικά , αποδεικνύεται εξαιρετική ερμηνεύτρια των Χορικών.  Απολαυστικοί ο Σπύρος Μπιμπίλας- θανών και ο Στέλιος Ιακωβίδης Χάρων. Η αποκάλυψη  ωστόσο της παράστασης  και των φετινών Επιδαυρίων είναι ο Ξανθιας του Πάνου Βλάχου.

Ιωάννα Κλεφτόγιαννη