Η Ιωάννα Κλεφτόγιαννη γράφει κριτική για την παράσταση «Το ημέρωμα της στρίγγλας» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Φωτεινής Μπαξεβάνη που παίζεται στο αίθριο του Κέντρου Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος.

Η ελληνική σκηνή έχει παρουσιάσει τα θεατρικά έργα του  Σαίξπηρ διασκευασμένα, συντετμημένα, συγκολλημένα  μεταξύ τους αλλά και προσαρμοσμένα  σε παιδικές παραστάσεις. Το «Ημέρωμα της  Στρίγκλας» που παρουσιάζεται στο Αίθριο του Ιδρύματος Μείζονος  Ελληνισμού θα μπορούσε να είναι μια συμπαθής παιδική μουσική παράσταση. Έχει διασκευαστεί σε μιούζικαλ -αδικώντας τη δραματουργία- έχοντας συγχρόνως  προβεβλημένα  τα κωμικά στοιχεία σε ακραίο συχνά βαθμό. Ωστόσο  παρουσιάζει βαρύτατες δυσλειτουργίες σε  κομβικά συστατικά.

Η Κατερίνα Λέχου, μια απαστράπτουσα σκηνικά φιγούρα,  μονόχορδη, «σκληρή» ερμηνευτικά,  χτυπά τις λέξεις  της Κατερίνας χωρίς καμία διακύμανση  ή βαθύτητα καταφεύγοντας ασταμάτητα στις μούτες  του  βρικόλακα προτού δαγκώσει το θύμα του –το τελευταίο  αποτελεί  μια παντελώς  «άκυρη» σκηνοθετική οδηγία. Το αποτέλεσμα  είναι να «φτηναίνει»  αλλοιώνοντας τον σεξπιρικό  χαρακτήρα –πού είναι οι χυμοί , τα παιχνιδίσματα της  Στρίγκλας;-, ο οποίος καταντάει  καρτούν.

Αναλόγως προβληματική αποδεικνύεται και η σχέση  του κειμένου και της σκηνής με τις μουσικές του Θάνου Μικρούτσικου, οι  οποίες αυτόνομα θα  μπορούσαν να είναι ένα τερπνό ακρόαμα Την παράσταση ωστόσο  όχι μόνο την αποσυντονίζουν. Δεν αφήνουν να αναπτυχθούν  οι αναμενόμενες θερμοκρασίες και ατμόσφαιρες. Ο Τάσος Ιορδανίδης έχει το υποκριτικό και εμφανισιακό εκτόπισμα του Πετρούκιου, όμως δεν βοηθήθηκε από τη σκηνοθεσία που τον εξώθησε  επίσης σε  μορφασμούς και γεμάτα υπονοούμενα παιχνίδια με τη γλώσσα.

Μοναδικές ανάσες  της παράστασης αποτελούν οι σκηνές  των δευτεραγωνιστών, οι μοναδικές στις οποίες φυσάει σαιξπιρικό αεράκι- με τον πολύ καλό Αγγελο Μπούρα και τον ικανοποιητικότατο Αντίνοο Αλμπάνη.

Ενδιαφέροντα τα σύγχρονα κοστούμια του Πάνου Αλμπάνη με τις πειραγμένες πινελιές εποχής. Πρωτότυπα τα σκηνικά  του Σταύρου Λίτινα, ο οποίος υπογράφει και την κινησιολογία. Η Φωτεινή Μπαξεβάνη δυστυχώς δεν κατάφερε να δώσει ένα καθαρό σκηνοθετικό στίγμα και να αναδείξει το σεξπιρικό αριστούργημα.

Ιωάννα Κλεφτόγιαννη