Η Στέγη παρουσίασε το πρόγραμμα για τη σεζόν 2014-15, το οποίο με επιλογές από όλο τον κόσμο και δίνοντας βήμα σε νέους δημιουργούς, υπόσχεται και φέτος παραστάσεις υψηλών προσδοκιών.

Από τις φαβέλες της Βραζιλίας με τη Λία Ροντρίγκες («Pindorama», Νοέμβριος), έως τη Ζυρίχη του Ζερόμ Μπελ και το «Disabled Theatre» (Δεκέμβριος) με επαγγελματίες ηθοποιούς με νοητική υστέρηση. Από τη Νότιο Αφρική του σκηνοθέτη και εικαστικού Ουίλλιαμ Κέντριτζ (Δεκέμβριος) και το αριστούργημά του «Ο Υμπύ και η Επιτροπή της Αλήθειας», στο Μαρόκο του Ωρελιάν Μπορύ με την ακροβατική ομάδα της Ταγγέρης, όπου τα σώματα ζωγραφίζουν επί σκηνής.

Σε πληρότητες οι οποίες άγγιξαν την περασμένη χρονιά το 88% αναφέρθηκε στην εισαγωγική του ομιλία ο πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, Αντώνης Σ. Παπαδημητρίου, ο οποίος, μεταξύ άλλων, ανέφερε πως το Ίδρυμα Ωνάση δεν είναι ένας απύθμενος κουμπαράς.
«Δεν μας αρκεί να χρηματοδοτούμε απλώς, ούτε είναι αυτή η αποστολή μας. Γι’ αυτό και καταπιανόμαστε με θέματα που αφορούν την Αθήνα, την πόλη, τον δημόσιο χώρο, σε συνεργασία με το κράτος και τους πολίτες. Γι’ αυτό και η Στέγη δεν είναι ξενοδοχείο πολιτισμού. Δεν μπορεί να κλείσει δωμάτιο όποιος θέλει. Χτίζουμε την δική μας ταυτότητα και μέσα από αυτή πραγματοποιούμε πολιτιστική παρέμβαση. Κρίνοντας από την δική σας ανταπόκριση, μάλλον κάτι κάνουμε καλά», είπε ο κ. Παπαδημητρίου.

Ανεβάζοντας την ένταση, η Στέγη παραδίνεται σε μία μεγάλη της αγάπη, τη μουσική.  Από μία μπαρόκ βραδιά με τις 4 ορχηστρικές Σουίτες του Μπαχ, στο «Σατυρικόν» του Πετρώνιου που φέτος γίνεται μουσικό έργο για σολίστες, χορωδία και συμφωνική ορχήστρα από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου. Την τιμητική της έχει επίσης η τζαζ δημιουργία και η αυτοσχεδιαστική δημιουργικότητα, με συνεργασίες και εκρηκτικές συναυλίες. Τα νέα μέσα και ο πειραματισμός κατέχουν πάντα κεντρική θέση και φέτος το πρόγραμμα ανοίγεται, κυρίως,  σε συνθέτες που κινούνται αψηφώντας τα σύνορα και τις διαχωριστικές γραμμές.

Και όπου μουσική, ακολουθεί η κίνηση και ο χορός, με τη νέα δουλειά «John» της ομάδας DV8, μια ανδρική, τολμηρή αφήγηση. Οι Αkram Khan και Israel Galvan («Torobaka») συναντιούνται επί σκηνής, σε ένα συναρπαστικό μείγμα κατάκ και φλαμένκο. Επιπλέον, συμπράξεις καλλιτεχνών και χορευτές με όραμα συναντάμε και στο 2ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, όπου το κοινό έχει την ευκαιρία να απολαύσει σήμερα το μέλλον του σύγχρονου χορού.

Στην έκθεση με τίτλο «Lumen Prize» θα παρουσιαστούν μερικά από τα σπουδαιότερα σύγχρονα έργα που έχουν δημιουργηθεί με τη χρήση νέων μέσων.  Ανάμεσά τους, βρίσκεται και το έργο «Apodemy» της Ελληνίδας εικαστικού Κατερίνας Αθανασοπούλου, μια τρισδιάστατη ψηφιακή αλληγορία για την Αθήνα, που δημιουργήθηκε κατόπιν ανάθεσης της Στέγης.

Το θέατρο της Στέγης, παρουσιάζει μεγάλα κλασικά κείμενα με έμφαση στις ελληνικές παραγωγές. Ανεβάζει τον σαιξπηρικό «Άμλετ» (Ιανουάριος - Φεβρουάριος), υπό τη σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Χουβαρδά, με τους Χρήστο Λούλη (Άμλετ) και Αμαλία Μουτούση (Γερτρούδη), μεταξύ άλλων. Κατεβαίνει μία βόλτα στο «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ με το Νίκο Καραθάνο και τη δραματουργική επιμέλεια της Λένας Κιτσοπούλου (Απρίλιος - Μάιος). Εμπνέεται από τους «Υπνοβάτες» του Χέρμαν Μπροχ (Μάρτιος) για την παράσταση «Ρομαντισμός» του ανερχόμενου σκηνοθέτη Θέμελη Γλυνάτση και γοητεύεται από την αριστουργηματική «Έντα Γκάμπλερ» του Ερρίκου Ίψεν (Δεκέμβριος) μέσα από τη φρέσκια ματιά του Μιχάλη Κωνσταντάτου. Πρωταρχική παραμένει και η ανάγκη της Στέγης για την προαγωγή του σύγχρονου θεάτρου και τη στήριξη νέων καλλιτεχνών με την παραγωγή «Αίματα» του συν-σεναριογράφου  του κινηματογραφικού «Κυνόδοντα», Ευθύμη Φιλίππου, υπό τη σκηνοθεσία της Αργυρώς Χιώτη, με την ομάδα Vasistas (Οκτώβριος).

Με σύνθημα «εκπαίδευση με κάθε τρόπο, παντού και για όλους», η Στέγη κάνει «Zoom» στο παρασκήνιο με έφηβους που ως φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφοι στήνουν τη δική τους εφημερίδα (Οκτώβριος - Φεβρουάριος), φέρνει την οικογένεια κοντά σε ένα εργαστήριο για βρέφη, παιδιά και γονείς (Οκτώβριος - Απρίλιος), χτίζει προγράμματα για μικρούς αρχιτέκτονες (Οκτώβριος - Νοέμβριος), κάνει τόπο στους νέους χορευτές που έχουν ξεπεράσει τα 65 χρόνια ζωής και ανοίγει το δρόμο στο σύγχρονο χορό σε ανθρώπους με και χωρίς αναπηρία με το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού «Unlimited Access» (Φεβρουάριος).

Πρόσβαση άνευ ορίων σε ανθρώπους με και χωρίς προβλήματα όρασης, σε παιδιά με και χωρίς αυτισμό που συνεργάζονται, εκπαιδεύονται και δημιουργούν μία σχέση με την τέχνη και μία σχέση μεταξύ τους. «Επικοινωνώ, άρα είμαι ελεύθερος» είναι ο τίτλος του προγράμματος που σπάει τα τείχη  των φυλακών, φέρνοντας κοντά μαθητές και γυναίκες κρατούμενες στις Φυλακές της Θήβας.

Οι «Λέξεις και Σκέψεις» βρίσκουν για μία ακόμη χρονιά τη Στέγη τους με συζητήσεις για την ελληνική οικογένεια (Απρίλιος), την Ιστορία του πόνου (Φεβρουάριος), ενώ στο πλαίσιο των συζητήσεων με σημαντικούς ανθρώπους, το «παρών» θα δώσουν οι συγγραφείς George Pelecanos και Paul Auster.

Από το νέο πρόγραμμα δε θα απουσιάσουν οι προβολές, οι συζητήσεις και τα εκπαιδευτικά προγράμματα. Η τελευταία πρόταση που ακούστηκε στην παρουσίαση του προγράμματος μοιάζει σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία για τη χρονιά 20014-2015: «Στέγη με κάθε τρόπο».

Πηγή: naftemporiki.gr