Η Ιωάννα Κλεφτόγιαννη γράφει κριτική για την όπερα «Cendrillon» που παρουσιάζεται στο θέατρο Skrow σε σκηνοθεσία Θέμελη Γλυνάτση.

Η όπερα αρχίζει και εισδύει στις ζωές μας έξω από τη συνθήκη υπεροχής τής  μεγάλης ιταλικής σκηνής. Προσγειώνεται ανάμεσά μας,  σε τόπους απρόσμενους, διατηρώντας  όρους υψηλού επαγγελματισμού , ανοιχτή όμως σε μια πρωτόγνωρη για το είδος  σκηνική  ελευθερία. Κι αυτό της δίνει  νέα φτερά. Ιδού ένα εξαιρετικό  παράδειγμα: η Cendrillon [Σταχτοπούτα] η όπερας δωματίου  της Pauline Viardot η οποία,  σε σκηνοθεσία Θέμελη Γλυνάτση, παρουσιάζεται από την Oμάδα Λυρικού Θεάτρου Ραφή στο θέατρο Skrow.

H ίδια η όπερα με το λιμπρέτο της, πολύ πιο πυκνή και  σύνθετη από τον κανόνα, ανασυνθέτει τους μονοδιάστατους ήρωες μέσα από τη σκιαγράφηση  των  αντιφάσεων και των  ταξικών ανησυχιών τους.

Η παράσταση του Θέμελη Γλυνάτση εστίασε στη φόρμα , επιλέγοντας την οδό μιας τέλειας κι αστείας αισθητικής (με ένα εικαστικά συναρπαστικό πολυδιάστατο και χωρισμένο σε κουτάκια  σκηνικό χώρο ). Διογκώθηκαν  λεπτομέρειες της όψης  και των ερμηνειών και ξαφνικά η όπερα , ένα είδος που εχθρευόταν τη σωματικότητα, αποκτά σώματα  ανθρώπων με τρόπο υποδειγματικά γκροτέσκο.

Οι ερμηνευτές φτιάχνοντας προσωπεία, σαν κινούμενες σπαστικές κούκλες υπηρετούν τον  αρραγή φορμαλισμό της εμπνευσμένης  σκηνοθεσίας που μοιάζει με  αυστηρή, στατική χορογραφία κι αναδεικνύουν την ειρωνεία της.

Η Αναστασία Κότσαλη καθηλωμένη στην ακινησία, με μια εκφραστικότητα κυρίως στο πρόσωπο  υπερκινητική, έπλασε την ιδανική αντι-σταχτοπούτα, με σύμμαχο το  πεντακάθαρο φωνητικό όργανό της. Οι Μιράντα  Μακρυνιώτη και Λητώ Μεσήνη, επί τούτου ανόμοιες στο μέγεθος και στην αστεία στυλιζαρισμένη κόμμωση, δημιούργησαν την ιδανική φωνητική και σωματική αντίστιξη, κινούμενες σαν νευρωτικές μαριονέτες.

Καθηλωτική φωνητικά  είναι η σκοτεινή , γοητευτική νεράιδα  της Μάιρας  Μηλολιδάκη .  Ερμηνευτές των ημιτονίων αποδεικνύονται και οι άνδρες  (Χρήστος Δεληζώνας, Κωνσταντίνος Ζαμπούνης,  Γιώργος και  Κώστας Μαυρογένης). Τα σκηνικά των Αδριανού Ζαχαριά και Θέμελη Γλυνάτση, με τη Σταχτοπούτα σαν μετά-Γουίνι θαμμένη και περικυκλωμένη από λευκά κουκλάκια  στο έδαφος, εκμεταλλεύεται τα αβαντάζ που δίνει ο ιδιόμορφος χώρος -στούντιο. Οι φωτισμοί του  Ντίνου Νικολάου δημιουργούν ατμόσφαιρες  που αναδεικνύουν τη σκοτεινή πλευρά του παραμυθιού και τις συναισθηματικές μεταπτώσεις των ηρώων.  Τα πειραγμένα γυναικεία κοστούμια εποχής τής Μαργαρίτας Δοσούλα είναι απολαυστικά.

Πληροφορίες: Μέχρι τις 11 Νοεμβρίου. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00. Εισιτήρια: 12 ευρώ γενική είσοδος και 8 ευρώ μειωμένο - φοιτητικό.

Ιωάννα Κλεφτόγιαννη