Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μαλισσόβας μας μιλά για την παράσταση «Μια Ελλάδα Θέατρο».

1950. Ένας περιπλανώμενος θίασος ταξιδεύει στην Ελλάδα. Με εισιτήριο τρίτης θέσης, αλλά με ελπίδες πρώτης θέσης. Στις αποσκευές τους κρύβονται μυστικά, πάθη κι απωθημένα. Κρύβονται οι αγωνίες των θεατρίνων. Φτάνουν σε μέρη που δεν μπορούν να φτάσουν οι μεγάλοι Αθηναϊκοί θίασοι. Δίνουν παραστάσεις όπου βρεθούν κι όπου σταθούν. Σε καφενεία, σε πλατείες, σε τσαντίρια και σε χωράφια. Κι εκεί, ζωντανεύουν οι ήρωές τους.

Με την παράσταση «Μια Ελλάδα Θέατρο» ο Δημήτρης Μαλισσόβας αναβιώνει την Ελλάδα μιας αλλοτινής εποχής, πιο ανέμελης και αθώας που με τόση νοσταλγία την αντιμετωπίζουμε σήμερα. Πρόκειται για ένα ταξίδι στο χρόνο με τις ωραιότερες μουσικές και τραγούδια που πρωτοακούστηκαν στη σκηνή του θεάτρου, μια μουσικοχορευτική παράσταση αφιερωμένη στον άγνωστο θεατρίνο, που δίδαξε τον πολιτισμό και το θέατρο στις πιο απομακρυσμένες γωνιές αυτού του τόπου.

Ο Δημήτρης Μαλισσόβας μίλησε στο clickatlife.gr για την επιρροή που του ασκεί αυτή η Ελλάδα και για το πώς είναι να ανεβάζει μια παράσταση με μαζεμένα τόσα πολλά μεγάλα ονόματα.

Τι είναι αυτό που σας κεντρίζει τόσο το ενδιαφέρον στην παλιά Ελλάδα; Θα θέλατε να ζείτε εκείνη την εποχή ή σας γεμίζει το αίσθημα της νοσταλγίας από μόνο του;

Όσο πιο δύσκολα θα ζούμε στην τωρινή Ελλάδα, τόσο θα νοσταλγούμε την παλιά. Όχι ότι τότε ήταν ρόδινα τα πράγματα. Κάθε άλλο. Τα προβλήματα εκείνης της εποχής, δεν συγκρίνονται με τα δικά μας. Οι άνθρωποι του τότε, όμως, ήταν πιο ανθεκτικοί, δεν είχαν ‘’ψυχολογικά’’ που λέει και το κείμενο της παράστασης. Ίσως, γιατί είχαν κάτι, που εμείς κινδυνεύουμε να το χάσουμε... την ελπίδα. Παρόλα αυτά, μου αρέσει η εποχή μου, παρά τις κακουχίες. Ζω το σήμερα, το τώρα και το απολαμβάνω! Αυτό που θαυμάζω σε εκείνη την εποχή είναι τα χρώματα, τις μουσικές, και τις μυρωδιές που έχω κληρονομήσει απο τους γονείς και τους παππούδες μου.

Πώς είναι να συνεργάζεστε με ένα θίασο γεμάτο αστέρες του θεάτρου; Είναι πιο δύσκολο να κρατήσετε τις ισορροπίες ή η εμπειρία τους είναι καταλυτική;

Σε αυτή τη δουλειά συνέβη κάτι μαγικό. Το έργο μιλάει για ένα θεατρικό μπουλούκι και αυτό έγινε και στην πρόβα.  Όλοι βίωσαν την ιστορία με σεβασμό και αγάπη. Ήθελα να έχω 14 ηθοποιούς επι σκηνής που να είναι όλοι πρωταγωνιστές. Και αυτό το πέτυχα. Με προεξάρχοντα τον Γιάννη τον Μπέζο, που αντιμετώπισε αυτή τη δουλειά, σαν να έχει βγεί μόλις απο τη Δραμματική σχολή. Με προσήλωση, συνέπεια και υπομονή. Τίποτα δεν είναι τυχαίο!

Η αθωότητα έχει αντικατασταθεί απο την ενοχή. Δύσκολα ξεφεύγεις απο αυτό. Πρέπει να ξαναγυρίσουμε στο παιδί που κρύβουμε μέσα μας και να κοιτάξουμε μέσα απο τα μάτια του. Τότε μόνο θα αλλάξουν όλα!

Πώς είναι να ανεβάζεις μεγάλες παραστάσεις στην Ελλάδα του σήμερα; Υπάρχουν δυσκολίες τις οποίες έχετε να υπερκαλύψετε;

Η δυσκολία είναι μόνο μια... το οικονομικό. Είναι σχεδόν απαγορευτικό να ανεβαίνουν πολυπρόσωπες παραγωγές. Κι αυτό μας στερεί τα πολύ μεγάλα έργα. Όμως αν υπάρχει ψυχή, ολα γίνονται. Αυτό συνέβη και στη δική μας παράσταση. Έγινε με πολύ λίγα μέσα. Δεν θέλαμε να εντυπωσιάσουμε, ούτε να εντυπωσιαστούμε. Θέλαμε να βιώσουμε το ταξίδι.

Έχετε συμμετάσχει σε πολλές σημαντικές παραγωγές και όμως δε βγαίνετε συχνά μπροστά από τα φώτα της δημοσιότητας. Προτιμάτε να δουλεύετε σε μεγάλα θέατρα με τεράστιους θίασους ή σε πιο μικρά όπου μπορείτε να καταθέσετε και ένα ίσως πιο ξεκάθαρο προσωπικό στοιχείο;

Προτιμώ να δουλεύω με καθαρούς και έντιμους ανθρώπους. Που θα έχουμε κοινό όραμα, τις ίδιες ανησυχίες. Άλλα και την ίδια χαρά για το αποτέλεσμα, όποιο κι αν είναι αυτό. Σημασία στο θέατρο έχει αυτός που είναι μπροστά απο τα φώτα. Αυτός που ‘’ιδρώνει’’ τη φανέλλα, που λένε.

Αυτή η περιβόητη κρίση, ευτυχώς, έφερε τον κόσμο πίσω στο θέατρο. Οι δουλειές που γίνονται πια, στην πλειοψηφία τους είναι προσεγμένες. Δεν προσπαθούν να κοροιδέψουν κανέναν. Κι όχι μόνο στις μεγάλες παραγωγές. Στα μικρά θέατρα βλέπεις μεγάλες παραστάσεις. Ακόμα και στις ερασιτεχνικές ομάδες βλέπεις να γίνονται πράγματα με άποψη.

Αν έπρεπε να περιγράψετε την έννοια της ελληνικότητας όπως τη φαντάζεστε εσείς με μια μόνο εικόνα, τι θα σας ερχόταν στο μυαλό;

Η θέα του Παρθενώνα απο τα Αναφιώτικα.

Μελλοντικά σχέδια μέσα στη σεζόν υπάρχουν;

Πολλά, αλλά είμαι ακόμα στις γνωστές συζητήσεις.

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία - κείμενο: Δημήτρης Μαλισσόβας. Μουσική διεύθυνση: Γιάννης Παπαζαχαριάκης. Χορογραφίες: Κρίστης Κουπάτος. Μουσική διδασκαλία: Δέσποινα Στεφανίδου. Σκηνικά – κοστούμια: Αρετή Μουστάκα – Χριστίνα Πανοπούλου. Φωτισμοί: Δημήτρης Χρησταράς. Σχεδιασμός ήχου: Χρήστος Λαμπρόπουλος. Make up: Γιάννης Μαρκετάκης and Make up lab. Φωτογραφίες: Δημήτρης Καλογερής – Νίκος Έξαρχος. Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστίνα Πανοπούλου. Παραγωγός: Μιχάλης Αδάμ.

Παίζουν:
Ο Γιάννης Μπέζος, στον ρόλο του θιασάρχη.
Πρωταγωνιστούν (με αλφαβητική σειρά):
Χριστίνα Αλεξανιάν, Παναγιώτα Βλαντή, Κωνσταντίνος Καζάκος, Μίλλη Καραλή, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Αλμπέρτο Φάϊς.

Συμμετέχουν:
Ελένη Καρακάση, Βαλάντω Τρύφωνος, Θανάσης Ισιδώρου, Κωνσταντίνα Νταντάμη, Εβελίνα Νικόλιζα, Νίκος Ρουσσάκης, Κρίστης Κουπάτος.

Πληροφορίες: «Μια Ελλάδα Θέατρο» στο θέατρο Badminton, Άλσος Στρατού, Γουδή. Παραστάσεις: κάθε Δευτέρα έως 22 Δεκεμβρίου. Ώρα έναρξης: 20:00. Τιμές εισιτηρίων: Α’ ζώνη: 32 ευρώ. Β’ ζώνη: 24 ευρώ, Γ’ ζώνη: 18 ευρώ, Δ’ ζώνη: 12 ευρώ & 8 ευρώ (σπουδαστικό / ανέργων). Προπώληση: 210 8840600, www.abcd.gr, www.viva.gr, καταστήματα: Public, Παπασωτηρίου, Seven Spots, Ιανός.

Γιάννης Μόσχος
[email protected]