Ειρήνη Καράγιαννη: "Οι τραγωδίες όντας διαχρονικές είναι αμείλικτα σύγχρονες"

ΔΕΥΤΕΡΑ, 08 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015

Από το μιούζικαλ Kiss me Kate στο Ηρώδειο, στην όπερα δωματίου ως Ηλέκτρα. Η Ειρήνη Καραγιάννη μάς μιλά για τη διπλή, φετινή της παρουσία, τι να περιμένουμε, αλλά και κορυφαίες στιγμές του καλλιτεχνικού της παρελθόντος.

Πώς αξιολογείτε την πορεία του λυρικού θεάτρου στη χώρας μας και ποιες προοπτικές διαβλέπετε;

Κοιτάξτε, πιστεύω πως το λυρικό θέατρο στη χώρα μας κατείχε πάντα μια ξεχωριστή θέση στον πολιτισμό. Στην ιστορία του μετράνε παραγωγές όπερας υψηλού μουσικού επιπέδου με την υπογραφή σπουδαίων σκηνοθετών. Η Ελλάδα, σήμερα, παράγει λυρικούς καλλιτέχνες που διαπρέπουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Tο Mέγαρο, η Λυρική και η Καμεράτα προσφέρουν ποιοτική ‘λυρικη ζωή’ στη χώρα, προσελκύουν όλο και μεγαλύτερο κοινό, προσκαλούν σημαντικούς καλλιτέχνες από το εξωτερικό και ενεργοποιούν τις νεώτερες γενιές τραγουδιστών του τόπου μας.

Θα σας δούμε σε κλασικό μιούζικαλ και σε όπερα δωματίου. Ποιο είδος προτιμάτε;

Είναι πολύ δύσκολο να εκφράσεις προτιμήσεις μέσα από μια πορεία ετών. Αυτό που έχει για μένα ενδιαφέρον είναι η αναμέτρηση με κάτι καινούργιο και υπ ‘αυτή την έννοια το κλασικό μιούζικαλ με το οποίο καταπιάνομαι για πρώτη φορά είναι μια έντονη πρόκληση. Η γοητεία - υπέροχη μουσική, άφθαστο λιμπρέτο- αλλά και οι δυσκολίες - πολυεπίπεδο θέατρο, ένας απαιτητικός χώρος όπως το Ηρώδειο- ενός έργου όπως το Κiss me Kate είναι μεγάλες, οπότε μεγάλο είναι και το στοίχημα για όλη την ομάδα της παραγωγής. Από την άλλη μεριά η όπερα δωματίου Πυλάδης στην οποία ερμηνεύω την Ηλέκτρα είναι ένα πολύ ιδιαίτερο έργο σε μουσική Γ.Κουρουπού και λίμπρεττο Γ.Χειμωνά . Με αυτό το έργο πριν είκοσι περίπου χρόνια έκανα το ντεμπούτο μου στο Μέγαρο Μουσικής και το γεγονός ότι το ερμηνεύω σε μια στιγμή καλλιτεχνικής και προσωπικής ωριμότητας έχει για μένα εξαιρετική σημασία. Είναι σαν να συναντάς έναν νεανικό σου έρωτα που συνειδητοποιείς ότι σε αφορά ακόμη, σαν να ψάχνεις απαντήσεις ανάμεσα στο τότε και στο τώρα.

Αναφερόμενοι στην Ηλέκτρα, σε τι διαφέρει η προσέγγιση του τραγικού στοιχείου που θα κάνετε στο Ηρώδειο;

Πιστεύω πως η προσέγγιση του τραγικού με κάποιο τρόπο είναι πάντα συνδεδεμένη με την αλήθεια των Ηρώων-ηθοποιών . Οι τραγωδίες όντας διαχρονικές είναι αμείλικτα σύγχρονες. Κάθε περίοδος της ζωής μας φέρνει ένα ξεχωριστό βάρος, ποτέ ίδιο με κανένα πριν και κανένα μετά . Η εκάστοτε θεατρική δουλειά είναι κατά τη γνώμη μου ένας μαγικός συγκερασμός του υλικού που κουβαλάνε όλοι οι συντελεστές του (τραγουδιστές μουσικοί σκηνοθέτες) γι αυτό και είναι ανεπανάληπτη. Το σημαντικό είναι να καταφέρει το κοινό να ταυτιστεί και να αφομοιωθεί αν γίνεται μέσα σ αυτή την "αλήθεια "...Υπ αυτήν την έννοια δεν μιλάμε κατά την γνώμη μου για διαφορετικότητα ως προς την προσέγγιση γιατί καμιά προσέγγιση δεν είναι συγκρίσιμη με κάποια άλλη, αλλά για μοναδικότητα. Είναι μια διαδικασία που δεν μπορείς ποτέ να προεξοφλήσεις , να την ορίσεις απ την αρχή .

Μιλήστε μας λίγο για το «Kiss Me Kate». Τι να περιμένει το κοινό;

Το Kiss me Kate είναι κατ ‘αρχάς ένα κολοσσιαίο έργο. Ίσως μουσικά το ωραιότερο κλασσικό μιούζικαλ. Η σύλληψη του λιμπρέτου και ο τρόπος που λειτουργεί το θέατρο μέσα στο θέατρο και φυσικά η μοναδικότητα του σαιξπηρικού λόγου δημιουργεί ένα έργο γοητευτικό, πυκνό με απίστευτες εναλλαγές δράματος και κωμωδίας. Το προσεγγίσαμε με δέος και αγάπη, φέρνοντας το κοντά στον δικό μας κόσμο συνολικά αλλά και προσωπικά κρατώντας πάντα το διαχρονικά κλασικό του στοιχείο που είναι κατά τη γνώμη μου η μεγάλη αξία αυτού του έργου.

Έχετε ερμηνεύσει στα σημαντικότερα θέατρα και όπερες του κόσμου. Ποιόν ή ποιους χώρους ξεχωρίζετε;

Είναι δύσκολο και σίγουρα άδικο να ξεχωρίσεις κάποιο συγκεκριμένο θέατρο ή χώρο. Κάθε εμπειρία κουβαλάει κάτι σημαντικό και γίνεται αναπόσπαστο τμήμα της αποσκευές του καθενός μας . Όσο μάλιστα περνάει ο καιρός μετράει περισσότερο η "χρησιμότητα" των εμπειριών και όχι απαραίτητα το μέγεθος τους. Έτσι με την ευκολία που μπορεί να ξεχωρίσω το αρχαίο θέατρο των επτά χιλιάδων θέσεων στην Ταορμίνα ή τη Σκαλα του Μιλάνου, ξεχωρίζω την συναυλία με πανσέληνο στο Γύθειο που μοιράστηκα πέρυσι με εξαιρετικούς μου συναδέλφους και φίλους ή μια συναυλία στο μαγευτικό σπήλαιο της Δρογκαρατης στην ιδιαίτερη μου πατρίδα την Κεφαλονιά.

Ποια διάκρισή σας σάς συγκίνησε περισσότερο;

Η συμμετοχή μου πέρυσι το καλοκαίρι στα Proms στο Λονδίνο, ως μέρος μιας συνολικότερης διάκρισης που είναι η δουλειά της ορχήστρας της Καμερατας -Armonia Atenea.