Η Ελένη Πετάση γράφει κριτική για την παράσταση «Ελάτε σ' εμάς για έναν καφέ» που παρουσιάζεται για τέταρτη σεζόν στο θέατρο Φούρνος.

Ιταλία 1939. Ενώ ο Μουσολίνι βρίσκεται στην κορυφή της δημοτικότητάς του και υπογράφει την ιταλική συμφωνία με τη Γερμανία του Χίτλερ, που ο ίδιος ονόμασε «Άξονα», ένας ασήμαντος -πλην όμως φιλόδοξος και αλαζόνας- δημόσιος υπάλληλος υποθηκοφυλακείου ονειρεύεται την αποκατάστασή του.

Τη βρίσκει στο σπίτι τριών ανύπαντρων αδελφών τις οποίες επισκέπτεται με πρόσχημα να τους προσφέρει τη βοήθειά του σε φορολογικά θέματα. Ο φασίστας Εμερεντζιάνο Παροντσίνι, εκμεταλλευόμενος τη σεξουαλική στέρηση των πλούσιων γυναικών, παντρεύεται τη μία εξ αυτών, αλλά ταυτόχρονα υποτάσσει στις διεστραμμένες του ορέξεις με όλες τις άλλες μέχρι απόλυτης ταπείνωσης.

Η διασκευή της νουβέλας του Πιέρο Κιάρα «La spartizione» (1964) και της ταινίας «Venga a prendere il cafe da moi» (Ελάτε σε μας για ένα καφέ, 1970) του Αλμπέρτο Λαουάντα, αφενός σχολιάζει τις καταστροφικές επιλογές των ανθρώπων που οδηγούνται από τις κοινωνικές συμβάσεις και αφετέρου τις εξίσου καταστροφικές παγίδες που συνοδεύουν πολιτικές ιδεολογίες -όπως στην προκειμένη περίπτωση ο φασισμός- οι οποίες εισβάλλουν ύπουλα ακόμα και στην οικογενειακή εστία διαλύοντας τον ήδη διαταραγμένο ιστό της. Κατ’ επέκταση αυτή η μαύρη κωμωδία, που η χιουμοριστική και ανάλαφρη διάθεσή της αφήνει πίσω της μια πικρή γεύση, παρότι τοποθετημένη στη δεκαετία του ‘30 και έχει ως όπλο της την ανικανοποίητη σεξουαλικότητα, υπενθυμίζει έμμεσα τους κινδύνους της υφέρπουσας ανάπτυξης ενός φασιστικού «ιδεώδους» στη σημερινή εποχή.

Ο Βασίλης Νικολαΐδης, χωρίς υπερβολές, με αναπτυγμένη αίσθηση του μέτρου παρέδωσε μια μεστή, εύρυθμη σκηνοθεσία εναλλάσσοντας έντεχνα τα κωμικά και δραματικά στοιχεία του έργου «Ελάτε σε μας για έναν καφέ». Η ενδιαφέρουσα χορογραφημένη κινησιολογία της Κικής Σελιώτη, ερμηνευμένη εξαιρετικά από τους ηθοποιούς, τα προσεγμένα σκηνικά-κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ που μεταμόρφωσαν τη μικρή σκηνή του «Φούρνου» και οι καίριοι φωτισμοί του Αποστόλη Τσατσάκου συνέβαλαν καθοριστικά στο άρτιο αποτέλεσμα της παράστασης.

Οι ηθοποιοί ήταν όλοι τους θαυμάσιοι. Με πρώτο τον Θανάση Κουρλαμπά στον ρόλο του φασίστα εξουσιαστή Εμερεντζιάνο Παροντσίνι.

Και οι κυρίες (Μαρία Καρακίτσου, Ευγενία Μαραγκού, Θεοδώρα Σιάρκου, Στέλλα Χατζημιχελάκη), όλες υπέροχες, με χιούμορ στυφό, με έκδηλη τη γεύση της ένοχης σκέψης, θαυμάσια ευελιξία και κοφτερό ρυθμό. Ακόμα και η μικρή παρουσία του Γιώργου Σκυριανού «έγραψε» επί σκηνής.

Ελένη Πετάση - [email protected]