Το θέατρο συναντά για δεύτερη σεζόν το βουβό σινεμά του Τσάρλι Τσάπλιν, σε μια παράσταση που απευθύνεται σε όλους.

Η ομάδα Art Vouveau έχει πετύχει κάτι πολύ όμορφο με την παράσταση «Τα δεκανίκια ή πώς ξέμαθα να περπατώ». Ξεκίνησαν την άνοιξη στο Baumstrasse του Βοτανικού και μετά από απανωτά sold out που ήρθαν από διάδοση στόμα σε στόμα, ήρθε η δεύτερη χρονιά, αυτή τη φορά στη σκηνή του Olvio (κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:30)

Η παράσταση των Art Vouveau βασίζεται σε ένα παραδοσιακό ινδικό παραμύθι και η υπόθεση είναι τόσο απλή ώστε να μπορεί να την καταλάβει οποιοσδήποτε. Σε μια μακρινή πολιτεία η ζωή κυλά ήρεμα και όλοι επιδίδονται στις καθημερινές τους δραστηριότητες, μέχρι που μια μέρα καθώς ο βασιλιάς έχει πάει για κυνήγι, τραυματίζεται και μαθαίνει ότι δε θα μπορέσει να ξαναπερπατήσει. Τότε, αποφασίζει να εκδώσει το πιο εξωφρενικό διάταγμα. Αν δεν μπορεί να περπατήσει αυτός, δε θα μπορεί κανείς. Έτσι λοιπόν, όλοι οι κάτοικοι της μικρής πολιτείας θα πρέπει να κυκλοφορούν μόνο με δεκανίκια. Και αν κάποιος αποφασίσει να μη συμμορφωθεί και εντοπιστεί να περπατά, η ποινή είναι θάνατος. Μετά από χρόνια όμως ο βασιλιάς πεθαίνει και τότε οι πολίτες πρέπει να μάθουν ξανά το αυτονόητο: πώς δηλαδή θα περπατήσουν.

Η νεοσύστατη ομάδα θέτει ως βάση της θεατρικής πράξης το αμερικανικό βωβό σινεμά και διηγείται την ιστορία με έξι ηθοποιούς (Τάσος Δημητρόπουλος, Αφροδίτη Κλεοβούλου, Θανάσης Μεγαλόπουλος, Χρήστος Παληογιάννης, Φοίβος Συμεωνίδης, Μαρία Ψαρολόγου) που δεν κάνουν ποτέ χρήση λόγου και ένα μουσικό (Γιάννης Σελέκος) που με τις μελωδίες του μας πηγαίνει κατευθείαν πίσω στην έβδομη τέχνη των αρχών του 20ού αιώνα. Κάποιοι μεσότιτλοι εδώ κι εκεί απλά λειτουργούν επεξηγηματικά και από εκεί και πέρα ολόκληρη η παράσταση στηρίζεται στην ενέργεια των ηθοποιών. Έχουν σπουδάσει το σλάπστικ χιούμορ του Τσάρλι Τσάπλιν και το θέαμα που δημιουργούν ικανοποιεί όλα τα γούστα. Είτε θες να αναζητήσεις τα βαθύτερα νοήματα και τις επιρροές της παράστασης ή απλά θες να περάσεις καλά χωρίς ιδιαίτερη ενδοσκόπηση, το σίγουρο είναι ότι θα βρεις αυτό που ψάχνεις.

Οι ρυθμοί της παράστασης είναι φρενήρεις. Δεν υπάρχουν νεκρά διαστήματα και αν και οι ηθοποιοί είναι έξι, έχεις την εντύπωση ότι είναι τουλάχιστον διπλάσιοι. Η σκηνοθεσία της Δανάης Τίκου είναι ευφάνταστη και δίνει την εντύπωση ενός διαδρόμου που είναι τοποθετημένος στη σκηνή και προχωρά μαζί με την αφήγηση. Βλέπουμε τη ζωή διάφορων ανθρώπων που ζουν στην πόλη, φτωχών και πλουσίων, βασιλιάδων και τσαγκάρηδων, ηλικιωμένων και νέων και μέσα από την επανάληψη αποκτάμε μια σφαιρική αντίληψη αυτής της κοινότητας που εξαναγκάζεται να ξεμάθει να περπατά. Κάθε παζλ της καθημερινής ρουτίνας είναι σημαντικό και δε βαριέσαι καθόλου ούτε μια στιγμή από την αρχή ως το τέλος.

Το πρώτο βήμα της ομάδας Art Vouveau είναι στέρεο και ανοίγει πολλές δυνατότητες για τη συνέχεια, σε ένα είδος που μόνο κορεσμένο δεν είναι και έχει ένα μεγάλο εύρος δράσης. Προτείνεται σε όλους όσοι αγαπούν το θέατρο αλλά και το βουβό σινεμά, δημιουργώντας μια ποιοτική πρόταση λαϊκής διασκέδασης με ένα διαχρονικό και πανανθρώπινο μήνυμα στο επίκεντρο. Αν είστε από τους… καθυστερημένους που δεν πετύχατε την παράσταση στην πρώτη σεζόν όπως κι εμείς, αυτή είναι η ευκαιρία σας να «επανορθώσετε».

Γιάννης Μόσχος

[email protected]