Πέντε σώματα χορεύουν την απόσταση που τα χωρίζει στη Στέγη
Στο πνεύμα στήριξης που παρέχει στους Έλληνες χορογράφους, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση φέρνει φέτος στη Μικρή Σκηνή την Ίριδα Καραγιάν και την ομάδα της, Ζήτα, με τη νέα τους παραγωγή, Alaska, από 26 έως 29 Φεβρουαρίου.
Η χορεύτρια και χορογράφος και η ομάδα της, Ζήτα, έχουν χαράξει με σταθερά και προσεκτικά βήματα μια πορεία που περιλαμβάνει σημαντικούς σταθμούς στην Ελλάδα, ενώ οι διεθνείς διακρίσεις προσφέρουν νέες ευκαιρίες σε αυτή τη δυναμική εκπρόσωπο του σύγχρονου ελληνικού χορού. Η βιαιότητα της ανθρώπινης φύσης, η σχέση του ατόμου με την ομάδα, η κατασκευή της κίνησης και η διαδικασία εξέλιξής της, η εξερεύνηση της δράσης στο χώρο και του ίχνους που αυτή αφήνει, είναι θέματα που την απασχόλησαν σε προηγούμενα έργα.
Στη νέα παραγωγή της, η Ίρις Καραγιάν εμπιστεύεται και πάλι έναν από τους μόνιμους συνεργάτες της, τον τσελίστα και συνθέτη ηλεκτρονικής μουσικής Νίκο Βελιώτη, ενώ παράλληλα αποδεικνύει ότι είναι ανοιχτή σε νέες συνεργασίες από τον ευρύτερο χώρο των τεχνών, προσκαλώντας τον θεωρητικό Τέχνης, επιμελητή εκθέσεων και συγγραφέα Σωτήρη Μπαχτσετζή ως σύμβουλο δραματουργίας και τον εικαστικό Γιώργο Μαραζιώτη στη δημιουργία του σκηνικού περιβάλλοντος. Μαζί με την ομάδα Ζήτα, πειραματίζονται με τις αισθήσεις και τον τρόπο με τον οποίο αυτές λειτουργούν σε σχέση με την αντίληψη και την κατανόηση της εικόνας σε κίνηση.
Μέσα σε έναν άδειο λευκό χώρο, πέντε σώματα κινούνται ευρισκόμενα σε διαρκή επαφή. Κατευθύνουν την προσοχή τους σε μια χορογραφία που σχεδιάζεται πάνω στις επιφάνειες των σωμάτων και, σταδιακά, στο χώρο που προκύπτει καθώς απομακρύνονται. Γλιστρούν το ένα πάνω στο άλλο, δημιουργούν στενούς, οριακούς χώρους, ενεργοποιούν και δέχονται κινητικά ερεθίσματα. Πρωταρχικό σημείο της έρευνας του έργου είναι η εμπειρία της επαφής των σωμάτων με βασικό άξονα την αφή. Οι χορευτές δουλεύουν με την ιδέα ότι η κάθε κίνηση που δημιουργεί την επαφή μεταξύ των σωμάτων προεκτείνεται και επιχειρεί να μπει στο σώμα του άλλου. Η λεπτομέρεια της κίνησης του συνόλου και του καθενός ξεχωριστά, σαν σε κοντινό πλάνο (close-up), βάζει τον θεατή σε διαδικασία θέασης μιας μικροχορογραφίας. Αυξομειώσεις εντάσεων, εναλλαγές στην ταχύτητα και το ρυθμό δημιουργούν χώρους δράσης ανάμεσα στο φανταστικό και το ρεαλιστικό.
Ιδέα & Χορογραφία: Ίρις Καραγιάνη
Μουσική: Νίκος Βελιώτης
Εικαστική εγκατάσταση: Γιώργος Μαραζιώτης
Σύμβουλοι δραματουργίας: Μυρτώ Κατσίκη, Σωτήρης Μπαχτσετζής
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Κοστούμια: Ελευθερία Αράπογλου
Ερμηνεύουν: Φίλιππος Βασιλείου, Νώντας Δαμόπουλος, Χαρά Κότσαλη, Κατερίνα Λιόντου, Ιωάννα Παρασκευοπούλου
Το 2003, η Ίρις Καραγιάν, ανερχόμενη τότε χορογράφος, έκανε το πρώτο της «καλλιτεχνικό» ταξίδι στο εξωτερικό με τη νεοϊδρυθείσα ομάδα της, Ζήτα. Προορισμός της ήταν το Βουκουρέστι για τη Βαλκανική Πλατφόρμα Χορού, όπου παρουσίασε το εικοσάλεπτο έργο της με τίτλο Το Δάσος, μια παράσταση που κέρδισε τις εντυπώσεις. Δώδεκα χρόνια μετά, η Καραγιάν είναι πλέον από τις πιο αξιόλογες εκπροσώπους της νέας γενιάς του σύγχρονου ελληνικού χορού, με τις χορογραφίες της να έχουν ταξιδέψει και διακριθεί σε πολλά σημαντικά φεστιβάλ χορού του εξωτερικού.
Το έργο Μητέρες της Καραγιάν παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2012 και στο Φεστιβάλ Καλαμάτας το 2013, ενώ παράλληλα επελέγη από το διεθνές ευρωπαϊκό δίκτυο Aerowaves και από το Dancenet Sweden για περιοδεία σε πόλεις της Σουηδίας, το φθινόπωρο του 2014. Το έργο παρουσιάστηκε επίσης στο Διεθνές Φεστιβάλ του Σαράγιεβο, στο Dansehallerne της Κοπεγχάγης, στο Le Phénix, Scène Nationale Valenciennes και στο Next Festival, Focus Europe#1 (Γαλλία).
Το 2013, η Καραγιάν, σε συνεργασία με τον Βρετανό εικαστικό Mat Chivers, δημιούργησε την περφόρμανς με τίτλο Root που παρουσιάστηκε στα εγκαίνια της ατομικής του έκθεσης στην γκαλερί Καππάτος.
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Συγγρού 107
Πληροφορίες – κρατήσεις: 210 900 5 800
Μικρή Σκηνή
Από 26 έως 29 Φεβρουαρίου 2016 | 21:00