Η ομάδα Terre de Semis επιστρέφει μετά τους «Μεγάλους δρόμους», πετυχαίνοντας ένα σύγχρονο και ευρηματικό ανάγνωσμα ενός άγνωστου διηγήματος του Γιάννη Σκαρίμπα.

Μια από τις αγαπημένες μας παραστάσεις της περσινής σεζόν ήταν οι «Μεγάλοι δρόμοι» της ομάδας Terre de Semis που παρουσιάστηκε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Μέσα στην απλότητά της, η μεταφορά των διηγημάτων της Λένας Κιτσοπούλου κατάφερε να μας κερδίσει με τη φρεσκάδα της και με τις αληθινές προθέσεις στη δημιουργία συναισθημάτων, κυρίως λόγω του ενθουσιασμού των νέων ηθοποιών.

Φέτος λοιπόν, οι Terre de Semis (με την Ειρήνη Φαναριώτη, τον Άρη Λάσκο και την Ειρήνη Μπούνταλη) επέστρεψαν στον ίδιο χώρο με μια νέα, πιο απαιτητική παράσταση, η οποία μας μεταφέρει το διήγημα του Γιάννη Σκαρίμπα, «Ο κύριος του Τζακ». Δεν είναι από τα πιο γνωστά έργα του, είναι ωστόσο χαρακτηριστικό της γλώσσας και της θεματολογίας του. Είναι γραμμένο το 1948 και παρακολουθεί μια ιστορία σε μια ταβέρνα όπου κάνει την εμφάνισή του ένας όμορφος νεαρός που συστήνεται ως λοστρόμος ενός κότερου που έχει αράξει στο λιμάνι της Χαλκίδας. Η ομορφιά του δεν περνά απαρατήρητη και θα οδηγήσει σε ένα θερμό επεισόδιο κατά το οποίο ο ήρωας του έργου θα συνδεθεί με το λοστρόμο.

Αυτό που κυριαρχεί στο διήγημα του Σκαρίμπα είναι η παραδοξολογία και μια ανατρεπτική εξισορρόπηση κωμικών και τραγικών στοιχείων. Είναι ένα ανατρεπτικό κείμενο, στο οποίο η φιλία και ο έρωτας χωρίζονται (και ενώνονται) από μια λεπτή γραμμή και παρά το γεγονός ότι μεγάλο μέρος του πραγματοποιείται στη σφαίρα της φαντασίας (ή ίσως ακριβώς για αυτό), ο αποχαιρετισμός στο τέλος είναι δύσκολος όπως κάθε αποχαιρετισμός.

Η Ειρήνη Φαναριώτη μαζί με την ομάδα της αναζητά κάτι το λυτρωτικό σε αυτό τον αποχαιρετισμό και βρίσκει στο διήγημα όλα αυτά τα στοιχεία που απασχολούν και ταλανίζουν τις σχέσεις έως σήμερα. Το αόρατο πέπλο που διαχωρίζει τη φιλία από τον έρωτα, τα όρια που τίθενται και η φαντασία που οργιάζει για χάρη του πειρασμού και διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, όλα υπάρχουν σε αυτό το παιχνίδι που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας. Γιατί ως τέτοιο προσεγγίζεται από τους Terre de Semis.

Η ομάδα πραγματοποιεί μια κατάδυση στον στρυφνό λόγο του Σκαρίμπα, κρατώντας τον αυτούσιο στην αρχική του μορφή και επεξεργάζεται λέξη προς λέξη. Αν αρχικά σας φαίνεται δύσκολη η παρακολούθηση της γλώσσας, η σωματικότητα με την οποία αντιμετωπίζεται το κείμενο θα σας διευκολύνει πολύ. Ακόμη και αν δεν είχατε κάποια επαφή με το συγκεκριμένο διήγημα ή με το έργο του Σκαρίμπα γενικότερα, η ισχυρή εικονοποιία φροντίζει για να μπείτε στο κλίμα και να σας αγγίξει η ιστορία σε προσωπικό επίπεδο.

Στους «Μεγάλους δρόμους» το συναίσθημα έβγαινε αβίαστα λόγω και του λυρισμού που διείπε το αρχικό υλικό. Στον «Κύριο του Τζακ» χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια για να μεταφερθεί κάποιου είδους συναίσθημα, καθώς η γλώσσα και η κρυπτικότητα του Σκαρίμπα απαιτούν μεγαλύτερη δουλειά. Για αυτό το λόγο, το να καταφέρνει αυτή η παράσταση να συγκινεί εξίσου το κοινό, είναι ένα σημαντικό επίτευγμα που χαρίζει στην Ειρήνη Φαναριώτη και την ομάδα της μια συγκεκριμένη ταυτότητα ενός από τους πιο αξιόλογους νέους αναγνώστες της ελληνικής πεζογραφίας στο αθηναϊκό θέατρο.

Γιάννης Μόσχος

[email protected]