Συναντήσαμε τον Δημήτρη Καρατζιά στο Vault σε ένα μικρό διάλειμμα από τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις.

φωτογραφίες: Λεωνίδας Βασιλόπουλος

Ο Δημήτρης Καρατζιάς είναι ένα ανήσυχο πλάσμα, με γλυκείς κι εκλεπτυσμένους τρόπους, κουλτούρα, παιδεία και ταλέντο που τον βοηθούν να φέρνει σε πέρας με επιτυχία ό,τι αναλαμβάνει, σαρκαστικό και ευφυές χιούμορ και φυσικά, θράσος που του επιτρέπει να ρισκάρει. Άλλωστε τόλμησε και ανέβασε στο Vault το "Marvin's Room", ένα έργο που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, την ώρα που έχει κάνει ήδη θραύση στο εξωτερικό και βρίσκεται στην κορυφή.

Παίζει και σκηνοθετεί με τον ίδιο αξιοθαύμαστο τρόπο. Με μαεστρία, μέσα από αυτή την παράσταση, αλλά και τις "Μικρές Ιστορίες Φόνων", μας κάνει να μεταπηδούμε από τη χαρά στη λύπη, μας οδηγεί σε μια εσωτερική αναζήτηση, μας προβληματίζει και στο τέλος μας αποχαιρετά αφού μας έχει δημιουργήσει μια δυνατή, αίσθηση πληρότητας.

Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που σε έκανε να θες να σκηνοθετήσεις την παράσταση “Marvin's Room”;

Το ίδιο το κείμενο. Η αγάπη και η τρυφερότητα με τις οποίες ο McPherson πλάθει τους ήρωες του, το πόσο τους συμπονάει και τους καταλαβαίνει, με πόση αγάπη τους δίνει ζωή, με πόση μαεστρία οδηγεί την ιστορία στο τέλος της και το χιούμορ! Με πόσο χιούμορ πραγματεύεται θέματα, όπως η αρρώστεια, η ζωή, ο θάνατος, η οικογένεια.  

Γιατί θα παρότρυνες κάποιον να δει το Marvin's Room;

Γιατί είναι αστείο, συγκινητικό, αληθινό, ανθρώπινο και επειδή κάποια μέλη από την οικογένεια του θα τα βρει μέσα στην ιστορία μας. Θα γελάσει, θα συγκινηθεί, θα  νοσταλγήσει τους δικούς του, θα τους καταλάβει, θα συγχωρέσει τα λάθη τους και θα τους αγαπήσει περισσότερο.

Το πόσο μεγάλη τύχη είναι να έχεις αγαπήσει στη ζωή σου. Όχι να έχεις αγαπηθεί, αυτό είναι πολύ εγωιστικό. Να έχεις αγαπήσει! Να δίνεις αγάπη χωρίς να περιμένεις κάποιο αντάλλαγμα. Μεγάλο πράγμα η ανιδιοτελής αγάπη. Τεράστιο δώρο και για αυτούς που την προσφέρουν, αλλά και για εκείνους που την δέχονται.

Πώς κρίνεις το γεγονός ότι ακόμα και στις μέρες μας, που μας καταπίνει η ρουτίνα, οι ευθύνες, η εργασία και αμελούμε δικά μας πρόσωπα, έρχεται κάποιο δυσάρεστο γεγονός ή πρόβλημα υγείας και μας «αναγκάζει» να σμίγξουμε;

Μα αυτή δεν είναι και η δύναμη της ελληνικής οικογένειας; Στα δύσκολα θα βρίσκονται δίπλα σου. Θα αφήσουν τις ευθύνες, την εργασία, τις άλλες τους “οικογένειες”, όλα αυτά τα σημαντικά ή και ασήμαντα που σας χωρίζουν και θα τρέξουν για να είναι δίπλα σου. Μπορεί η απόσταση να σας χωρίζει, το νοιάξιμο όμως και η αγάπη δεν γνωρίζει αποστάσεις.

Λείπει η αγάπη στις μέρες μας; Γιατί πιστεύεις αδυνατούν οι άνθρωποι να αγαπήσουν ή αποφεύγουν να την εκφράσουν;

Μα είναι σκληρή η αγάπη, επώδυνη. Θέλει κόπο, δουλειά, χρόνο, θυσίες.  Δεν βολεύει να αγαπάς. Γυρίζει η σκέψη σου διαρκώς γύρω από αυτούς τους ανθρώπους, δεν μπορείς να 'σαι χαρούμενος, όταν δεν είναι αυτοί, θες να μιλάς μαζί τους, να περνάς χρόνο μαζί τους, να τους αγγίζεις, να τους φροντίζεις. Με λίγα λόγια είναι τροχοπέδη η αγάπη.  Στην ηρεμία σου, στην ρουτίνα σου, στη ζωή σου. Δυστυχώς απαιτεί δόσιμο, ένα συνεχές αδιάκοπο δόσιμο, ένα νοιάξιμο... Πού χρόνος για τέτοια. Πού χρόνος για τόσο ξόδεμα. Κι όταν αγαπάμε; Τι γίνεται τότε;  Δεν πρέπει να το δείχνουμε. Δεν μας συμφέρει. Όταν το δείχνεις, δεσμεύεσαι. Είναι και εθιστική η αγάπη. Θα την αποζητάει ο άλλος, θα τη χρειάζεται, δε θα μπορεί να ζει χωρίς αυτή. Γιατί να του το κάνεις αυτό; Γιατί να τον καλομάθεις έτσι;  

Ναι, μόνο που πρωταγωνιστής δεν είναι ο αγνός, ο υγιής έρωτας, αλλά η σκοτεινή πλευρά του. Ένας ολόκληρος κόσμος ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των θεατών μέσα από εξομολογήσεις, εκρήξεις αλήθειας και διαρκείς ανατροπές. Πέντε ιστορίες καταστροφικής αγάπης, συνθέτονται από τρεις διαφορετικές αφηγήσεις, που ανατρέπουν, αποσαφηνίζουν ή συμπληρώνουν η μία την άλλη. Μιλάει κάθε φορά ο θύτης κι ο απλός παρατηρητής, ο γείτονας, ο μάρτυρας. Μιλάει όμως και το θύμα, που βίωσε την ύστατη περιπέτεια. Πέντε ιστορίες γεμάτες χαμένα όνειρα, χαμένα πάθη, χαμένες ζωές. Αποτέλεσμα της αναζήτησης, της έλλειψης, της απώλειας ή της κακής διαχείρισης του έρωτα και της αγάπης.

Τι δυσκολίες αντιμετώπισες στη σκηνοθεσία της παράστασης;

Το κείμενο έχει μια ιδιαιτερότητα. Τις ιστορίες αφηγούνται συνηθισμένοι, καθημερινοί άνθρωποι σε ακραίες καταστάσεις. Κι εκεί έπρεπε να γίνει μια σοβαρή μελέτη και από εμένα και από τους ηθοποιούς της παράστασης, μιας και οι ιστορίες πραγματεύονται θέματα, όπως η σεξουαλική βία, ο βιασμός, η πορνεία, η σχιζοφρένεια, τα ναρκωτικά, η ομοφυλοφιλία, ο ρατσισμός κ.ά, έτσι ώστε να μπορούν να υποστηριχτούν όσο καλύτερα γίνεται. Από την άλλη βέβαια, αυτό είναι και το ενδιαφέρον της παράστασης. Ότι πρέπει να διαχειριστείς όλα αυτά τα θέματα μέσα από την αγάπη και τον έρωτα. Έστω κι αν η επίδραση τους σε κάποιους ανθρώπους είναι εντελώς καταστροφική.  

Τελικά ο έρωτας μας λυτρώνει ή μας καταστρέφει;

Αναλόγως τον έρωτα. Υπάρχει αυτός που μπορεί να σε γεμίσει με ανασφάλεια, με ζήλεια, με πόνο, με κακία, με μίσος, να σε τσακίσει στα τάρταρα κι ο άλλος που μπορεί να σε απογειώσει, να σε στείλει στα ουράνια, να σε κάνει τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στη γη. Παραδείγματα άπειρα. Και από τους δύο.

Και τα δύο είναι μέρος της δουλειάς μου. Και τα δύο τα αγαπάω εξίσου. Την σκηνοθεσία λίγο περισσότερο, γιατί εξακολουθεί να είναι κάτι πιο νέο για μένα. Θα ήθελα να είχα την πολυτέλεια ή το χρόνο να ασχολούμαι πότε με το ένα, πότε με το άλλο, αλλά δεν ξέρω πόσο είναι εφικτό στις μέρες μας. Υπάρχουν κάποιοι ρόλοι που θα ήθελα να κάνω (τίποτα βαρύγδουπο), αλλά τα έργα που θα ήθελα να ασχοληθώ μαζί τους ως σκηνοθέτης είναι πολλά. Κλασικά, σύγχρονα, δράματα και κωμωδίες.

Τηλεόραση, κινηματογράφος ή θέατρο;

Θέατρο, θέατρο και πάλι θέατρο. Μεγάλη αγάπη. Που θα ήθελα να την απατάω που και που με κινηματογράφο και με καλή τηλεόραση. Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να βαρεθείς.

Τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια;

Σχέδια πολλά. Άντε να δούμε πόσα θα υλοποιηθούν. Νομίζω ότι με το “Marvin's Room” και τις “Μικρές Ιστορίες Φόνων” έκλεισε ένας κύκλος. Είναι καιρός να ανοίξει ένας άλλος...

Τις παραστάσεις μπορείτε να δείτε στο Vault (Μελενίκου 26, Βοτανικός, Τηλ. 213 035 6472) έως 22/05 το Marvin's Room και μέχρι 31/05 τις Μικρές Ιστορίες Φόνων.

Μαρία Πορτοκαλάκη
[email protected]