Η χορεύτρια και χορογράφος Χρυσηίς Λιατζιβίρη μας μιλά για την παράσταση «H ζωή αυτή βασίζεται σε αληθινά γεγονότα».

Το διάστημα μετά τις διακοπές του Πάσχα και μέχρι την έναρξη του Φεστιβάλ Αθηνών είναι λίγο άχαρο θεατρικά. Το κοινό βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο, προσπαθώντας παράλληλα να κάνει ένα catch-up σε όσες παραστάσεις συνεχίζονται ακόμη λόγω επιτυχίας. Παρόλα αυτά, υπάρχουν αρκετές καλές δουλειές που κάνουν πρεμιέρα αυτή την περίοδο και αξίζουν την προσοχή μας. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η θεατρική περφόρμανς «H ζωή αυτή βασίζεται σε αληθινά γεγονότα» της ομάδας SYNDRAM που παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στο Θέατρο 104.

Η παράσταση, όπως έκδηλα περιγράφεται στον τίτλο της, αφορά στη ζωή και βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Ερευνά την ίδια τη ζωή, άλλοτε μέσα από το πρίσμα της παρατήρησης και άλλοτε μέσα από την ίδια τη δράση της ζωής. Συνδιαλέγεται με στιγμές διατεταγμένες και με τις επαναλήψεις που συνθέτουν την πραγματικότητα.

Έτσι λοιπόν, η παράσταση αναρωτιέται: ποιος ορίζει τί είναι η ζωή; Ποιός μας μετακινεί από ηλικία σε ηλικία; Ποιός ξέρει καν αν ζει; Αν  είναι ο ίδιος ήρωας της δικής του ιστορίας… Ποιος ξέρει ποιος ήταν, πριν του πουν ποιος είναι; Μιλά για την στιγμή. Για τον έναν και για τους πολλούς. Αρχίζει και τελειώνει τα γεγονότα της, δεν προσπαθεί να προσδώσει ειρμό, δεν ωραιοποιεί την πραγματικότητα. Θέλει τους θεατές παρατηρητές της ζωής, φρικτούς μάγους και αιώνιους θεραπευτές της.

Η ιδέα και το πρότζεκτ παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για αυτό επικοινωνήσαμε με την καλλιτεχνική διευθύντρια της ομάδας SYNDRAM, Χρυσηίδα Λιατζιβίρη, η οποία μας μίλησε διεξοδικά για τα σημαντικά ερωτήματα με τα οποία καταπιάνεται η παράσταση.

Τι ήταν αυτό που σε παρακίνησε να δημιουργήσεις τη συγκεκριμένη παράσταση; Ήταν μια ανάγκη έκφρασης να μοιραστείς όσα σε απασχολούν στην καθημερινότητά σου;

Μια στιγμή. Μια προσωπική στιγμή που ήρθε απρόσκλητη αλλά έφερε μαζί της πολύ σημαντικά δώρα! Ένα από αυτά, το πιο πολύτιμο ίσως, είναι αυτή εδώ η παράσταση. Όλα ξεκινούν από ένα κάτι μέχρι να γίνουν ανάγκη έκφρασης αν και δεν είναι  πάντα και όλα για να τα μοιραστείς ή να τα αποκαλύψεις. Η τέχνη άλλωστε κατά την γνώμη μου υπάρχει για να αποκαλύπτει κι όχι για να ερμηνεύει ή να «μοιράζει την τράπουλα της ζωής». Την μοιρασιά την κάνει αυτός που δέχεται τις δονήσεις των αποκαλύψεων, δηλαδή το κοινό! Ο δημιουργός αποφασίζει το σημείο συνάντησης και το θέμα συζήτησης, το κοινό όμως είναι που θα οδηγήσει την κουβέντα και θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα από την όλη ζύμωση.

Ποια κείμενα περιέχονται στην παράσταση και με πιο κριτήριο έγινε η επιλογή τους;

Στην παράσταση ακούγονται κείμενα που βγήκαν μέσα από αυτοσχεδιασμούς  και λεκτικές αποδώσεις της κίνησης και είναι εμπνευσμένα από Έλληνες και ξένους ποιητές. Στην πορεία των προβών άλλαξαν, εξελίχθηκαν, αυξομειώθηκαν σύμφωνα με τις ανάγκες της δράσης που καλούνταν να εξυπηρετήσουν. Η δουλειά η ίδια αποφάσισε για τα κείμενα κατά κάποιον τρόπο. Η παράσταση είναι ένας ζωντανός οργανισμός κι αυτή είναι η πάσα αλήθεια όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται. Ο δημιουργός της οφείλει να την αφουγκράζεται με την ψυχή του και να προλαμβάνει «συμπτώματα» που δεν την οδηγούν σε μία υγιή ενηλικίωση.

Πολλά ανακαλύπτουμε καταρχήν όταν καταφέρνουμε να πάρουμε αυτή την περιβόητη απόσταση από τα πράγματα, πολλά και ενδιαφέροντα αν και όχι πάντα ευχάριστα. Θεωρώ ότι μέσα στην λέξη ΖΩΗ, χωράνε και η παρατήρηση και η ματαιότητα και οι αρνητικές εμπειρίες και όλες οι ελπίδες και όλες οι κοσμοθεωρίες και όλες οι θεωρίες και όλοι εμείς και όλα! Κι είναι θέμα επιλογής το αν και κατά πόσο και για πόσο θα παραμείνεις παρατηρητής της και δεν συνιστά επ’ουδενί μια τέτοια επιλογή ακύρωση της ζωής ή κατάδειξη της ματαιότητάς της. Η συνειδητοποίηση της ματαιότητας, με την οποία προσωπικά δεν συμφωνώ, μπορεί να φωλιάσει μέσα σου ανά πάσα ώρα και στιγμή ανεξαρτήτως αρνητικών η μη συμβάντων. Και πάντως για μένα η ζωή κάθε άλλο παρά μάταιη είναι και θα έπρεπε να αναλογιζόμαστε περισσότερο την τύχη του να είμαστε εδώ και να μιλάμε, να κοιτάμε, να ερωτευόμαστε, να υπάρχουμε και θα έπρεπε να την φροντίζουμε παραπάνω για να μας προσφέρει απλόχερα τους καρπούς της.

Πώς θέλεις να βγουν οι θεατές από την αίθουσα; Πιο ανάλαφροι ή πιο σκεπτικοί για την ίδια τη ζωή τους;

Η παράστασή μας θέλει τους θεατές της παρατηρητές της ζωής, θίγει τις εικόνες μαγείας και φρίκης της σύγχρονης πραγματικότητας και μιλά με τον ποιητικό τρόπο του χορού για αληθινά γεγονότα. Οι θεατές της παράστασής μας μετατρέπονται σε παρατηρητές αληθινών γεγονότων και άλλοτε σε δράστες, σε θύτες, σε θύματα. Επιδιώκουμε αυτής της μορφής την εσωτερική διάδραση με το κοινό εξάροντας το ενδιαφέρον, συγκινώντας και κυρίως αποκαλύπτοντας αυτές τις «τρελές» λεπτομέρειες της πραγματικότητας που μας διαφεύγουν όταν μέσα στην καθημερινότητα τα γεγονότα μας προσπερνούν και μαζί με αυτά και τα «δώρα τους»…

Επιδίωξη μας λοιπόν είναι οι θεατές που έρχονται στην παράστασής μας να φεύγουν έχοντας μετατραπεί σε παρατηρητές , να ανακαλύπτουν εκ νέου μαζί μας την ζωήκαι να προβληματίζονται για την αλήθεια της και τους ήρωες της.

Τι είναι για σένα ο χρόνος και πώς αντιλαμβάνεσαι τη ροή του;

 « Ο χρόνος είναι για να κυλάει, οι έρωτες για να τελειώνουν, η ζωή για να πηγαίνει στο διάλο κι εγώ για να διασχίζω το άπειρο…» λέει ο ποιητής κι εγώ πιστεύω!

Τελικά ποιος ορίζει τι είναι η ζωή; Έχουμε τη δυνατότητα να δώσουμε το δικό μας ορισμό ή είναι πέρα από τις δυνάμεις μας;

Η στιγμή είναι ζωή! Η ζωή είναι πολλές στιγμές! Η στιγμή αποτελείται από πολλές ζωές ! Οι ζωές είναι η αποκάλυψη της στιγμής και η επαλήθευσή της!

Σύλληψη - Χορογραφία - Επιλογή Κειμένων: Χρυσηίς Λιατζιβίρη. Σύμβουλος δημιουργίας : Νάταλι Ζερβού. Μουσική επιμέλεια & διαμόρφωση: Κωστής Αλέξης. Σκηνικά – Κουστούμια : Δήμητρα Παπαδημητρίου. Φωτισμοί : Θωμάς Οικονομάκος. Βοηθός χορογράφου : Βάγγη Κιμπιζή.

Performers: Χρυσηίς Λιατζιβίρη, Κλεάνθης Κόκκορης, Ελένη Λαγκαδινού, Σοφία Γαλανάκη, Γιάννης Μήτσος.

Πληροφορίες παράστασης: «H ζωή αυτή βασίζεται σε αληθινά γεγονότα» της ομάδας SYNDRAM, στο Θέατρο 104, Ευμολπιδών 41, Γκάζι. Κάθε Σάββατο & Κυριακή στις 21:00, έως 29 Μαΐου. Τιμές εισιτηρίων 10 κανονικό, 8 φοιτητικό, 5 ανέργων. Διάρκεια 70 λεπτά.

Γιάννης Μόσχος

[email protected]