Η Ντίνα Κώνστα, ως άλλη Σωτηρία Μπέλλου, μιλά στο click@Life για την παράσταση που πρωταγωνιστεί και ρίχνει μια γρήγορη ματιά στην Ελλάδα του σήμερα.

Η Ντίνα Κώνστα ενσαρκώνει τη σπουδαία μας ερμηνεύτρια Σωτηρία Μπέλλου, στο εμπλουτισμένο θεατρικό έργο της Σοφίας Αδαμίδου, «Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας», που παρουσιάζει το θέατρο Κάππα.

Αυθεντική, ασυμβίβαστη, φωνή-σύμβολο του λαϊκού μας τραγουδιού, η αρχόντισσα του ρεμπέτικου, είναι κάποιοι από τους προσδιορισμούς που συνοδεύουν το όνομα της Σωτηρίας Μπέλλου. Εκείνη όμως, ήθελε να τη λένε απλά Σωτηρία.

Πού βασίζεται το έργο;

Το έργο είναι γραμμένο από αφηγήσεις της Σωτηρίας Μπέλλου και από τα αρχεία που έδωσε η ίδια στην συγγραφέα. Επίσης, από πληροφορίες που είχαμε από ανθρώπους, οι οποίοι την έζησαν και δούλεψαν μαζί της. Δεν ωραιοποιήσαμε και δεν κρύψαμε τίποτα.

Ο λόγος της δεν είναι έντεχνος, είναι η γλώσσα της νύχτας της εποχής του ρεμπέτικου. Στη νέα -εμπλουτισμένη με τα εκπληκτικά τραγούδια της- παράσταση, συναντάμε τη Σωτηρία Μπέλλου το τελευταίο βράδυ στο νοσοκομείο, πριν την εγχείρηση που θα της στερήσει τη φωνή.

Όλη η ζωή της περνάει μπροστά από τα μάτια της. Στιγμές τραγικές, αλλά και κωμικές, από τη ζωή και την καριέρα της.

Θυμάται τους ανθρώπους που αγάπησε και την αγάπησαν, τη μάνα, τον πατέρα της, τον παππού της, τους ανθρώπους που την πίκραναν, τον άντρα της, τις φυλακές και το ξύλο που την σημάδεψαν, αλλά και τους ανθρώπους που τη βοήθησαν στα πρώτα της βήματα και στις δύσκολες στιγμές.

Από τη Βέμπο που τη μύησε -χωρίς η ίδια να το ξέρει- στο τραγούδι, ως το Βασίλη Τσιτσάνη που της άνοιξε τον δρόμο, τον Παπαϊωάννου που αγάπησε βαθιά, μέχρι τον Ανδριόπουλο και τον Σαββόπουλο που την έφεραν πιο κοντά στις νεότερες γενιές. Αξιολογεί σημαντικούς τομείς της προσωπικής της ζωής, της ψυχολογίας και της διάθεσής της γενικότερα, που επηρεάστηκαν σημαντικά από συνθήκες και γεγονότα μιας ολόκληρης εποχής.

Λίγα λόγια για την μεγάλη μας ερμηνεύτρια

Η Σωτηρία Μπέλλου στεκόταν σαν παλικάρι απέναντι σε ό,τι δεν ταίριαζε με τα «θέλω» της. Ήθελε να είναι υπεύθυνη για τα δικά της λάθη και όχι για εκείνα που κάποιοι τα έβλεπαν λάθος. Ήθελε να μετανιώνει γι’ αυτά που έκανε και όχι για όσα δεν έκανε.

Η αντιφατικότητα του χαρακτήρα της και τα πάθη -για τα οποία ποτέ δεν μετάνιωσε- έδιναν συχνά λαβές για σχόλια. Εκείνη όμως, ήθελε να την αγαπούν γι’ αυτό που ήταν. Αυτός που περισσότερο την αγάπησε γι’ αυτό που ήταν, ήταν ο κόσμος. Ωστόσο, η Σωτηρία Μπέλλου ήξερε να εκτιμά, να αγαπά, ακόμη και να συγχωρεί αυτούς που την πίκραναν. Ένα άτομο φλεγόμενο, που η ζωή της ήταν ένας διαρκής αγώνας για την επιβίωση, τα «πιστεύω», τις επιλογές της.

Πως καταφέρνει η παράσταση να ξεδιπλώσει ολόκληρη τη ζωή της Σωτηρίας Μπέλλου;

Η παράσταση δεν είναι αφήγηση. Την πιο κρίσιμη νύχτα της ζωής της, τη νύχτα που μπορεί ακόμη να μιλάει, ξαναζεί τη ζωή της, τις τραυματικές της εμπειρίες, τη φτώχεια, την εγκατάλειψη, τις φυλακές, τα ψυχιατρεία, τους ανορθόδοξους έρωτες, τα πάθη και τις προδοσίες, τη δόξα της κορυφής και την ερημιά της πτώσης της και, άφωνη πια, αφήνει δώρο και κληρονομιά την εξαίσια δωρική της φωνή.

Τι θαυμάζετε περισσότερο στην προσωπικότητά της;

Την ελευθερία της και το ότι δεν ήταν άνθρωπος του μέσου όρου. Έφτανε στα άκρα και το πλήρωνε.

Τι εκτίμησε περισσότερο ο κόσμος σε εκείνη;

Τη φωνή της.

Πως αισθάνεστε για την οικονομική κρίση;

Οργή και απελπισία.

Ποιοί είναι οι «σκοτεινοί» σκοποί της;

Αυτοί που ήταν πάντα. Το χρήμα και η «προστασία». Οι νταβατζήδες, θα έλεγε η Μπέλλου.

Τι σας εξοργίζει στο πολιτικό μας γίγνεσθαι;

Η ανικανότητα, η ανευθυνότητα και, κυρίως, το ότι αυτοί που μας κυβερνούν επί χρόνια βάζουν το πολιτικό και κομματικό τους συμφέρον πάνω από το συμφέρον της πατρίδας.

Θεωρείτε πως, ως λαός, θερίζουμε τώρα ό,τι σπείραμε τα προηγούμενα χρόνια, με τις επιλογές και τη νοοτροπία μας;

Σπείραμε ανέμους, θερίζουμε θύελλες. Ζήσαμε σε μια ψεύτικη ευημερία με δανεικά. Πιστέψαμε σε ψεύτικα λόγια, χωρίς να δούμε ότι ο τοκογλύφος μας περίμενε στη γωνία, με το πιστόλι έτοιμο να μας το βάλει στον κρόταφο. Είμαστε όλοι υπόλογοι για τις πελατειακές μας σχέσεις με την εξουσία… το ταγκό θέλει πάντα δύο.

Τι σας γεμίζει αισιοδοξία και ελπίδα;

Τι ελπίδα και αισιοδοξία μπορώ να έχω, όταν ακούω τα παιδιά και τους φοιτητές να λένε: εδώ δεν έχω μέλλον, θα πάω έξω. Τι είναι μια χώρα χωρίς τη νεολαία της; Μια έρημη χώρα.

Ταυτότητα παράστασης: σκηνοθεσία: Αθανασία Καραγιαννοπούλου, σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης, κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα, φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη, επιμέλεια κίνησης: Φωκάς Ευαγγελινός, μουσική επιλογή – επιμέλεια: Αθανασία Καραγιαννοπούλου, βοηθός σκηνοθέτη: Έφη Κόντα, βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Φιλίππου. Πρωταγωνιστούν: Ντίνα Κώνστα, Έφη Κόντα.

Πληροφορίες: Θέατρο Κάππα, Κυψέλης 2, Κυψέλη, τηλ. κρατήσεων: 210 8831068. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη, στις 21.15. Τιμές εισιτηρίων: γενική είσοδος: 22 ευρώ, φοιτητικό: 17 ευρώ. Προπώληση εισιτηρίων: Public, Forthnet, ταμείο θεάτρου.

ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΚΟΥΛΟΥΒΑΡΗΣ