Η πρόσκληση ήδη με το «Save the Date», για να σημειώσουμε την ημερομηνία, μας είχε προϊδεάσει ευχάριστα για κάτι «μεγάλο», ελληνικό και «υψηλό». Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και ελληνική μόδα με …αυστηρή πόρτα. Τι είδαμε και τι θα θέλαμε να αφήσουμε απέξω; Της Σάντυς Τσαντάκη.

Aν αυτή είναι η dream team της σύγχρονης ελληνικής μόδας, τότε θα πρέπει να χειροκροτήσουμε με πάθος. Η Τζένη Μπαλατσινού στον ρόλο της οικοδέσποινας της πρώτης διοργάνωσης μόδας με έξι σχεδιαστές που επιμένουν να σχεδιάζουν και να σκηνοθετούν μόδα με εξωστρέφεια, φορούσε ένα εξώπλατο μαύρο φόρεμα από τη σχεδιάστρια που διαβάζω ότι βραβεύτηκε από το site της διοργανώτριας, www.jenny.gr, Toi&Moi.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Χαιρόμαστε όταν η ελληνική μόδα αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα και συσπειρώνεται. Αλλά υψηλή ραπτική δεν υπάρχει στην Ελλάδα, εκτός κι αν θέλουμε να την βαφτίζουμε έτσι, για να της δώσουμε άλλη βαρύτητα. Semi-couture, μπορεί, και ναι, υπάρχουν δημιουργοί μόδας που ξέρουν τι σημαίνει ατελιέ και δίνουν έμφαση στο χειροποίητο στοιχείο, αλλά δεν παράγουν haute couture, εκτός κι αν ανήκουν στο Chambre Syndicale de la Haute Couture στο Παρίσι, πρετ-α-πορτέ με άποψη.

Μπορεί να φταίει και το κρύο που όλα έμοιαζαν κάπως άνισα μεταξύ τους, αν και πάλι καλά που υπήρχαν κουβέρτες, ευγενική προσφορά του ΚΠΙΣΝ, για να ξεγελάσουμε την αναμονή που ξεπέρασε τη μία ώρα, μέχρι να αρχίσουν να παρελαύνουν τα μοντέλα ανάμεσα στις πρώτες σειρές, βασανιστικά αργά, στο πολυπληθές κοινό.

Ο Apostolos Mitropoulos, δανείστηκε το παγκόσμιο ρεύμα που θέλει τη μόδα να εμπνέεται από την καθημερινότητα, ακόμη και το σούπερμαρκετ, να φλερτάρει με το πλαστικό, τη σακούλα, τα ευτελή υλικά και να ξεσπάει μέσα από αντιθέσεις. O ίδιος λέει ότι εμπνεύστηκε από τους ανθρώπους που συναντά το πρωί στο μετρό και στο δρόμο, τη νύχτα στα κλαμπ και τα όνειρα του.

Ο Angelos Bratis θέλησε να δούμε τα φορέματα του για το καλοκαίρι του 2018 σε αληθινές γυναίκες, υπέροχα  φορέματα, με κίνηση, και έξυπνα ντραπέ, με κοσμήματα της Μαρίας Μάστορη, κορίτσια, γυναίκες, μούσες, διαφορετικών ηλικιών, που περπάτησαν με αυτοπεποίθηση ανάμεσα μας,  όπως συμβαίνει όλο και πιο συχνά σε διεθνείς επιδείξεις και καμπάνιες καταξιωμένων οίκων. Τι λέει ο ίδιος για την πρωταγωνίστρια της συλλογής του; «Είναι φίλη, ερωμένη, μητέρα, κόρη. Το όνομα της είναι γυναίκα». Εγώ πάντως είδα και το δικό μου …όνομα, σε περισσότερες από μία εμφανίσεις. 

Η Evgenia Dimopoulou παρουσίασε για την Toi&Moi ρούχα για την Ελλάδα της νύχτας. Η ίδια λέει ότι εμπνεύστηκε από τα εμβληματικά κτίρια στο κέντρο της Αθήνας. Και τα φώτα της πόλης. Με λεπτομέρειες και χρώματα από τα ελληνικά, παραδοσιακά φορέματα. «Μια ρετροσπεκτίβα στο χθες». Γιατί, υπάρχει και ρετροσπεκτίβα στο σήμερα; 

Ο Vassilis Emmanuel Zoulias, μετά το χειροκρότημα με …ανκόρ στο Ζάππειο, και στην Athens Xclusive Designers Week, λίγες ημέρες πριν, σκηνοθέτησε μια νέα επίδειξη, με κοσμήματα του Περικλή Κονδυλάτου, ρετρό και φουτουριστική αυτή τη φορά, με τακούνια που θα θέλαμε να φοράμε μόνο για να τα φωτογραφίζουμε και να τα αγκαλιάζουμε, με φτερά και πούπουλα, μαζί με προτάσεις που αποτελούν σπουδή στο φόρεμα, το φόρεμα σε διαφορετικές φόρμες, στενό, μακρύ, κοντό, φορεμένο με μικροσκοπικό σακάκι, πάνω από στενό παντελόνι, μαύρο, λευκό, «το τέλος του μικρού μαύρου φορέματος», όπως λέει ο σχεδιαστής, ένας Haute Grecian που ξέρει τι θέλουν οι γυναίκες σήμερα, γιατί πολύ απλά ξέρει όσο λίγοι τι ήθελαν χθες…

Η Loukia και το Atelier της απέδειξαν ότι η παλιά είναι αλλιώς, ξέρει τι σημαίνει ρυθμός, εκλεπτυσμένο στιλ, σε μια συλλογή για τον χειμώνα που πλησιάζει απειλητικά, με φορέματα που ρέουν, παίζουν με τη γεωμετρία, ανοίγουν τη χρωματική παλέτα από μαύρο, σε γκρι, καμηλό και λευκό, για μια σχεδιάστρια που δεν φοβάται τις πιο έντονες αποχρώσεις, παίζει με τη λάμψη για να την απομυθοποιήσει, στην Ελλάδα που αντιστέκεται και συνεχίζει να ονειρεύεται και να αφηγείται το δικό της παραμύθι. 

Και ο Vrettos Vrettakos έκανε αυτό που ξέρει καλά: παγιέτες, περισσότερες παγιέτες. Κουτύρ όπως λέει και ο ίδιος που προσαρμόζεται στο σώμα, μια «γκέτο κουτύρ κολεξιόν», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Μεταλλικές αντανακλάσεις, αναφορά στον Gianni Versace της δεκαετίας του 80, πολυτέλεια, δράμα, μυστήριο, ρούχα για ντίβες (που η αλήθεια είναι ότι δεν έλειψαν από την παρουσίαση, κι ας ήταν τυλιγμένες με καφέ και γκρι κουβέρτες στο κλίμα της εποχής). 

Αν είναι όλοι τους Υψηλοί Έλληνες; Γιατί όχι; Σίγουρα έλειπαν ορισμένοι. Οι Zeus+Dione δεν παρουσίασαν κάποιο σόου, αλλά νομίζω ότι έφτιαξαν μια παρουσίαση, αν και προσωπικά την έχασα, δεν την είδα, κι ας είχα φροντίσει να είμαι στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, τουλάχιστον μισή ώρα νωρίτερα από την επίσημη ώρα έναρξης των επιδείξεων. Μπράβο στους Hautes Grecians, στον Μιχάλη Πάντο για την καλλιτεχνική διεύθυνση, στον Βαγγέλη Χατζή για τα μαλλιά των μοντέλων και των αληθινών γυναικών. Περιμένουμε να δούμε και την επόμενη διοργάνωση, με περισσότερες ιστορίες ελληνικής «υψηλής» μόδας. 

ΣΑΝΤΥ ΤΣΑΝΤΑΚΗ
www.sandytsantaki.com