Όλο και περισσότεροι ευρωπαίοι πολίτες απαιτούν βιώσιμες εφοδιαστικές αλυσίδες τροφίμων και όλα δείχνουν ότι οι χαμηλές τιμές δεν είναι πλέον το μόνο κίνητρο για τους καταναλωτές.

Ένας αυξανόμενος αριθμός Ευρωπαίων ζητάει πληροφορίες σχετικά με την προέλευση των προϊόντων που καταναλώνει και οι πολίτες αρνούνται να αγοράσουν προϊόντα που έχουν παραχθεί εις βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος. 

Τώρα, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ανταποκριθεί σε αυτήν την τάση και να ικανοποιήσει τις αυξανόμενες ανάγκες των καταναλωτών για δικαιοσύνη στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού τροφίμων.

Τον Οκτώβριο του 2017, συγκεντρώθηκαν περισσότερες από 7.500 υπογραφές για το αίτημα: «Δικαιοσύνη για τα Μπισκότα μου», όπου και παραδόθηκαν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το αίτημα αυτό είναι μέρος μιας συλλογικής προσπάθειας του προγράμματος Supply Chainge, που σκοπό έχει τη βελτίωση των εργασιακών συνθηκών στον Παγκόσμιο Νότο και ταυτόχρονα τη μείωση της περιβαλλοντικής ζημιάς κατά μήκος των εφοδιαστικών αλυσίδων τροφίμων.

Όλα τα αιτήματα που εισάγονται από το πρόγραμμα έχουν επίκεντρο προϊόντα από τον Παγκόσμιο Νότο, όπως, πορτοκάλια, κακάο, φοινικέλαιο που καταναλώνουμε καθημερινά στην Ευρώπη.  Αυτά τα αιτήματα υποστηρίζονται από ανεξάρτητες επιστημονικές μελέτες που διεξάγονται στις χώρες παραγωγής και συγκεντρώνουν ενδείξεις καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως παιδική εργασία, δουλεία, χαμηλοί μισθοί, προβλήματα υγείας και ασφάλειας για τους εργαζομένους. Παράλληλα, περιβαλλοντικά ζητήματα όπως απώλεια βιοποικιλότητας, χρήση επιζήμιων εντομοκτόνων και μόλυνση των υδάτων και της γης εντοπίζονται σε όλες τις εκθέσεις.

H Ειρήνη Σοφικίτη από την Fair Trade Hellas επισημαίνει: «Οι πολίτες, οι επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις χάνονται σε μυριάδες συμφωνίες και εθελοντικά μέτρα που ρυθμίζουν κάθε προϊόν. Προτείνουμε κάτι πιο απλό. Μια και μόνη εναλλακτική για να ρυθμιστεί η εκμετάλλευση στις παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες: η Συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών (UN treaty)».

Tην εβδομάδα 23-27 Οκτωβρίου, η Συνθήκη συζητήθηκε στη Γενεύη από τη διακυβερνητική ομάδα εργασίας εργασιακών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών. Σε αντίθεση με άλλες συνθήκες του ΟΗΕ, αυτή θα είναι υποχρεωτική για τους συμβαλλόμενους που θα υπογράψουν. Η Συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών θα σημαίνει ότι οι πράξεις οποιασδήποτε εταιρείας σε όλο τον κόσμο θα ρυθμίζονται και ότι θα τιμωρούνται εταιρικές καταχρήσεις σε όλες τις αλυσίδες εφοδιασμού.

Πρόκειται για ένα φιλόδοξο εγχείρημα που απ’ τη στιγμή που θα γίνει πραγματικότητα θα φέρει λύσεις σε αναρίθμητα παγκόσμια προβλήματα, ιδιαίτερα σε εκείνα από τα οποία πλήττονται αυτόχθονες λαοί που υποφέρουν, καθώς αγνοούνται τα παραδοσιακά αγροτικά τους δικαιώματα και εκτοπίζονται από τις πατρίδες τους από τις διάφορες εταιρείες.