Μπορεί να αγανακτούσατε στα παιδικά σας χρόνια, όταν σας πίεζαν να μάθετε δύο ή και τρεις ξένες γλώσσες, όμως μεγαλώνοντας, ο οργανισμός σας θα σας ευγνωμονεί. Μια νέα έρευνα αποκαλύπτει, πως όσοι γνωρίζουν πάνω από δυο ξένες γλώσσες δεν κινδυνεύουν όσοι οι υπόλοιποι από τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Μπορεί να αγανακτούσατε στα παιδικά σας χρόνια, όταν σας πίεζαν να μάθετε δύο ή και τρεις ξένες γλώσσες, όμως μεγαλώνοντας, ο οργανισμός σας θα σας ευγνωμονεί. Μια νέα έρευνα αποκαλύπτει, πως όσοι γνωρίζουν πάνω από δυο ξένες γλώσσες δεν κινδυνεύουν όσοι οι υπόλοιποι από τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Η μελέτη υπό τον νευροεπιστήμονα Φέργκους Κρεκ του Ινστιτούτου Ερευνών Ρότμαν, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό νευρολογίας "Neurology", εξέτασε τις περιπτώσεις 210 ασθενών που μεταξύ των ετών 2007 - 2009 είχαν διάγνωση για πιθανό Αλτσχάιμερ. Η έρευνα διαπίστωσε ότι όσοι μιλούσαν δύο ή περισσότερες γλώσσες επί πολλά χρόνια (ήσαν περίπου οι μισοί), εμφάνισαν καθυστέρηση στην εμφάνιση των συμπτωμάτων της νόσου για μια πενταετία κατά μέσο όρο, σε σχέση με τους άλλους μισούς που μιλούσαν μόνο μια γλώσσα!

Οι καναδοί ερευνητές, όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, διευκρίνισαν ότι οι πολύγλωσσοι δεν προστατεύονται πλήρως από το Αλτσχάιμερ ή από την άνοια, αλλά πάντως φαίνεται να καθυστερούν την εμφάνιση των νευροεκφυλιστικών συμπτωμάτων. Οι εγκέφαλοι των δίγλωσσων ή πολύγλωσσων ανθρώπων δείχνουν επίσης ζημιά από τη νόσο, όμως διαθέτουν μια ικανότητα αναπλήρωσης των βλαβών των εγκεφαλικών κυττάρων τους (νευρώνων), με αποτέλεσμα να "φρενάρουν" για μικρότερο ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα τα συμπτώματα, όπως η απώλεια μνήμης, η νοητική σύγχυση, η δυσκολία στην επίλυση προβλημάτων και σχεδιασμού κ.α.

Οι μελετητές ανέφεραν πως αυτά είναι ιδιαίτερα σημαντικά ευρήματα ιδίως για πολυπολιτισμικές κοινωνίες, όπως π.χ. το Βέλγιο, ο Καναδάς και άλλες χώρες, όπου οι δύο ή και περισσότερες γλώσσες θεωρούνται κατά κάποιο τρόπο «υποχρεωτικές». Εν κατακλείδι, η νέα έρευνα, επιβεβαιώνει και άλλες παλιότερες μελέτες, σύμφωνα με τις οποίες ο «δραστήριος» εγκέφαλος καταπολεμά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο παθήσεις όπως το Αλτσχάιμερ καθώς η διαρκής δραστηριότητα, δημιουργεί νέες συνδέσεις στους νευρώνες και αποκαθιστά γρηγορότερα τυχόν βλάβες.