Τι προτιμάτε; Την πολυχρωμία του Pedro Almodovar ή την ασπρόμαυρη λιτότητα της Holly Golightly στο Πρόγευμα στου Τίφανις; Ποτέ δεν είναι αργά να …γυρίσουμε τη δική μας ταινία. της Σάντυς Τσαντάκη

The Great Gatsby, Baz Luhrmann. Κόκκινα χαλιά, λευκές κουρτίνες, ξύλινες αντίκες, συρτάρια παντού, κοσμηματοθήκες, ακραία χλιδή, σε ένα ριμέικ που επενδύει στην υπερβολή και την επιδειξιομανία χωρίς όρια. 

Nocturnal Animals, Tom Ford. Γκρι τoίχοι, μινιμαλισμός, γούνα, αφαίρεση, ακραία πολυτέλεια. Κανένα αντικείμενο δεν παίζει τυχαία στην κόντρα με την υψηλή αισθητική του Τεξανού σχεδιαστή που έχει το παρατσούκλι του θαυματοποιού. 

The Ghost Writer, Roman Polanski. Ξύλο, καφέ και γκρι, σκανδιναβική αισθητική, σχεδόν ασπρόμαυρη, γήινες επιλογές για γήινους ανθρώπους με μυστικά. 

Broken Embraces, Pedro Almodovar. Εμπριμέ καναπέδες και πολυθρόνες, ασορτί έργα τέχνης, σχεδόν ψυχεδελικά, κόκκινες μαξιλάρες, ένα σπίτι που θα μπορούσε να είναι και το δικό μας, αν δεν φοβόμασταν τόσο το χρώμα στη ζωή μας. 

A Single Man, Tom Ford. Βιβλιοθήκες, ξύλο, χάι-τεκ λειτουργικότητα και αισθητική στην τιμή του ενός, ψυχρό ντιζάιν, για άνδρες που ζουν μόνοι και μοιάζουν να το απολαμβάνουν, ειδικά στις ταινίες. 

Hotel Chevalier, Wes Anderson. Κίτρινες αποχρώσεις, εκκεντρικές προτάσεις, ήρωες καρικατούρες που ζουν σε χώρους που θυμίζουν ρετρό σκηνικά μιας εποχής που μας στοιχειώνει ξανά και ξανά, ίσως γιατί όλοι θα θέλαμε να ζήσουμε κάποια στιγμή σε ξενοδοχείο. 

Marie Antoinette Sofia Coppola. Ένα παλάτι…σπίτι μας. Χρυσές λεπτομέρειες, ασπρόμαυρα δάπεδα, ταπετσαρίες, πολυέλαιοι, έχετε εικόνα. Πλαστικές καρέκλες; Ούτε για αστείο.

The Royal Tennenbaums, Wes Anderson. Βιβλιοθήκη, τζάκι, βιβλία, χρώματα, ψηλοτάβανα σπίτια…Κίτρινο με ροζ; Ή μήπως καλύτερο πράσινο με ροζ; Εδώ όλα επιτρέπονται, πολύ απλά γιατί αλληλοσυμπληρώνονται. 

Amelie, Jean-Pierre Jeunet. Κόκκινοι τοίχοι, ατμοσφαιρικός φωτισμός, υποτονικός, ζεστές αποχρώσεις, πράσινο και πορτοκαλί, μποέμ εμμονές, μικροί πίνακες στους τοίχους, ρομαντικά αμπαζούρ. Μην ξεχάσετε το σάουντρακ του φιλμ. 

American Psycho, Mary Harron. Αυστηρά μαύρο και άσπρο. Εξαιρετικά στυλιζαρισμένο, χωρίς τίποτα εκτεθειμένο, πολύ απλά γιατί όλα τα μυστικά, μαζί και τα μπιμπελό, πρέπει να είναι καλά κρυμένα. Μαύρο κρεβάτι, άσπρο πάπλωμα, τι άλλο να θελήσει κανείς;

The Graduate, Mike Nichols. Μπεζ μοκέτα, τακτοποιημένη ντουλάπα, διπλό κρεβάτι, χαμηλά σκαμπό, μπουντουάρ, κομοδίνα, καθρέφτες, αμηχανία. Κι αυτό στο σενάριο. 

Sunset Boulevard, Billy Wilder. Ασπρόμαυρη αισθητική, καναπέδες με ριχτάρια, καθρέφτες, πολυέλαιοι, λαμπατέρ, αισθησιακή διάθεση, όπως κι αν αυτή μεταφράζεται στο σήμερα. Μην ξεχάσετε τις ασημένιες ή χρυσές κορνίζες για αναμνήσεις με κινηματογραφικά εφέ.

ΣΑΝΤΥ ΤΣΑΝΤΑΚΗ
www.sandytsantaki.com