Πρόσφατη έρευνα μας δίνει άλλον ένα τρόπο να αυξήσουμε την επιθυμία μας για να γραφτούμε στο γυμναστήριο: μειώνοντας το φαγητό μας.

Η μείωση της πρόσβασης σε φαγητό στα ποντίκια αύξησε την ορμόνη γκρελίνη, η οποία φαίνεται πως αυξάνει και το κίνητρο για άσκηση, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Journal of Endocrinology.

Η έρευνα δείχνει ότι μια αύξηση στα επίπεδα της ορμόνης γκρελίνης, η οποία φαίνεται πως προωθεί την όρεξη, έπειτα από μια περίοδο νηστείας, ώθησε τα ποντίκια στο να ξεκινήσουν εθελοντικά άσκηση. Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι ένας καλύτερος έλεγχος της διατροφής, όπως για παράδειγμα η μείωση της πρόσληψης φαγητού ή η διαλειμματική νηστεία, όπου κάποιος απέχει από το φαγητό για μεγάλο μέρος της ημέρας, θα μπορούσε να βοηθήσει τους υπέρβαρους ανθρώπους να διατηρήσουν μια πιο αποτελεσματική ρουτίνα στην άσκησή τους, να χάσουν βάρους και να αποφύγουν επιπλοκές όπως διαβήτης και καρδιοπάθειες.

Η παχυσαρκία, ως γνωστόν, αποτελεί μια συνεχώς αυξανόμενη επιδημία παγκοσμίως, η οποία κοστίζει και φαίνεται ξεκάθαρα ότι χρειάζεται πιο αποτελεσματικές στρατηγικές παρέμβασης για να αποφευχθούν οι σοβαρές επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών παθήσεων και του διαβήτη. Ο περιορισμός του φαγητού και η τακτική άσκηση είναι οι δυο βασικές τακτικές που μπορεί να ακολουθήσει κάποιος, χωρίς κόστος, ώστε να αντιμετωπίσει την παχυσαρκία, η οποία συνδέεται άμεσα με την καθιστική ζωή και τις κακές διατροφικές συνήθειες. Αυτό έχει, βέβαια, συνέπεια τη δυσκολία υιοθέτησης ενός πιο δραστήριου τρόπου ζωής, λόγω της συνήθειας της καθιστικής ζωής και της έλλειψης κινήτρου.

Κάπου εδώ έρχεται η γκρελίνη, γνωστή και ως ορμόνη της πείνας, η οποία διεγείρει την όρεξη μέσα από κάποιες διεργασίες στον εγκέφαλο και το κύκλωμα επιβράβευσης, αυξάνοντας το κίνητρο για φαγητό. Έχει, όμως, αναφερθεί και ως απαραίτητη για την αντοχή στην άσκηση, αυξάνοντας τον μεταβολισμό ώστε να καλυφθούν οι ενεργειακές ανάγκες της παρατεταμένης άσκησης. Παρ’ όλο που προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει τη σχέση μεταξύ επιπέδων γκρελίνης και άσκησης, δεν ήταν γνωστό αν η γκρελίνη είχε άμεση επίδραση στην επιθυμία και το κίνητρο για άσκηση.

Σε αυτή τη μελέτη, ο Dr. Yurri Tajiri και οι συνεργάτες του από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Kurume στην Ιαπωνία εξέτασαν τη σχέση μεταξύ της άσκησης και των επιπέδων γκρελίνης στα ποντίκια. Πώς έγινε αυτό; Συνέκριναν τα ποντίκια που είχαν ελεύθερη πρόσβαση στο φαγητό με αυτά που τους δινόταν φαγητό δυο φορές την ημέρα για περιορισμένο χρόνο. Παρ’ όλο που και οι δυο ομάδες κατανάλωναν παρόμοιες ποσότητες φαγητού, η ομάδα περιορισμού χρησιμοποιούσε περισσότερο τον τροχό, φανερώνοντας αυξημένη διάθεση για άσκηση. Τα ποντίκια στα οποία είχαν αφαιρέσει τη γκρελίνη και βρίσκονταν στην ομάδα περιορισμού του φαγητού έτρεξαν λιγότερο από τα ποντίκια που είχαν ελεύθερη πρόσβαση, κάτι που αντιστρεφόταν με την χορήγηση γκρελίνης. Πέραν τούτου, τα ποντίκια που είχαν ελεύθερη πρόσβαση σε φαγητό και τους δόθηκε γκρελίνη, έτρεξαν σημαντικά περισσότερο. Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι η γκρελίνη μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στο κίνητρο τόσο για φαγητό, όσο και για άσκηση, ως απόκριση στα περιορισμένα διατροφικά πλάνα. 

Σύμφωνα με τον επικεφαλής, τα ευρήματα δείχνουν ότι η πείνα, η οποία προωθεί την παραγωγή γκρελίνης, μπορεί να εμπλέκεται στην αύξηση του κινήτρου για γυμναστική, όταν το φαγητό είναι περιορισμένο. Πώς μεταφράζεται αυτό; Διατηρήστε ένα υγιεινό πρόγραμμα διατροφής με τακτικά γεύματα ή διαστήματα νηστείας και αυτό θα τονώσει και την όρεξή σας και για… γυμναστήριο.

Οι ειδικοί, βέβαια, τονίζουν ότι η μελέτη αυτή, όπως και οι προηγούμενες, βασίζονται σε ζώα και εκ των πραγμάτων χρειάζεται έρευνα και σε ανθρώπους, προκειμένου να επιβεβαιωθούν τα ευρήματα, που ίσως οδηγήσουν σε φάρμακα που μιμούνται την γκρελίνη.