Ενώ έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι το να αποσπάμε την προσοχή από τα συναισθήματά μας όταν είμαστε πληγωμένοι, είναι η καλύτερη και λιγότερο οδυνηρή επιλογή, δεν είναι ωστόσο ο μόνος τρόπος να αισθανθούμε καλύτερα.

Πράγματι, το να παραδοθούμε στον πειρασμό να βυθιστούμε στα συναισθήματά μας ίσως να είναι και το πρώτο βήμα προς την ανάκαμψη.

Ο χαμός του προσώπου που αγαπάμε, τα προσωπικά τραύματα και οι εθνικές τραγωδίες μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας, ταράζοντας τις πεποιθήσεις μας για το πώς λειτουργεί ο κόσμος και μεταβάλλοντας το όραμά μας για τους άλλους και τον εαυτό μας.

Μετά από μια τέτοια εμπειρία, το 90% των ανθρώπων αφιερώνει σημαντικό χρόνο στο να συλλογίζεται αυτό το γεγονός. Αναζητούμε νοήματα, απαντήσεις και εξηγήσεις.

Εγκεφαλικές αντιδράσεις

Μια από τις σημαντικότερες ικανότητες του εγκεφάλου μας είναι μια υπερευαισθησία στην έλλειψη κατανόησης, την ασυνέπεια ή την αντίφαση. Ένα σημαντικό αρνητικό γεγονός αποτελεί ένα πραγματικό σύνολο αντιφάσεων. Το να βυθιστούμε στα συναισθήματά μας είναι μια μέθοδος αντιμετώπισης που βοηθά τους ανθρώπους να ξεπεράσουν σταδιακά τη θλίψη τους.

Μετά από ένα αρνητικό επεισόδιο, η πρώτη μας αντίδραση είναι ένα συναίσθημα μοναξιάς που ακολουθείται από την ανάγκη να είμαστε σε επαφή με τους αγαπημένους μας. Οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι έτσι ώστε όσο πιο έντονη είναι η θλίψη, τόσο περισσότερο θέλουν να την ξεφορτωθούν στους φίλους τους και παίρνει περισσότερο χρόνο να τα βγάλουν όλα από μέσα τους.

Ακόμη όμως και οι πιο υπομονετικοί φίλοι μπορούν να αφιερώσουν μόνο ένα συγκεκριμένο χρόνο για υποστήριξη, αλλά ευτυχώς υπάρχουν και άλλοι τρόποι να αντιμετωπίσουμε τη θλίψη.

Εναλλακτικές μέθοδοι

Έρευνες έχουν αποδείξει πως τα αρνητικά συναισθήματα επηρεάζουν την προτίμησή μας για αυτό που οι ερευνητές αποκαλούν ταύτιση της διάθεσης με αισθητικά ερεθίσματα, τα οποία είναι στενάχωρα βιβλία, ταινίες ή τραγούδια.

Σε μια συγκεκριμένη έρευνα 233 συμμετέχοντες ρωτήθηκαν μέσα από 12 αρνητικά σενάρια όπως ο χωρισμός, η ανακάλυψη ενός εντόμου μέσα στο φαγητό τους ή η αποτυχία σε ένα διαγώνισμα. Οι μισοί από τους συμμετέχοντες στη συνέχεια επέλεξαν, αν θα ήθελαν να μιλήσουν με έναν αστείο φίλο, που θα τους αποσπάσει την προσοχή από το αρνητικό σενάριο ή με ένα φίλο, που θα τους κατανοήσει και με τον οποίο θα μοιραστούν τα συναισθήματά τους. Το άλλο μισό επέλεξε αν θα ήθελε να ακούσει ένα χαρούμενο ή στενάχωρο τραγούδι μετά το συμβάν.

Σε καταστάσεις που σχετίζονταν με απώλεια στις διαπροσωπικές σχέσεις, οι περισσότεροι προτιμούσαν να μιλήσουν με ένα φίλο που θα δείξει κατανόηση ή να ακούσουν στενάχωρη μουσική που ταιριάζει με τη διάθεσή τους. Το ίδιο ισχύει και με λυπητερά βιβλία, δακρύβρεχτες ταινίες ή συγκινητικά έργα τέχνης.

Η δύναμη της μουσικής

Όταν όμως οι φίλοι δεν είναι γύρω μας ή έχουν κουραστεί να μιλάνε για το χωρισμό μας, η δημιουργία μιας playlist με στενάχωρα τραγούδια μπορεί να παρέχει μια ισοδύναμη αίσθηση συναισθηματικής ανταλλαγής. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι τα τραγούδια και τα βιβλία θα πρέπει να αντικαταστήσουν τους φίλους, αφού η υποστήριξη που λαμβάνουμε από αυτούς είναι σημαντική.

Ακριβώς επειδή όμως οι άνθρωποι έχουν την τάση να βυθίζονται στη θλίψη, δε σημαίνει ότι αυτό είναι μια καλή ιδέα. Ο υπερβολικός συλλογισμός αρνητικών σκέψεων συνδέεται με υψηλότερα ποσοστά άγχους και κατάθλιψης. Σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες τείνουν να εισχωρήσουν στην πνευματική ζωή του ατόμου και πολύ εύκολα μπορεί να αναπτυχθεί ένας φαύλος κύκλος.

Η χρυσή τομή

Ο συγχρονισμός μπορεί να είναι το κλειδί για να ισορροπήσετε ανάμεσα στον παραγωγικό προβληματισμό και την επικίνδυνη εσωστρέφεια.

Έχει αποδειχθεί, πως εκείνοι που σταθεροποίησαν τη στενάχωρη κατάσταση όπως και αυτοί που απλά απέσπασαν την προσοχή τους από τα προβλήματά τους, δεν είχαν καλή κατάληξη σε μακροπρόθεσμη βάση.

Από την άλλη μεριά, οι άνθρωποι που πρώτα αποσπούν τους εαυτούς τους από τα αρνητικά συναισθήματα και στη συνέχεια τα αντιμετωπίζουν άμεσα, έτειναν να ανταπεξέρχονται καλύτερα στις περιστάσεις και να βρίσκουν λύσεις στα προβλήματά τους.