Ωραία έχετε φτάσει τα …άντα (πολύ ή λίγο δεν έχει σημασία) και είστε μόνος/η. Φίλοι και γνωστοί, καλοθελητάδες σας κάνουν προξενιά «ναι με εκείνον τον Νίκο ή την Άννα, που ταιριάζετε απίστευτα πολύ» σύμφωνα με αυτούς.

Λοιπόν, για όσους εκεί έξω βάλθηκαν να γίνουν Γεωργία Βασιλειάδου (χωρίς λόγο) τα νέα δεν είναι καλά. Κάποιες φορές, κάποιοι άνθρωποι ηθελημένα ή όχι είναι εργένηδες, όχι επειδή φταίει κάτι, όχι επειδή δεν είναι επιθυμητοί πλέον, όχι επειδή έχουν περάσει τα –αντα (τον ηλικιακό στιγματισμό της σύγχρονης κοινωνίας δηλαδή), αλλά απλά επειδή έτυχε ή δεν έτυχε ακόμα να βρουν τον κατάλληλο για αυτούς.

Εάν ωστόσο εσείς επιμένετε να το παίζετε «Μητέρα Τερέζα» με τάσεις matchmaking, φροντίστε να μην πείτε καμία (μα καμία) από τις ατάκες που ακολουθούν στους εργένηδες φίλους σας, γιατί αυτοί μπορεί … να περνούν και μόνοι τους καλά και μάλιστα να τα καταφέρουν μια χαρά, που έλεγε και ένα επιτυχημένο pop άσμα της πάλαι ποτέ ελληνικής σκηνής.

1. «Βγαίνεις με κάποιον; Κρίμα, γιατί όχι;»

Το συνταρακτικό με την ερώτηση αυτή είναι ότι είναι τόσο συνηθισμένη στον κύκλο των εργένηδων, όσο το να σας ρωτά κάποιος το όνομά σας. Και αν ακόμη απορείτε, σκεφτείτε πώς θα ήταν να σας ρωτάει ο καθένας φίλος, γνωστός ή ακόμα και άγνωστος, «Έχεις σχέση; Γιατί;» και να χρειάζεται να απαντήσετε κιόλας. Ηρεμήστε λοιπόν, για να μην ακούσετε την απάντηση «Όχι δεν έχω σχέση και πολύ απλά δε σε αφορά».

2. Γαμπρός κατά …παραγγελία

«Έχεις δοκιμάσει να βρεις κάποιον/α μέσω internet;». Η ερώτηση-παγίδα είναι το λιγότερο προσβλητική. Χωρίς να θέλουμε να ακυρώσουμε (σε καμία περίπτωση μάλιστα) όλους όσοι επιλέγουν αυτή τη μέθοδο, το ζήτημα είναι ότι κανείς φίλος (ή εχθρός) δεν πρέπει να κάνει αυτή την ερώτηση στον/την εργένη φίλο του. Όχι επειδή είναι υποτιμητικό, απλά επειδή είναι αγενές, καθώς τις περισσότερες φορές προτείνεται ως η έσχατη λύση…σωτηρίας από τη μοναξιά.

3. Εκεί που δεν το περιμένεις

Η γνωστή φιλική πρόταση «μην ανησυχείς, ο έρωτας θα έρθει εκεί που δεν το περιμένεις». Ωραία, η συμπάθεια και τα λόγια συμπαράστασης σε μία υποτιθέμενη αβάσταχτη μοναξιά, αλλά η προτροπή του …έρωτα εξ’ουρανού ακούγεται περισσότερο σαν παρηγοριά στον άρρωστο.

4. «Θα βγούμε μαζί και θα σε βοηθήσω να βρεις»

Όσο και αν επιμένετε εσείς οι εργένηδες «Όχι, ευχαριστώ», η απάντηση είναι ίδια «ααα, όχι επιμένω, δε μπορεί να είσαι ακόμα μόνος/η σου». Τέτοια συμπεριφορά τύπου «πάρτε μαντάμ τα φασολάκια, είναι τα τελευταία, άντε σας χαρίζω και ένα ματσάκι μαϊντανό» παρά την αρνητική απάντηση, είναι ενοχλητική και...μπακαλίστικη.

Ο εργένης ειδικά αν είναι για αρκετό καιρό μόνος του, συνήθως θέλει το χρόνο του και σε καμία περίπτωση τον/την πρόθυμη φίλη με το φανάρι να καραδοκεί σε κάθε γνωριμία, με την έκφραση «δεν πειράζει, μωρέ, μη στενοχωριέσαι, ο επόμενος θα είναι καλύτερος». Και το κυνήγι- εμμονή συνεχίζεται…

5. «Ξέρεις τι φταίει; Δε φαίνεσαι διαθέσιμος/η»

Αντερώτηση: πώς μοιάζει δηλαδή ο διαθέσιμος/η; Και είναι μία συγκεκριμένη περιοχή που μαζεύονται οι απανταχού εργένηδες (προσοχή: αυστηρά μόνο όσοι δε φαίνονται διαθέσιμοι/ες), περιμένοντας με αγωνία να γίνει το θαύμα; Κάτι σαν τη Fontana di Trevi, χωρίς κέρματα δηλαδή;

6. Χρειάζεται απλά να...

Α. Φλερτάρεις; Β. Να έχεις οπτική επαφή. Γ. Ντυθείς λίγο καλύτερα. Δ. Να είσαι πιο επικοινωνιακός/η Ε. Όλα τα παραπάνω (και ακόμη περισσότερα). Πόσα λάθος πράγματα μπορεί να κάνει ταυτόχρονα ένας/μιας εργένης τελικά;

Και πώς είναι δυνατόν όλα αυτά τα «κακά» να τα εντοπίζει μόνο το εκπαιδευμένο στην αποδοχή, μάτι του φίλου/ της φίλης που είναι σε σχέση; Γιατί δε βλέπει ο/η εργένης τα λάθη του, τελικά; Απάντηση (παρακινδυνευμένη, ομολογώ): Μήπως γιατί τελικά ο/η εργένης δεν κάνει όλα αυτά τα «τραγικά» που του καταλογίζουν;

7. «Καλύτερα μόνος/η σου…

Παρά να είσαι σε μία σχέση, που δε σου αξίζει». Ότι, δηλαδή υπάρχουν μόνο αυτές οι δύο επιλογές, άρα «Ο μη χείρων, βέλτιστος». Άρα, για όσους δεν κατάλαβαν ακόμα, δεν υπάρχει στον ήλιο μοίρα και ευχαριστώ να λέτε (οι εργένηδες) γιατί προφανώς η τύχη σας ευνόησε και δεν είστε σε μία κακή σχέση. Το ενδεχόμενο μίας…καλής σχέσης (για όσους θέλουν) είναι εκτός προγράμματος;

8. Υπερόπτης χωρίς αύριο

«Είμαι τόσο χαρούμενος/η, που δεν θα είμαι ποτέ ξανά εργένης/ισσα». Καταρχήν και χωρίς να θεωρείται αυτό κακία, το ποτέ ξανά είναι μεγάλη κουβέντα, γιατί ποτέ (και εδώ ταιριάζει απόλυτα το ποτέ) δεν ξέρει κανείς τι του επιφυλάσσει το μέλλον. Άρα, ξεκινάμε από λάθος βάση. Αλλά και σωστή να τη θεωρήσουμε, η ευτυχία του ενός, δε συνεπάγεται αυτόματα δυστυχία του άλλου, άρα αυτό το επιδεικτικό «τρίψιμο στα μούτρα» είναι, αν όχι παιδαριώδες, τουλάχιστον ανόητο.

Με απλά λόγια, το να είναι κάποιος εργένης/ισσα δεν είναι… ασθένεια ούτε λόγος υπεράσπισης και δικαιολόγησης σε τρίτους του τρόπου ζωής του/της. Εν πάση περιπτώσει, εν έτει 2013 ο/ εργένης έχει το δικαίωμα να μην αντιμετωπίζεται ως το αποτυχημένο μέλος και μίασμα, μιας κατά τα άλλα ευνοούμενης οικογενειοκρατικής κοινωνίας.