Η Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Ευαγγελία Καφούνη, μας μιλά για ένα μια πολύ συνηθισμένη φοβία.

Ο έντονος, αδικαιολόγητος και παράλογος φόβος για τους στενούς και κλειστούς χώρους ονομάζεται κλειστοφοβία. Είναι μία ψυχική ασθένεια η οποία ανήκει στις αγχώδεις διαταραχές και χαρακτηρίζεται από μία επίμονη και έντονη αίσθηση φόβου ότι το άτομο όταν βρίσκεται σε έναν περιορισμένο χώρο θα έχει έλλειψη οξυγόνου, δεν θα μπορεί να φύγει και συνεπώς θα πάθει κάτι κακό, όπως ασφυξία.

Αίτια κλειστοφοβίας
Τα αίτια της κλειστοφοβίας είναι ένας συνδυασμός γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Όταν σε ένα άτομο, σε οποιαδήποτε ηλικία, με προδιάθεση στο άγχος, συμβεί ένα τραυματικό γεγονός εγκλεισμού σε κάποιο μικρό χώρο, είναι πολύ πιθανό να αναπτύξει συμπτώματα κλειστοφοβίας.

Σωματικά συμπτώματα κλειστοφοβίας

• Ταχυκαρδία
• Εφίδρωση
• Δύσπνοια
• Αίσθημα πνιγμού
• Αίσθηση λιποθυμίας
• Ζαλάδα
• Πονοκέφαλος
• Σωματικός πόνος
• Ρίγη, εξάψεις
• Μουδιάσματα
• Φόβος θανάτου

Κλινική εικόνα
Τα κλειστοφοβικά άτομα συνήθως αποφεύγουν μέρη χωρίς παράθυρα ή που η έξοδος είναι δύσκολη. Τέτοια μέρη είναι το μετρό, τούνελ, αεροπλάνα, πολυκαταστήματα, αίθουσες κινηματογράφου, κ.λπ. Υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις που υπομένουν τα κλειστά μέρη με έντονο άγχος και φόβο.

Το αξιοσημείωτο είναι πως ενώ νοητικά καταλαβαίνουν πως το οξυγόνο επαρκεί για να συνεχίσουν να αναπνέουν κανονικά, όπως συμβαίνει και με τους άλλους ανθρώπους που βλέπουν τριγύρω, το σώμα τους μπαίνει σε μια διαδικασία κινδύνου, η οποία τους προειδοποιεί για επικείμενη απειλή και εκεί φτάνουν στην παράλογη σκέψη της πνιγμονής.

Τα άτομα αυτά, όταν επιχειρούν να μπουν σε περιορισμένα μέρη, συνήθως έχουν και κάποια συμπεριφορά ασφαλείας ώστε να γλιτώσουν τα δυσφορικά σωματικά συμπτώματα.

Τέτοιες συμπεριφορές μπορεί να είναι:

• κάποιο ηρεμιστικό ή αγχολυτικό φάρμακο
• ένα οικείο πρόσωπο για συντροφιά
• ένα μπουκαλάκι νερό
• επιλέγουν να καθίσουν πάντα κοντά στην έξοδο

Θεραπεία
Οι κλειστοφοβικοί άνθρωποι έχουν στο μυαλό τους πως αυτό που τους συμβαίνει είναι κάτι πολύ κακό, το οποίο αργά ή γρήγορα θα τους σκοτώσει. Όταν συνειδητοποιήσουν πως αυτό που τους συμβαίνει είναι κάτι πολύ καλό τότε ξεκινάει η θεραπεία τους.

Η κλειστοφοβία, όπως και η κρίση πανικού και γενικά τα συμπτώματα μιας αγχώδους διαταραχής, είναι ένα καμπανάκι. Το καμπανάκι αυτό ήρθε για καλό, είναι φίλος μας.

Το σώμα μας επιλέγει να το «πατήσει» για να μας υποδείξει πως ήρθε η ώρα να διώξουμε το υπερβολικό άγχος που μας κυριεύει, να μάθουμε να ξεκουραζόμαστε, να μάθουμε να χαλαρώνουμε μέσα στους γρήγορους ρυθμούς και να μάθουμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας.

Για να γίνει αυτό, ο άνθρωπος χρειάζεται να πάρει την κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη από έναν ειδικό και σε συνεργασία με το οικογενειακό του περιβάλλον να γίνει ο θεραπευτής του εαυτού του μαθαίνοντας να διαχειρίζεται αυτά τα δυσφορικά συναισθήματα.

Ευαγγελία Καφούνη
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
www.diatrofi.gr