Η φράση μη κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του, κρύβει αμέτρητη σοφία. Μπορώ όμως να το κρίνω από τη …μυρωδιά του;

Μία διεθνής ομάδα χημικών είχαν την ίδια ακριβώς απορία και αναζήτησαν στα παλιά βιβλία πληροφορίες βάσει της μυρωδιάς τους. Οι ίδιοι είναι πεπεισμένοι ότι αυτή η αίσθηση του «παλιακού» έχει πολλά να πει.

Έτσι ανέπτυξαν μία μέθοδο για να προσδιορίσουν την κατάσταση και την ηλικία των παλιών βιβλίων, σύμφωνα με την οποία ειδικοί αισθητήρες «μυρίζουν» και αναλύουν το μίγμα των πτητικών οργανικών ενώσεων.

Μπορεί σε εμάς η μυρωδιά ενός παλιού βιβλίου να φέρει στο νου νοσταλγία και …μούχλα αλλά αυτοί ανακάλυψαν πιιο συγκεκριμένα και λιγότερο… ρομαντικά στοιχεία.

Τι προκαλεί λοιπόν αυτή τη μυρωδιά; Με χημικούς όρους (της καθημερινότητας), το βιβλίο ως γνωστόν αποτελείται από βιολογικά υλικά, όπως το χαρτί, το μελάνι, η κόλλα κ.λπ. Υλικά που όλα όμως αντιδρούν σε συνθήκες όπως το φως, η θερμότητα, η υγρασία αλλά και η πάροδος του χρόνου.

Συνδυαστικά όλα αυτά προκαλούν την απελευθέρωση ορισμένων πτητικών οργανικών ενώσεων, 15 στο σύνολο, μεταξύ των οποίων το οξικό οξύ, η βενζαλδεϋδη, η βουτανόλη, η φουρφουράλη, η οκτανάλη και άλλα τέτοια δυσνόητα για τους περισσότερους από μας στοιχεία.

Χαρακτηριστικό βέβαια είναι το γεγονός ότι η μυρωδιά ενός βιβλίου επηρεάζεται και από τον κύκλο ζωής του. Δηλαδή, από το περιβάλλον και τα υλικά που συνάντησε απο τη ...γέννησή του: από τον καπνό του τσιγάρου ή τη μυρωδιά του καφέ του πρώτου του ιδιοκτήτη για παράδειγμα, μέχρι την υγρασία του δωματίου, όπου ήταν τοποθετημένο.

Με απλά λόγια, την επόμενη φορά που θα δανειστείτε ένα βιβλίο, εκτός από τον συγγραφέα και το κείμενο, αναζητήστε και τη μυρωδιά του. Ίσως κρύβει μια ακόμα ιστορία.