Η πρώτη κίνηση όταν κάποιος έχει πονοκέφαλο, είναι να ανοίξει το συρτάρι με τα φάρμακα και να πάρει ένα παυσίπονο. Άλλοι είναι πιο συντηρητικοί με τη λήψη τους, άλλοι όμως έχουν κάνει τα φάρμακα αυτά, καθημερινή υπόθεση.

Μπορεί να εθιστεί κάποιος στα παυσίπονα; Πότε η λήψη γίνεται εθισμός; Πρέπει να μάθουμε να αντέχουμε τον πόνο; Αυτές και άλλες παρανοήσεις γύρω από την υπόθεση «παυσίπονα» απαντώνται ευθύς αμέσως.

Μύθος Νο.1: Όσα περισσότερα παυσίπονα παίρνει κάποιος, τόσο καλύτερα γίνεται
Περισσότερα σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει καλύτερα. Είναι αλήθεια, ότι για σύντομο χρονικό διάστημα - μετά από ένα σοβαρό τραυματισμό, για παράδειγμα - δύο χάπια μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικά από ό, τι ένα για την ανακούφιση από τον πόνο.

Αλλά με την πάροδο του χρόνου, η συνήθεια αυτή έχει αντίθετα αποτελέσματα. Έρευνες δείχνουν ότι τα παυσίπονα ενδεχομένως μειώνουν την ευπάθεια που έχει ο εγκέφαλος και ο νωτιαίος μυελός στην ερμηνεία του πόνου.

Με απλά λόγια, μπορείτε να αναπτύξετε μια ανοχή στο φάρμακο όσο περνάει ο καιρός. Μερικές φορές, σύμφωνα με τους ειδικούς, αν παίρνετε φάρμακα για χρόνιους πόνους για μεγάλο διάστημα, ο πόνος αυτός μπορεί στην ουσία να χειροτερεύσει.

Μύθος Νο.2: Αν λαμβάνετε χάπια για σοβαρό λόγο, τότε δεν εθίζεστε

Αυτή η λογική είναι…παράλογη. Ακόμη και στην περίπτωση που σας έχουν χορηγηθεί αναλγητικά φάρμακα για έναν σοβαρό λόγο, διακινδυνεύετε να εθιστείτε. Ο εθισμός δεν έχει να κάνει με την αδυναμία χαρακτήρα κάποιου, αλλά με την εθιστική υφή των φαρμάκων αυτών.

Ωστόσο, αυτό δεν είναι κανόνας αλλά αφορά σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

Μύθος Νο.3: Όλοι όσοι παίρνουν παυσίπονα, εθίζονται
Βέβαια, μόνο και μόνο επειδή κάποιος παίρνει αναλγητικά φάρμακα, αυτό δεν τον κάνει αυτόματα εθισμένο.

Ο εθισμός εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από άλλους παράγοντες, όπως είναι το οικογενειακό ιστορικό εθισμού, μια προσωπική υπόθεση κατάχρησης αλκοόλ και ναρκωτικών ή ορισμένες ψυχιατρικές διαταραχές.

Αν για παράδειγμα κάποιος χρησιμοποιεί ουσίες, η πιθανότητα να εθιστεί από την παράλληλη λήψη παυσίπονων είναι αρκετά υψηλή.

Σίγουρα δεν εθίζονται όλοι, αλλά όποιος λαμβάνει παυσίπονα φάρμακα για παρατεταμένο χρονικό διάστημα θα αισθανθεί στέρηση όταν τα διακόψει. Αυτή είναι μία φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού.

Μύθος Νο.4: Δεν υπάρχουν μακροχρόνιες επιπτώσεις από τη λήψη παυσίπονων

Δυστυχώς, ο εθισμός δεν είναι ο μόνος κίνδυνος, που διατρέχει κάποιος λαμβάνοντας παυσίπονα. Η μακροχρόνια χορήγησή τους, ενδεχομένως να βλάψει το ενδοκρινικό σύστημα του σώματος και να απορρυθμίσει τις ορμόνες, επηρεάζοντας τα πάντα από τη λίμπιντο μέχρι τις πιθανότητες για εμφάνιση οστεοπόρωσης.

Μύθος Νο.5: Πρέπει να αποφεύγετε όλα τα παυσίπονα
Όπως αντιλαμβάνεστε, οι μύθοι γύρω από τα παυσίπονα μπορεί να είναι τρομακτικοί. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και νόμιμες χρήσεις τους.

Εκτός από την αντιμετώπιση του πόνου από οξείες κακώσεις, ένα πολύ μικρό ποσοστό των ασθενών με χρόνιο πόνο βλέπει βελτιώσεις και στα επίπεδα του πόνου και στη λειτουργία του οργανισμού από τη λήψη φαρμάκων, ειδικά μάλιστα στις περιπτώσεις όπου άλλες τεχνικές διαχείρισης του πόνου έχουν αποτύχει.

Για την πλειοψηφία των ανθρώπων, όμως, τα παυσπίπονα φάρμακα θα πρέπει να είναι μια βραχυπρόθεσμη θεραπεία.

Μύθος Νο.6: Τα παυσίπονα μπορούν να διορθώσουν τον πόνο
Αυτός είναι ίσως ο μεγαλύτερος μύθος γύρω από τα παυσίπονα. Τα παυσίπονα απλά καλύπτουν τα συμπτώματα, δεν θεραπεύουν τη «ρίζα» της αιτίας, που προκαλεί τον πόνο.

Και για αυτόν το λόγο, οι ασθενείς πρέπει να επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στη βελτίωση της λειτουργίας του οργανισμού και όχι στη βελτίωση της διάθεσης από την έλλειψη πόνου.

Από μόνα τους τα παυσίπονα δεν έχουν θεραπευτικές ιδιότητες. Χρειάζεται να ακολουθήσετε τις οδηγίες του γιατρού, όπως για παράδειγμα η άσκηση ή η απώλεια βάρους στην περίπτωση που έχετε πόνους στη μέση, για να απαλλαγείτε από τον πόνο.