Το φλερτ είναι μία…αρετή θα τολμήσω να πω, που δεν την κατέχουν όλοι. Γι’ αυτό και αρκετοί στην προσπάθεια τους γίνονται αστείοι ή στη χειρότερη περίπτωση γλοιώδεις.

Πώς όμως μπορείς να φλερτάρεις χωρίς να κινδυνεύεις να γίνεις γελοίος; Μερικοί μάστερ του είδους (έπειτα από έρευνα) αποκαλύπτουν:

Ο «φλερτάκιας» αγαπά τον εαυτό του και έχει την αυτοπεποίθηση ότι μαγεύει χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Ίσως είναι το βλέμμα, ίσως η στάση του σώματος, ίσως πάλι το λέγειν. Πάντως η αυτοπεποίθηση κυριαρχεί σε όλες της τις εκφάνσεις της.

Επίσης είναι υπέρμαχος του «ο τολμών νικά». Ντύνεται με την τελευταία λέξη της μόδας (όχι κάγκουρας όμως) και δείχνει ότι «ναι, ξέρω τι μου πάει και πώς να το φορώ». Με απλά λόγια, τα φορά τα ρούχα δεν τον φοράνε.

Ο τύπος που φλερτάρει είναι καλός ακροατής χωρίς να αναλώνεται σε επιδειξιομανείς εκφράσεις όπως «εγώ, μία φορά, εγώ και πάλι εγώ». Στην κατηγορία αυτή φυσικά δε θα βρείτε τον τύπο που έχει πάντα να πει μία παραπλήσια ιστορία με τη δικιά σας (ευτυχώς το ενοχλητικό αυτό είδος της «αντιγραφής» εκλείπει από την άνωθεν κατηγορία).

Για να φλερτάρει κάποιος πρέπει να μην δείχνει απελπισμένος. Η ανάγκη και η υπερπροσπάθεια για να τον προσέξει το εν δυνάμει «θήραμα» φαίνεται και είναι αποκρουστική. Επιπλέον, αυτός που επιμένει να φλερτάρει απροκάλυπτα συνήθως δεν έχει γούστο και πέφτει σε ατοπήματα του τύπου «όποιος να ‘ναι, ό,τι να ‘ναι», γεγονός που μόνο γοητευτικό δεν κάνει τον άλλον.

Ο «φλερτάκιας» γνωρίζει το παιχνίδι και το απολαμβάνει. Αυτό του δίνει το πάνω χέρι και κυρίως την ικανότητα να γνωρίζει τα όρια του παιχνιδιού. Ξέρει πότε να σταματά και πότε να υποχωρεί. Το φλερτ που προσφέρει ευχαρίστηση δηλαδή και όχι απλά για να το κάνει.

Οπότε, εάν δείτε κάποιον με αυτές τις…αναλογίες, απλά ενδώστε στο φλερτ (και μη ξεχάσετε να τον συγχαρείτε) γιατί μάλλον σήμερα είναι είδος προς εξαφάνιση.